Οι εχθροί της κοινωνίας

Οι εχθροί της κοινωνίας

Η δημοκρατία δεν εκδικείται. Όμως, η δημοκρατία αμύνεται. Οι Χρυσαυγίτες πρέπει να καταδικαστούν για τα όσα διέπραξαν, αλλά κυρίως πρέπει να ηττηθούν πολιτικά

Η διατήρηση της Χρυσής Αυγής ως τρίτης πολιτικής δύναμης στη χώρα μας είναι μία απόδειξη της δομικής αδυναμίας του πολιτικού μας συστήματος να απαντήσει πολιτικά στους ορκισμένους εχθρούς της δημοκρατίας.

Τα κόμματα του συνταγματικού τόξου δεν θέλησαν να δώσουν μία ενιαία ,καταλυτική απάντηση στους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής. Προτιμούν εδώ και χρόνια να κατηγορούν το ένα το άλλο για επιλεκτικές σχέσεις με την εγκληματική Οργάνωση – πράγμα που ουδόλως την βλάπτει.

Σήμερα, μετά από επτά χρόνια μνημονιακών πολιτικών, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι μία παρενέργεια της κρίσης: η οργή ενός μέρους της κοινωνίας απορροφήθηκε εντέχνως από την ηγεσία της Οργάνωσης, που κατόρθωσε να φτιάξει τον δικό της «στρατό» – μέλη του οποίου δεν διστάζουν σε τίποτα, όπως αποδείχθηκε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Η συνεχιζόμενη δίκη αφορά την βαριά κατηγορία της εγκληματικής Οργάνωσης – μία κατηγορία που ωστόσο, μοιάζει αδύναμη να περιγράψει όλο το εύρος των δολοφονικών δραστηριοτήτων των Χρυσαυγιτών.

Ωστόσο, η πολύμηνη διάρκεια της δίκης, έχει καταφανώς μειώσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης – ανοίγοντας για άλλη μία φορά παράθυρο στα μέλη της Οργάνωσης, όχι μόνον να ελπίζουν σε μία επιεική ποινική αντιμετώπιση, αλλά και να προσδοκούν ακόμα και πολιτικά κέρδη…

Βεβαίως, η δημοκρατία δεν εκδικείται, ούτε επιζητεί αίμα για το αίμα. Όμως, η δημοκρατία αμύνεται – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι Χρυσαυγίτες πρέπει να καταδικαστούν για τα όσα διέπραξαν – αλλά κυρίως, πρέπει να ηττηθούν πολιτικά. Να περιθωριοποιηθούν και πάλι. Και αυτό δεν γίνεται με δικαστικές αποφάσεις, αλλά με πολιτικές απαντήσεις. Οι οποίες εξακολουθούν να είναι το ζητούμενο.

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα