Αλλαγή φύλλου

«Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους»…Αυτά τα λόγια του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου (που οι παντόφλες του, θυμίζω, είχαν τεθεί προ ετών σε λαϊκό προσκύνημα) είναι η κατακλείδα της πρόσφατης επιστολής των «εν τη κοινή συνάξει αντιπροσώπων και προϊσταμένων των είκοσι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω» προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Παιδείας, Κοντονή και Γαβρόγλου αντίστοιχα, και τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για το νομοσχέδιο της «νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου» και τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών.

Οι Άγιοι Πατέρες, στο «ιεροκοινοσφράγιστον γράμμα» τους, ανησυχούν για τον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα. Κάτι το σύμφωνο συμβίωσης, κάτι οι αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών, κάτι η δυνατότητα αλλαγής καταχωρισμένου φύλου, κάτι το ‘να, κάτι τ’ άλλο, οι θεματοφύλακες της ιεράς παραδόσεως έχουν εκμανεί, και ως εκ τούτου γράφουν επιστολές.

Οι Αγιορείτες δεν αλλάζουν φύλλο – παίζουν με τη ίδια τράπουλα εδώ και πολλούς αιώνες. Αγωνιούν για την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας, από την οποία υποτίθεται πως έχουν απομακρυνθεί εθελουσίως. Ωστόσο, τα λεφτά και την εξουσία αυτής της κοινωνίας δεν τα περιφρονούν καθόλου.  Να μην ξαναθυμηθούμε του φοβερούς ρασοφόρους μάνατζερς – οικονομολόγους στην υπόθεση του Βατοπεδίου, να μην σκεφτούμε τα άπειρα μετόχια και ακίνητα που έχουν οι Μονές σε όλη την Ελλάδα, να μη μιλήσουμε για έσοδα και φορολογία.

Επίσης, να μην αναλογιστούμε τις προσβλητικές προκλήσεις που έχουν υποστεί αρκετοί από τους άντρες που είχαν την χαρά, αλλά και την απογοήτευση, να περάσουν τις πύλες αυτού του Περιβολιού της Παναγίας, όπου τα πάθη, και μάλιστα όχι τα «ομαλά», σύμφωνα πάντα με την αξιολόγηση και των χαρακτηρισμό των Αθωνιτών, θάλλουν και ευδοκιμούν. Όχι ότι είναι κακό αυτό, αλλά δεν μπορείς να κατακεραυνώνεις δημόσια, επικαλούμενος και το Θεό κι από πάνω, κάτι που ασκείς ιδιωτικώς – πόσο κάλπης είσαι πια;…

Αντί λοιπόν οι θεοφόροι Πατέρες να κοιτάξουν τη σωτηρία της ψυχής τους, που σ’ αυτήν άλλωστε είναι ταμένοι, αγωνιούν για την κοινωνία, επαναστατούν με την έκλυση των ηθών, κουνούν οργισμένοι το δάχτυλο. «Τί δε βλέπεις το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου, την δε εν τώ σώ οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;»  (Γιατί βλέπεις το αγκαθάκι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, και δεν νιώθεις το δοκάρι που έχεις μέσα στο δικό σου μάτι;) λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος και είναι σαν να το έγραψε για τους Μοναχούς του Αγίου Όρους.

Τους οποίους κανείς δεν ενοχλεί, κανένας δεν πειράζει, όλοι τους σέβονται, αλλά αυτοί δεν σέβονται κανέναν, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ούτε καν την αγωνία κάποιων νέων ανθρώπων να αυτοπροσδιοριστούν φυλετικά και ερωτικά. Οι Καλόγεροι θέλουν να εισβάλουν και στις κρεβατοκάμαρες των ανθρώπων, θέλουν να είναι κεχαγιάδες στο δικό μας το κορμί, αλλά όταν τους λες, καλά, κι εσείς που υποτίθεται πως έχετε δώσει όρκο αγνότητας, κι όμως, τα πάθη βράζουν στα μοναστήρια σας, εκείνοι σκύβουν το κεφάλι δήθεν ταπεινά, γιεζουίτικα, όπως θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης, και σου λένε «η δε σάρξ ασθενής, αδελφέ μου…».

Δεν ξέρω για το φύλο, αλλά οι Αθωνίτες δεν αλλάζουν το φύλλο, και στέλνουν οργισμένες επιστολές. Το συνηθίζουν αυτό, να στέλνουν δριμείες και εισαγγελικές επιστολές εκεί που μπορούν, χατζηαβάτικες  εκεί που δεν τους παίρνει…. Να, ας πούμε, πριν από 76 χρόνια, τον Ιούλιο του 1941,  είχαν στείλει μια επιστολή, με αριθμό πρωτοκόλλου 86,  προς την «Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Κύριον Αδόλφον Χίτλερ». Σ’ αυτή την επιστολή λοιπόν οι Αντιπρόσωποι των είκοσι Μονών «παρακαλούν θερμώς την Υμετέρα Εξοχότητα, όπως ευαρεστούμενη, αναλάβη υπό την υψηλήν, προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον τόπον, του οποίου Ηγούμενοι και Αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς και ευεργέτας του ιερού τούτου τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας και τους διαδόχους αυτών»…

Αυτοί είναι οι Άγιοι Πατέρες… Όλη η Ελλάδα να είναι κάτω από τη γερμανική μπότα, κι αυτοί το μόνο που τους νοιάζει είναι να φυλάνε τα νώτα τους, στέλνοντας σαλιωμένες επιστολές στην Αυτού Εξοχότητα, τον Αδόλφο Χίτλερ! Μακριά απο το… μάτι τους, κι όπου θέλει ας πάει (η δοκός), που λέει και ο Ευαγγελιστής.