Η δημοσιογραφία του Θόδωρου Νικολαΐδη

Η συγκίνηση που προκάλεσε και η απήχηση που είχε η είδηση του θανάτου του Θόδωρου Νικολαΐδη δείχνει και το μέγεθος του ανδρός. Θα τον αποχαιρετήσουμε όλοι όσοι τον ζήσαμε από κοντά την Τρίτη το πρωί, στο πρώτο νεκροταφείο. Θα τον θυμόμαστε, για πάντα, καθώς σημάδεψε τη ζωή μας ανεξίτηλα.

Ο κυρ Θόδωρος, όπως τον αποκαλούσαμε στο ΦΩΣ, έκανε ό,τι έγραψε την Κυριακή η εφημερίδα του: Πέρασε στην ιστορία. Και πέραν της φόρτισης που υπάρχει σε τέτοιες στιγμές, θα πρέπει να του αφιερώσουμε και δυο-τρεις αράδες, για τη δημοσιογραφία που υπηρέτησε εφτά δεκαετίες.

Το ΦΩΣ, δηλαδή ο ίδιος ο Θ.Ν, δεν έκρυψε ποτέ την συμπάθειά του στον Ολυμπιακό. Γι αυτό και ονομάστηκε, από τους πιστούς του φίλους «ευαγγέλιο». Για δυο εφημερίδες, έχει βγει αυτό το παρατσούκλι. Η άλλη είναι ο «Ριζοσπάστης». Και οι δυο αποτέλεσαν πολύ μεγάλες σχολές δημοσιογραφίας, τότε που δεν υπήρχαν πανεπιστημιακά τμήματα, ιδιωτικά εργαστήρια, ΙΕΚ και λοιπά «εκκολαπτήρια» νεαρών δημοσιογράφων.

Είναι περίεργο πως η δημοσιογραφία ήταν καλύτερη τότε, ενώ τώρα τα εφόδια που παίρνουν οι νέοι συνάδελφοι είναι σαφώς περισσότερα. Μπαίνουν στο επάγγελμα πολύ πιο έτοιμοι, πιο μορφωμένοι κι όμως στο τέλος φτάνουμε στο σημείο να αμφιβάλλουμε αν η είδηση που διαβάζουμε είναι αληθινή ή όχι.

Ο ίδιος ο Νικολαΐδης ήταν ένας ευαγγελιστής της δημοσιογραφίας, που έμαθε στην Αθλητική Ηχώ, πριν δημιουργήσει το ΦΩΣ των ΣΠΟΡ το 1955. Όσοι μεγάλωσαν διαβάζοντας τις περιγραφές των αγώνων του Ολυμπιακού, ή τις ανταποκρίσεις του από αποστολές στο εξωτερικό, είχαν να λένε για την αριστοτεχνική του πένα, τη γραφή που διέψευδε, χωρίς άλλη κουβέντα, τον διαχωρισμό που τεχνηέντως έκαναν παλιότερα: «Αυτός είναι αθλητικογράφος». Ο Νικολαΐδης ήταν Δημοσιογράφος. Με το δ κεφαλαίο. Κι έτσι ήθελε να είναι όλοι συντάκτες του. Όσοι, δηλαδή, έβαζαν την υπογραφή τους στο ΦΩΣ.

Ευαγγελιστής, αλλά δεν διακονούσε το «πίστευε και μη ερεύνα». Δεν του άρεσε να καταπίνει αμάσητα ό,τι του σέρβιραν. Είχε μάθει διαφορετικά. Και είχε κατευθύνει αλλιώς την εφημερίδα του.

Σε διάφορες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, πολλοί νεαρότεροι συνάδελφοι, ανέβαζαν ένα ιστορικό πρωτοσέλιδο του ΦΩΤΟΣ με το «Εύγε» στον Παναθηναϊκό, όταν οι «πράσινοι» είχαν νικήσει 1-0 τον Άγιαξ μέσα στο Άμστερνταμ, το 1996. Είκοσι χρόνια, μετά ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο, θεωρείται αδιανόητο. Εκεί έχει ξεπέσει η αθλητική δημοσιογραφία. Να μη μπορεί μια εφημερίδα, ολυμπιακής απόχρωσης να έχει ένα πρωτοσέλιδο με παναθηναϊκό περιεχόμενο.

Το ΦΩΣ μεγάλωσε όμως γενιές και γενιές φιλάθλων, όχι μόνο επειδή είχε καλό ρεπορτάζ και όλα τα θέματα του Ολυμπιακού. Από τις δικές του σελίδες ξεπήδησαν ο κορυφαίος ρεπόρτερ και ένθερμος φίλος της ΑΕΚ, Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης. Στο ΦΩΣ έγραφαν μεγάλοι παναθηναϊκοί δημοσιογράφοι όπως ο Μάκης Παπαζήσης, ο Μανόλης Γαρυφαλλάκης και αργότερα ο Μένιος Σακελλαρόπουλος. Ο Νικολαΐδης σεβόταν τους αντιπάλους του, γιατί ήθελε ο ανταγωνισμός με τον Ολυμπιακό να έχει νόημα.

Η ισοπέδωση της αντίθετης άποψης, η επιβολή της γραμμής «είτε σας αρέσει, είτε όχι», η έλλειψη κριτικής, άρα η ανάγνωση μόνο εκείνων που «επιτρέπονται» ή «σερβίρονται» ήταν ό,τι απεχθανόταν ο κυρ Θόδωρος.

Αυτή την ξεροκεφαλιά του, την πλήρωσε. Εφημερίδες που θα «έκλειναν το ΦΩΣ» εκδόθηκαν. Δημοσιογράφοι, που είχαν φάει ψωμί, του έκαναν ανοίκειες επιθέσεις. Ο ίδιος αδιαφορούσε. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον κατηγορούν, γιατί ήξερε ότι ήταν εντάξει, με τον εαυτό του και τη δουλειά του.

Δεν έβγαζε την εφημερίδα για άλλου είδους μπίζνες. Δεν ήταν εργολάβος, επιχειρηματίας, εφοπλιστής, διαπλεκόμενος. Δημοσιογράφος γεννήθηκε, δημοσιογράφος πέθανε. Δεν έμαθε ποτέ να κυνηγάει τη διαφήμιση, σαν αυτοσκοπό. «Όποιος θέλει ας έρθει. Όποιος όχι, δεν πειράζει, ας πάει αλλού» έλεγε. Τα έσοδα της επιχείρησής του ήταν αποκλειστικά από τις πωλήσεις της εφημερίδας του. Το δελτίο κυκλοφορίας τον ενδιέφερε. Όχι αν θα έπαιρνε κρατική διαφήμιση, ή με αντάλλαγμα την υποτέλεια διαφήμιζε τις επιχειρήσεις του εκάστοτε επιχειρηματία. Έμεινε όρθιος εξήντα δύο χρόνια. Πάντα στην πρώτη γραμμή, πάντα επιτυχημένος και ευχαριστημένος όταν έφευγε το βράδυ, έχοντας κάνει την πρώτη σελίδα.

Ναι, δεν ήταν εύκολος άνθρωπος. Οι συνεργάτες του, το ξέρουν. Και όσοι συγκρούστηκαν μαζί του, επίσης.

Ήταν, όμως, πιστός στις αρχές του και στη μόνιμη συμβουλή του: «Γράψε τι λένε. Μην κόψεις τίποτε. Μην υιοθετείς και τίποτε, όμως. Εμείς είμαστε το ΦΩΣ…»