Το παράδειγμα της Κύπρου

Όταν το Μάρτιο του 2013 η Κύπρος έμπαινε σε Μνημόνιο, πολλοί στην Ελλάδα σκέφτηκαν ότι «υπάρχουν και χειρότερα» – άλλωστε, στη Μεγαλόνησο εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το bail in με τις τραπεζικές καταθέσεις, οδηγώντας σε τεράστιες απώλειες περιουσίας.

Σήμερα, μόλις τέσσερα χρόνια μετά , η Κύπρος έχει απαλλαγεί από τα Μνημόνια και εφαρμόζει ρυθμούς ανάπτυξης 3,3%. Είχε προηγηθεί η Ιρλανδία, αλλά σε έναν βαθμό και η Πορτογαλία – οι άλλες χώρες των Μνημονίων, που γλύτωσαν από ον κ. Τόμσεν και την παρέα του, παρά το γεγονός ότι η επιτήρηση παραμένει.

Απομένει η Ελλάδα , της οποίας το πρόβλημα ήταν εντελώς διαφορετικό – και πολύ βαθύτερο – από εκείνο των υπολοίπων χωρών των Μνημονίων, που είχαν κυρίως προβληματικές τράπεζες: το τεράστιο έλλειμμα, που έφτανε σχεδόν στο 16% του ΑΕΠ το 2009, σε συνδυασμό με το δυσθεώρητο χρέος, οδήγησε στην αποβολή από τις αγορές και στην ανάγκη προσφυγής στους εταίρους για δανεισμό.

Οι θυσίες του ελληνικού λαού, που ήταν τεράστιες στην επταετία των Μνημονίων, δεν έχουν αποδώσει ακόμα: μπορεί το πρωτογενές πλεόνασμα να είναι πλέον τεράστιο, αλλά η ύφεση εξακολουθεί να επιμένει, λόγω της υπερφορολόγησης που επέφεραν τα μνημονιακά μέτρα. Ωστόσο, η ελληνική οικονομία είναι πλέον στην πόρτα της επιστροφής στην ανάπτυξη – και δεν προβλέπεται η λήψη , αλλά μόνον η νομοθέτηση μέτρων , ως το 2019.

Δεν είναι η στιγμή για απολογισμούς , δεν είναι η στιγμή για επιμονή στην διαμαρτυρία. Είναι η στιγμή να δοθεί η τελευταία μάχη για την έξοδο από το Μνημόνιο , μέσω της εισόδου στις αγορές. Μόνον έτσι θα μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες.