Η ‘ρετσινιά’ του νεοφιλελευθερισμού

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχασε την ευκαιρία ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου να ξιφουλκησει κατά των διεθνών αγορών, της παγκοσμιοποίησης και ουσιαστικά κατά του Νεοφιλελευθερισμού. Παρά το γεγονός πως τα σημεία αυτά δυνατόν να ενόχλησαν τα αμερικάνικα Προεδρικά αυτιά – μια και σε τέτοια συνθήματα στηρίχθηκε η εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμ με την διάφορα πως εκεί ηχούν ακροδεξιά με την στήριξη του φοβικού ‘Παρτυ του Τσαγιου’  – στην Ελλάδα βρίσκονται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Μια και ουδέποτε η χώρα αυτή αγκάλιασε την παγκοσμιοποίηση και τις ελεύθερες αγορές.

Δίχως χρονοτριβή βέβαια η κυβερνητική παράταξη, σαν τελευταία σανίδα σωτηρίας, αναζήτησε στον νεοφιλελευθερισμό την ρετσινιά που τόσο αποζητούσε για να ξεθεμελιώσει την επιτυχία της εκλογής του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Γιατί όμως ο ΝΦ αποτελεί ‘ρετσινιά’ στην ελληνική πολιτική ζωή;  Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην υφήλιο που μπήκε στην οικονομική κρίση επειδή χρεοκόπησε το δημόσιο και όχι οι Τράπεζες. Εφ όσον ήταν το κράτος (μεγάλες παροχές, τεράστιος δημόσιος τομέας, θεόρατα έξοδα και κρατικές δαπάνες) αυτό που οδήγησε την χώρα στην  οικονομική κατάρρευση, δεν μπορεί βέβαια να ήταν αποτέλεσμα ΝΦ επιλογών.  Ο κρατισμός οδήγησε την χώρα στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα. Και όλες οι μετα-μνημονιακές κυβερνήσεις ({ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) επιχειρούν, ανεπιτυχώς,  και πάλι με κρατισμό να την βγάλουν από αυτά. Γιατί λοιπόν υπάρχει τέτοια απέχθεια για τον ΝΦ; Προφανώς, διότι οι ηγήτορες της ελληνικής δημόσιας ζωής δεν επιθυμούν να συνειδητοποιήσει ο κόσμος την ουσία της σχετικής πολιτικής επιλογής…

Εφ’ όσον κάποιος καταδικάζει την φορολογία για την συντήρηση ενός μεγάλου κι’ αναποτελεσματικού κράτους, τότε είναι νεοφιλελεύθερος. Εφ όσον αντιστρατεύεται την δημόσια γραφειοκρατία που πνίγει την προσπάθεια των νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν  ένα καινούργιο δυναμικό μέλλον, είναι νεοφιλελεύθερος. Εφ όσον δεν θέλει το κράτος να ανακατεύεται στις οικονομικές δραστηριότητες και οι δημόσιες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες να καταργηθούν και να περάσουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, είναι βέβαια νεοφιλελεύθερος. Όταν ενοχλείται με την αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα ώστε όλοι να υποφέρουμε για να κρατηθούν ανέπαφες όλες οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο, και βέβαια είναι νεοφιλελεύθερος. Οταν δεν θέλει ρουσφέτια και δημόσιες παροχές αλλά υγιή ανταγωνισμό για την διεκδίκηση αξιοκρατικά της θέσης του σε μιά δυναμική μελλοντικά οικονομία, χωρίς αμφιβολία είναι νεοφιλελεύθερος. Και πιστεύει στο αύριο της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτοί που αντιστρατεύονται τον ΝΦ είναι οι συνεχιστές της φαυλοκρατίας, της εξάρτησης από κάποια κομματικά αφεντικά κι εκείνοι που προσβλέπουν στην προσοδοθηρία για να εξασφαλίσουν ένα μέλλον παρασιτισμού και προσκόλλησης σε κρατικές παροχές. Καιρός δεν είναι να απαλλαγούμε από την μούχλα αυτών των πρακτικών;

*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.

Συντομα θα κυκλοφορησει το νεο βιβλιο του Ανδρεα Ανδριανοπουλου,  Νεοφιλελευθερισμος Για Αρχαριους., Εκδ. Επικεντρο, 2017