Γιατί είναι προτιμότερη μια (δικιά μας) κατάληψη, από μια επένδυση

Αν δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να σταματήσεις την επέλαση του επάρατου καπιταλισμού στην σουρεαλιστική ελληνική δημοκρατία, τη δουλειά την αναλαμβάνουν οι αρχαιολόγοι. Πρόκειται για καθαρή τρέλα. Οι άνθρωποι ήθελαν να κηρύξουν ως μνημείο τον τσιμεντένιο αεροδιάδρομο στο Ελληνικό, θα κώλωναν σε ένα πραγματικό μνημείο στην παλιά πόλη των Χανίων;

Όπως αποκάλυψαν την περασμένη εβδομάδα διάφορα τοπικά μέσα της περιοχής, το πολυτεχνείο Κρήτης αποφάσισε να εκμεταλλευτεί εμπορικά τρία κτίρια ιδιοκτησίας του στην παλιά πόλη. Θα τα μίσθωνε σε στυγνούς ιδιώτες καπιταλιστές που θα τα εκμεταλλεύονταν εμπορικά. Δεν υπολόγισαν όμως ότι το ένα εξ’ αυτών, το κτίριο της 5ης μεραρχίας τελεί εδώ και 14 χρόνια υπό κατάληψη. Η τιμημένη συλλογικότητα “Rosa Nera”, χρησιμοποιεί το χώρο ως “στέκι” για να διοργανώνει πάρτι και συναυλίες. Επειδή όμως η άμεση παρέμβαση υπέρ καταληψιών μοιάζει κάπως υπερβολική, η τοπική υπηρεσία «Νεότερων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Κρήτης» μπορεί να οχυρωθεί πίσω από τη γραφειοκρατία και να υπερασπιστεί το ιερό δικαίωμα των “παιδιών” στην καταπάτηση της περιουσίας του πολυτεχνείου.

Αποφάσισε λοιπόν να “υπενθυμίσει” στο Πολυτεχνείο Κρήτης ότι το ένα εκ’ των τριών κτιρίων που θέλει να εκμεταλλευτεί (αυτό που τελεί υπό κατάληψη), αποτελεί νεότερο μνημείο. Ζητά μάλιστα από την διεύθυνση υπηρεσίας δόμησης του Δήμου Χανίων να μην εκδώσει οποιαδήποτε άδεια για οικοδομικές εργασίες ακόμη και μικρής κλίμακας μέχρι να αποφανθεί για την τύχη του μνημείου και σίγουρα όχι χωρίς να ενημερώσει την υπηρεσία.

Οι αρχαιολόγοι βεβαίως δεν χρειαζόταν να κάνουν καμία τέτοια “υπενθύμιση”. Το ίδιο το πολυτεχνείο σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι το σύνολο του λόφου Καστελίου τοποθετείται εντός της ζώνης αυξημένης προστασίας Β’ του αρχαιολογικού χώρου της πόλης των Χανίων. Εδώ που τα λέμε όλη η παλαιά πόλη των Χανίων είναι ένα μνημείο. Επίσης, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους δεν απαγορεύεται η εμπορική εκμετάλλευση ενός μνημείου. Απλώς ισχύουν -ορθώς- πολύ αυστηρότεροι περιορισμοί.

Αντίθετα η κατάληψη είναι μια παράνομη πράξη. Επιπλέον είναι ηθικά κολάσιμη καθώς σύμφωνα με καταγγελίες του ίδιου του ιδρύματος, οι καταληψίες έχουν προκαλέσει φθορές, δεν καθαρίζουν το κτίριο ούτε φυσικά κάνουν τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Το κτίριο σύμφωνα με την διοίκηση του Πολυτεχνείου είναι έως και επικίνδυνο. Η ευθύνη του ιδρύματος και της τοπικής αστυνομίας είναι μεγάλη βεβαίως καθώς για 14 χρόνια ανέχονται μια χούφτα ανθρώπων, για τους οποίους δεν γνωρίζουμε καν αν είναι φοιτητές να έχουν οικειοποιηθεί την περιουσία του Πολυτεχνείου.

Η τοπική κοινωνία σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου του Πρύτανη υποφέρει με την ισχύουσα κατάσταση. Οι καταληψίες παρτάρουν μέχρι πρωίας, μη σεβόμενοι ούτε καν την κοινή ησυχία αλλά κανείς δεν τολμά να τους εγκαλέσει. Αν το κάνει κινδυνεύει με προπηλακισμούς. Αν καλέσει την αστυνομία θα γελάνε  και οι πέτρες. Ως γνωστόν η αστυνομία δεν τα βάζει με τους καταληψίες. Αν τολμήσει να τα βάλει, ο Τόσκας είναι εκεί για να επιβάλλει την “εννομον τάξιν”.

Η απόφαση για εμπορική μίσθωση του ακινήτου, προβλέπει την αναστήλωση του κτιρίου και επενδύσεις μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Επιλύει μερικώς και το πρόβλημα καθώς δεν υπάρχει δικαιολογία για την αστυνομία να ανέχεται/υπερασπίζεται την κατάληψη ενός κτιρίου που ανήκει ή μισθώνεται σε ιδιώτη. Όχι ότι δεν το κάνει, το κάνει κατά συρροή (πιθανώς κατόπιν πολιτικών εντολών) απλώς είναι πιο δύσκολο.

Η υπηρεσία του ΥΠΠΟ, αναλαμβάνει να κάνει τη βρόμικη δουλειά της υπεράσπισης των καταληψιών διά της κωλυσιεργίας. Μέχρι να πάρουν απόφαση οι γραφειοκράτες, ελπίζουν ο επενδυτής να έχει λακίσει έντρομος. Δεν διαθέτουν ίχνος ντροπής για το γεγονός ότι κινητοποιήθηκαν μόλις απειλήθηκε η κατάληψη και όχι τόσα χρόνια που καταστρέφεται ένα πραγματικό μνημείο. Δεν μοιάζουν να ενδιαφέρονται καν για το μνημείο. Μοιάζουν εντεταλμένοι να στηρίξουν την ιδεοληψία μιας μικρής ομάδας ιδεοληπτικών που ονειρεύεται επαναστάσεις λατινοαμερικανικού τύπου και προστασία των βίαιων πρακτικών, αρκεί να βολεύουν ιδεολογικά. Το έκαναν με όλες τις επενδύσεις που δεν ήθελε (αλλά υποχρεώθηκε να υλοποιήσει κλαίγοντας) το αμετανόητα ιδεοληπτικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Το έκαναν στο Ελληνικό, στη Ρόδο και όπου αλλού η ιδιωτική πρωτοβουλία πήγε να σηκώσει κεφάλι.

Τώρα η επέλαση των καπιταλιστών απειλεί ταυτόχρονα και τη συμπαθή τάξη των “¨συλλογικοτήτων”. Πρόκειται για μια μάχη επιβίωσης του χώρου της “παλαβής αριστεράς”. Δεν πρόκειται για προστασία της διαφορετικότητας, δεν τους νοιάζει η ελεύθερη έκφραση της διαφορετικής άποψης. Την απεχθάνονται κιόλας. Σκεφθείτε απλώς τι θα συνέβαινε (που δεν θα συνέβαινε, ούτε έχει συμβεί ποτέ) αν μια χούφτα φιλελεύθερων καταλάμβανε ένα κτίριο…

Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).