Το Μενίδι μιας άλλης πατρίδας

Ο θάνατος ενός μικρού παιδιού στο Μενίδι, από αδέσποτη σφαίρα μέσα σε σχολείο δεν ήταν τυχαίος. Τυχαίο είναι που δεν έχουν σκοτωθεί πολλά περισσότερα παιδιά, που έχουν την ατυχία να κατοικούν στο Μενίδι.

Οι ληστείες, οι πυροβολισμοί, η κάθε είδους παραβατικότητα, είναι καθημερινότητα. Όσοι μένουν ή έμεναν εκεί, έχουν αμέτρητες ιστορίες με κάλυκες, τρύπες στα παράθυρα και αδέσποτες σφαίρες, να διηγηθούν.

Οικείες εικόνες αθλιότητας.

Τα δήθεν γλέντια, που στην πραγματικότητα είναι καλέσματα για πώληση ναρκωτικών, οι ζωντανοί-νεκροί της Λεωφόρου Δημοκρατίας, οι επιθέσεις στο δρόμο. Παιδιά που κάνουν χρήση, μπροστά σε άλλα παιδιά και που περιμένουν συγκεκριμένη ώρα της ημέρας για να πάνε στον έμπορο. Όλα γνωστά, όλοι γνωστοί.

Το ζήτημα όμως δεν είναι απλά αστυνομικό. Είναι ταξικό. Το γκέτο που με τα χρόνια δημιουργήθηκε, δεν έγινε από μόνο του. Αν στο παρελθόν κάποιος μπορεί να σου πουλούσε σήμερα τις καρέκλες, που σου είχε κλέψει χθες, τώρα είναι μέλος συμμορίας και γιορτάζει με σφαίρες τη μη προφυλάκιση άλλου μέλους συμμορίας.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Χρειάστηκαν χρόνια εγκατάλειψης και υποχρηματοδότησης για αυτό το “επίτευγμα”. Οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών της χώρας, ήταν και είναι παιδιά άλλης πατρίδας. Της πατρίδας των φτωχών.

Πάνε σε χειρότερα ως προς τις υποδομές σχολεία, περπατάνε σε χειρότερους δρόμους, έχουν Αστυνομικό Τμήμα με τεράστιες ελλείψεις, όταν θα έπρεπε να έχει προσωπικό τριπλάσιο, σε σχέση με άλλα Τμήματα.

Όταν το θέμα φύγει από την επικαιρότητα, οι κάτοικοι, θα μείνουν με το γκέτο δίπλα τους, τις συμμορίες και με τον καθημερινό φόβο.

Το ζήτημα όμως είναι τι κάνουμε τώρα. Πώς θα μπουν οι βάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε βάθος χρόνου, πριν θρηνήσουμε και άλλα παιδιά. Η συζήτηση γύρω από τις ευθύνες, τους τοπικούς άρχοντες που έκαναν τα στραβά μάτια ή τους θλιβερούς πολιτευτές που αγόραζαν ψήφους με 50ευρα και άλλα ανταλλάγματα, μπορεί να περιμένει.

Πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη αστυνομική επιχείρηση με στόχο τις συμμορίες, αλλά και τον οπλισμό και τα ναρκωτικά, που υπάρχουν στην περιοχή, αυτό που πρέπει να απαντηθεί, είναι αν η Πολιτεία θα ασχοληθεί με περιοχές σαν το Μενίδι, το Ζεφύρι ή τα Άνω Λιόσια.

Θα προστατευθούν οι κάτοικοι; Θα προστατευθούν οι Ρομά, που χρησιμοποιούνται ως κάλυψη από τις συμμορίες και ως ντεκόρ εγκληματικών δραστηριοτήτων; Θα αντιμετωπιστεί το εμπόριο ναρκωτικών στην περιοχή, που αποτελεί τη βάση για το εποικοδόμημα κάθε εγκληματικής δραστηριότητας;

Όποιος ζει σε υποβαθμισμένη περιοχή, θα απαντούσε με ένα ξερό όχι. Και θα είχε απόλυτο δίκιο. 

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος, είναι Διευθυντής Σύνταξης του NEWS 247