Τέλος στις πρακτικές ομηρίας

Στο άκουσμα της λέξης συμβασιούχοι, το μυαλό όλων πάει συνήθως είτε σε ανθρώπους σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας, που προορίζονταν να καλύψουν στα γρήγορα “τρύπες” στη λειτουργία του κράτους, είτε σε ανθρώπους που αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει “σίγουροι” ψηφοφόροι.

Το παρελθόν της ελληνικής Πολιτείας και της κομματικής φαυλοκρατίας, δύσκολα επιτρέπει άλλες σκέψεις.

Αυτό άλλωστε το παρελθόν, μετατρέπει μια συζήτηση που θα έπρεπε να είναι στην πραγματικότητα σχέδιο για την κάλυψη διαρκών αναγκών στο δημόσιο, σε καυγά περί κομματικών διορισμών ή κατάργησή τους ανάλογα με το αν αυτός που τοποθετείται είναι στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Η οποιαδήποτε συζήτηση κολλάει πάντα στο “εσείς τι κάνατε στο παρελθόν” ή στις εκλογές που έρχονται, ωστόσο σε μια χρεοκοπημένη χώρα, κάποιος θα πρέπει να κάνει την αρχή της συνεννόησης.

Το σχέδιο της κυβέρνησης για να λυθεί το ζήτημα 30.000 συμβασιούχων, με συγκεκριμένα κριτήρια και διαδικασία ΑΣΕΠ, δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα αν δεν γίνει ειλικρινής διάλογος με την αντιπολίτευση.

Το κλειδί βρίσκεται στη συνεννόηση για την οποία μίλησε ο υπουργός εσωτερικών, αλλά και στην ορθολογικοποίηση ενός ζητήματος, που γνωρίζουμε ότι αντιμετωπίστηκε επί χρόνια με λογικές ρεσάλτου, βολέματος ή λύσεων της τελευταίας στιγμής.

Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι όσοι τοποθετούνται, σε όποια θέση και αν βρίσκονται να μην ξεχνούν ότι μιλάμε για εργαζόμενους, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προσπαθούν να προσφέρουν και μάλιστα σε τομείς που υπάρχει πραγματική ανάγκη για εργατικά χέρια. Όποιος παίξει πολιτικά παιχνίδια πάνω τους, θα αναλάβει και την ευθύνη, κάτι που σε εποχές συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου, γίνεται πολύ γρήγορα.

*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247