Τατουάζ

Μπορεί να το΄θελα, αλλά τελικά δεν σπούδασα ψυχολογία. Αρα σε καμία περίπτωση, δεν εκμετελλεύομαι τη στήλη αυτή για να δώσω συμβουλές σε γονείς εφήβων. Είμαι όμως, μια ευτυχής μητέρα. Που ένιωσα πραγματικά πολύ όμορφα, όταν ο σχεδόν δεκαεπτάχρονος γιός μου, ζήτησε να τον συνοδέψω για να… χτυπήσει ένα tatoo!

H συζήτηση- ενημέρωση, είχε ήδη προηγηθεί. Προφανώς και η απόφαση ήταν δική του, αν και ένιωσα τιμητικά όταν ρώτησε τη γνώμη μου,  τόσο για το σχέδιο, όσο και για το πώς μου φαίνεται η ιδέα.

Μάλλον ανακουφισμένος, σχολίασε με έκπληξη ότι λίγοι γονείς θα ήταν τόσο cool. «Πώς και δεν φρίκαρες;» με ρώτησε, για να του απαντήσω, ότι μακάρι να ναι μόνο αυτές οι «επαναστάσεις» και τα ακραία της εφηβείας (αν και σήμερα το tatoo και το piercing αποτελούν μόδα…). Το πρόβλημά μου, δεν είναι το σκουλαρίκι ή το τατουάζ. Είναι το αλκοόλ – νούμερο ένα σήμερα πρόβλημα στους νέους κάτω των 17- και τα ναρκωτικά.

Χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί  στο συγκεκριμένο μαγαζί που θα γινόταν το τατουάζ, ζητούσαν από τους ανήλικους,  παρουσία και έγκριση γονέα . Χάρηκα γιατί το ίδιο μου το παιδί, θα πήγαινε σε κάποιο σοβαρό μαγαζί, που είχε δεοντολογία και κανόνες.

Και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, όταν έμαθα ότι πολλά άλλα παιδιά, φοβούμενα την αντίδραση των γονέων τους, χτυπάνε τατουάζ στο δρόμο από πλανόδιους τύπους, ή πηγαίνουν στο μιλητό, σε κάποια κρυφά διαμερίσματα…. Παιδιά που στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπα με μία ιάσιμη μόλυνση…

Και στη συνέχεια, θύμωσα πάρα πολύ, για όλους αυτούς τους ευηπήληπτους εμπόρους, που είτε έχουν περίπτερα, είτε μικρά μίνι μάρκετ, και που πουλάνε αλκοόλ σε ανήλικους. Από την πλατεία Συντάγματος ( στέκι εφήβων κι αυτό) ως ψηλά στη Μαράσλειο, να πουλάνε ξεδιάντροπα, ολόκληρες φιάλες κρασί και βότκας, σε μαθητές Λυκείου.

Και με αφορμή αυτά τα λίγα που συμβαίνουν στην πόλη μας, θέλω να πω ότι κάπως έτσι απομυθοποίησα τον τρόμο του γονιού μπροστά στο αίτημα για τατουάζ… Αισθάνομαι ότι ακόμη και όσοι από μας δεν συμφωνούμε καθόλου στην ιδέα, θα ήταν καλύτερα να μην ορθώσουμε ένα τοίχος. Να μην κλείσουμε μια πόρτα. Να μην μεγαλώσουμε μόνοι μας την απόσταση. Τουλάχιστον ας δώσουμε το χώρο να γίνει αυτή η κουβέντα. Αυτή η προσέγγιση.

Ας είμαστε δίπλα . Ας αφουγκραζόμαστε. Το απέναντι δεν βοηθάει και πολύ….

*Η Λίλυ Σπυροπούλου, είναι δημοσιογράφος του News 24/7.