Ο νόμος του μίσους

Ο τίτλος κραυγάζει ότι ανατίναξαν τον ευρωμασόνο – ακόμα και τα μανταλάκια ντράπηκαν συγκρατώντας στα περίπτερα ένα πρωτοσέλιδο που περίπου πανηγυρίζει για την απόπειρα κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Στα social media, ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα – και η αναπαραγωγή των σχετικών σχολίων μόνον στους εμπνευστές τους θα δώσει ικανοποίηση. Η ρητορική του μίσους γνωρίζει μέρες δόξας στην Ελλάδα της κρίσης…

Το χειρότερο είναι ότι τόσο η κοινωνία, όσο και η Δικαιοσύνη, μαθαίνουν να συμβιώνουν με την επιδημία. Ουδείς ενοχλείται, ουδείς κινητοποιείται απέναντι σε αυτήν τη ρητορική, που συνιστά ακόμα ένα αυγό του φιδιού: και όταν μαθαίνεις να ζεις με το τέρας, στο τέλος αρχίζεις να του μοιάζεις.

Πολλοί θεωρούν ότι τέτοιες πρακτικές μπορούν να γίνουν κατανοητές : η οικονομική κρίση εξελίχθηκε σε κοινωνική κρίση , τα ποσοστά της φτωχοποίησης αυξήθηκαν μέσα στην επταετία του Μνημονίου – και κάποιοι που τα έχουν χάσει όλα, βγάζουν το θυμό τους όπως μπορούν.

Δυστυχώς, η ρητορική του μίσους δεν γνωρίζει κοινωνικούς, ταξικούς ή εισοδηματικούς φραγμούς: διαπερνά οριζόντια την κοινωνία – και γι΄αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Η Χρυσή Αυγή , που επένδυσε εκεί, εξακολουθεί να διατηρεί την τρίτη θέση στις περισσότερες δημοσκοπήσεις – και τα κόμματα του συνταγματικού τόξου δεν έχουν κατορθώσει να βρουν μια κοινή , πολιτική απάντηση , που θα μπορούσε να επαναφέρει τους Χρυσαυγίτες στο περιθώριο.

Η μαζικοποίηση αυτής της ρητορικής  – και κυρίως, η έλλειψη κάθε αντίδρασης – προδιαθέτει για τα χειρότερα: όταν το μίσος κυριαρχεί, η κοινωνία αποδιαρθρώνεται και η πολιτική συντηρητικοποιείται. Ο νόμος του μίσους είναι ο νόμος της ζούγκλας: τα θηρία είναι πάντοτε πεινασμένα και δεν εξημερώνονται