Τι θα πει ο Κυριάκος στη Μέρκελ;

Στις 10 Ιανουαρίου η Άνγκελα Μέρκελ θα βρεθεί στην Αθήνα στο πλαίσιο μιας επίσημης επίσκεψης σαράντα οκτώ ωρών που προετοιμάστηκε με μεγάλη διακριτικότητα. Η Γερμανίδα καγκελάριος, παρά το γεγονός ότι για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ηγεσία του CDU, παραμένει το ισχυρότερο πολιτικό πρόσωπο στην Ευρώπη και μια εμβληματική φιγούρα για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Όπως αποκαλύπτει η “Καθημερινή” η Γερμανίδα καγκελάριος έρχεται στην Ελλάδα με δύο βασικά θέματα στην ατζέντα της. Κατά πρώτον να δώσει ένα θετικό μήνυμα για την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνιο και κατά δεύτερον να δηλώσει απερίφραστα την στήριξή της στη Συμφωνία των Πρεσπών και στην ανάγκη επίλυσης της εκκρεμότητας του ονοματολογικού με την ΠΓΔΜ.

Είναι γνωστό πως το Βερολίνο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο προσκήνιο και το παρασκήνιο για την αποδοχή της συμφωνίας από το πολιτικό σύστημα του βόρειου γείτονα. Παρείχε πολιτική στήριξη στον Ζόραν Ζάεφ, σύμφωνα, μάλιστα, με διπλωματικές πηγές σε απόλυτη συνεννόηση με τον αμερικανικό παράγοντα. Και είναι πολύ πιθανό να στείλει από την Αθήνα ένα ακόμα μήνυμα στα Σκόπια για την απρόσκοπτη και εντός του πνεύματος και του γράμματος της συμφωνίας ολοκλήρωση των συνταγματικών αλλαγών.

Η επίσκεψη στην Αθήνα δεν θα πραγματοποιηθεί, άλλωστε, τυχαία λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν την τελική ψηφοφορία στη Βουλή των Σκοπίων και την μετατόπιση του ενδιαφέροντος στην Αθήνα.

‘Όπως είναι γνωστό, εντός του Φεβρουαρίου η ελληνική Βουλή θα κληθεί να κυρώσει τη συμφωνία, όπως ακριβώς αυτή προβλέπει, και εφόσον αυτό συμβεί θα εκκινήσει η διαδικασία κύρωσης των πρωτοκόλλων ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τα κοινοβούλια των κρατών-μελών.

Πολιτικά και επικοινωνιακά η επίσκεψη της κ. Μέρκελ θα εκληφθεί ως πολιτική συμπαράσταση στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Και ως προς την αλλαγή σελίδας στην Ελλάδα μετά την έξοδο από τα μνημόνια αλλά και ως προς την επίλυση της εκκρεμότητας περί το εθνικό θέμα του Μακεδονικού. Και είναι λογικό το Μέγαρο Μαξίμου να αξιοποιήσει δεόντως την ευκαιρία αυτή. Οι πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν πως ανάλογες κινήσεις θα γίνουν και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αρκετά πιθανό, δε, τους πρώτους μήνες του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας να βρεθεί ξανά στον Λευκό Οίκο για μια συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Οι σαράντα οκτώ ώρες της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα αποκτούν, όμως, ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και του πρωθυπουργού προγραμματίζεται και συνάντησή της με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εκ των πραγμάτων και εύλογα τίθενται ορισμένα ερωτηματικά:

Θα επιμείνει ο πρόεδρος της Ν.Δ, έχοντας απέναντί του τη Γερμανίδα καγκελάριο ότι η “εθνικά επιζήμια” και “επαίσχυντη” -όπως την έχει αποκαλέσει- Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί προϊόν μειοδοτικής συναλλαγής με αντάλλαγμα την μη περικοπή των συντάξεων;

Εάν η κατηγορία που έχει διατυπώσει η Ν.Δ είναι ακριβής, η Άγκελα Μέρκελ είναι, αναμφίβολα, το πρόσωπο που συνήργησε και συνυπέγραψε τη “συναλλαγή”. Εύκολα μπορεί, άλλωστε, κανείς να ανατρέξει σε πρωτοσέλιδα της “Καθημερινής” και των “Νέων” (εφημερίδων που ασκούν δριμεία κριτική στην κυβέρνηση και διάκεινται φιλικά στη Ν.Δ), στα οποία περιγραφόταν πως η Γερμανίδα καγκελάριος ήταν εκείνη που άναψε το “πράσινο φως” για την μη περικοπή των συντάξεων.

