Μία σημαία όλο το Αιγαίο

Όταν η Ελλάδα και η Τουρκία έφτασαν στο “παρά πέντε” μίας πολεμικής σύγκρουσης για τα Ίμια, τα τουρκικά ΜΜΕ ανέβασαν πηχυαίους τίτλους για τον “Πόλεμο της σημαίας”.

Ατάκες όπως εκείνη που απέδωσε στον Θόδωρο Πάγκαλο ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χρήστος Λυμπέρης, ότι “την πήρε τη σημαία ο άνεμος, το κύμα”, έχουν περάσει στα δημοσιογραφικά αρχεία και έχουν γίνει συνθήματα.

Έκτοτε, το πήγαιν’ έλα στην συγκεκριμένη περιοχή δίνει σχεδόν πάντοτε αφορμές για σχόλια από τα ΜΜΕ και στις δύο χώρες.

Όσο πιο “φανταχτερή” είναι η επίσκεψη, τόσο πιο τραβηγμένα τα σχόλια.

Όταν η επίσκεψη γίνεται με προαναγγελία, τα σχόλια πολλαπλασιάζονται και οι Τούρκοι αμολάνε μία ακταιωρό για να υπενθυμίσουν τη θεωρία των γκρίζων ζωνών και πάει λέγοντας.

Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος (που δεν θα κρατηθεί), τί θα κάνουμε; Δεν θα υψώνουμε με τη σημαία μας σε ελληνικά νησιά ή βραχονησίδες; Θα κάνουμε το χατίρι των Τούρκων; Αυτοί δεν θα σταματήσουν, μέχρι να περάσει το δικό τους.

Εγώ απαντώ: η γαλανόλευκη είναι κομμάτι του Αιγαίου.

Σκεπάζει ολόκληρο το Αιγαίο, είτε πας για να την υψώσεις στην πιο απομακρυσμένη βραχονησίδα, είτε αρμενίζεις με ένα καΐκι στην πιο ερημική ακτή.

Και αντιστρέφοντας το ερώτημα: δηλαδή, σε όποια βραχονησίδα συμβαίνει να μην έχει εγκατασταθεί ιστός και να μην είναι υψωμένη η ελληνική σημαία, ακυρώνεται κάτι;

Αντίθετα. Η σοβαρότητα, η νηφαλιότητα και η προσήλωση στο εθνικό συμφέρον, πάντοτε θα μας δικαιώνει και θα ακυρώνει τις θεωρίες αμφισβήτησης.

Η σημαία δεν υπάρχει για να υπηρετεί εγωισμούς και για να βγάζουμε φωτογραφίες. Είναι εύκολο να την “κλέψει” κάποιος για να μας προκαλέσει.

Κανένας, όμως, δεν τόλμησε να την υποστείλει ή να την αγγίξει, εκεί όπου υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας φαντάρος ή ένας γέροντας ακρίτας, από εκείνους που συναντάμε στις σελίδες του Παπαδιαμάντη και του Μυριβήλη, ή στα λιμανάκια των μικρότερων νησιών αυτής της θάλασσας.