Δεν ξεχνά κανείς, επίσης, πως από το βήμα του 12ου συνεδρίου της Ν.Δ ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε στείλει σχετικό μήνυμα στον “διεθνή παράγοντα”. Θα έχει, λοιπόν, τη μεγάλη ευκαιρία να βρει απέναντί του αυτόν τον “διεθνή παράγοντα” και να ανανεώσει την καταγγελία του περί “συναλλαγής”.

Ακόμα, ο πρόεδρος της Ν.Δ θα έχει την ευκαιρία να εξηγήσει στο πιο ισχυρό πρόσωπο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για ποιους λόγους η παράταξή του δεν θα στηρίξει και δεν θα κυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι αυτονόητο πως η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θα επιδιώξει, για ευνόητους λόγους, να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Όμως όσα διαμειφθούν μεταξύ τους σχετικά με τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως προς τη συμφωνία θα έχουν μεγάλη αξία. Ιδιαίτερα εφόσον μέχρι τότε έχουν -εκτός απροόπτου- αποσαφηνισθεί αρκετά από τα ζητήματα που εγείρει η Ν.Δ στις τροπολογίες που θα βρίσκονται προ των πυλών της τελικής ψήφισης από τη βουλή των Σκοπίων.

Ίσως ορισμένοι στη Ν.Δ να θεωρούν πως η συνάντηση αυτή θα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια πολιτικά “ηρωϊκή” διαφοροποίηση από τη βούληση και την επιδίωξη του ΕΛΚ, προσωπικά της Άνγκελα Μέρκελ και εν γένει του δυτικού παράγοντα. Ευκαιρία, όπως ήδη λέγεται από κάποιους, να αναδειχθεί  το ηγετικό προφίλ του κ. Μητσοτάκη με ένα ηχηρό “όχι” στη Συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα ενώπιον της εμβληματικής ηγέτιδας της ευρωπαϊκής πολιτικής οικογένειας στην οποία ανήκει το κόμμα του.

Θα έχει, αναμφίβολα, ενδιαφέρον κάτι τέτοιο, αν και όλα τα πράγματα στην πολιτική έχουν κάποιο κόστος. Το γνωρίζει αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας που για  τους γνωστούς λόγους πολιτικής χειραφέτησής του αλλά και αναγνώρισης των συσχετισμών δυνάμεων μετακινήθηκε από την επιθετική τακτική του 2015 έναντι του Βερολίνου σε μια μετριοπαθή στρατηγική ενσωμάτωσης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Εν κατακλείδι, ακόμα κι αν η Άνγκελα Μέρκελ δεν είναι πια για τους Ευρωπαίους συντηρητικούς το “εικόνισμα” το οποίο άπαντες ασπάζονταν μέχρι πρότινος δίχως δεύτερη σκέψη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να εξηγήσει τι είναι εκείνο που -σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών- τον ταυτίζει με τις επιδιώξεις της Μόσχας στα δυτικά Βαλκάνια (μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως ξεκάθαρα διατυπώθηκε και στην τελευταία ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ).

Κι ακόμα γιατί επιμένει, έστω και ηπιότερα πλέον, στην εκδοχή του 4ου μνημονίου, όταν η Γερμανίδα καγκελάριος θα μιλάει για την “αλλαγή εποχής” και θα επιβραβεύει την έξοδο της Ελλάδας από το σκληρό καθεστώς επιτροπείας της προηγούμενης οκταετίας.

Υπάρχει, βεβαίως, και ο Μάνφρεντ Βέμπερ, την στήριξη του οποίου συχνότατα επικαλούνται στη Ν.Δ, αλλά αυτή τη φορά θα έχουν να κάνουν με τον ισχυρότατο “μέντορα” του υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν…