Οι Τούρκοι φτωχαίνουν και ο Ερντογάν γίνεται πιο επικίνδυνος

Οι Τούρκοι φτωχαίνουν και ο Ερντογάν γίνεται πιο επικίνδυνος
Τουρκική Οικονομία AP

Το ιστορικό χαμηλό της Τουρκικής λίρας συνδυάζεται με το ιστορικό υψηλό της εγχώριας αφέλειας που ρίχνει νερό στον μύλο του Σουλτάνου

Η πορεία της ισοτιμίας της Τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αν ωστόσο θέλετε επιπλέον επιβεβαίωση, η απόδοση του 10ετούς Τουρκικού ομολόγου καταδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά στη γειτονική χώρα. Έχοντας βασίσει την δημοφιλία του στο “οικονομικό θαύμα” της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα ήταν εύκολο να παραδεχτεί το πρόβλημα. Τι μπορεί να κάνει ενόψει εκλογών; Να επιμείνει στη “μαγική εικόνα” της ανάπτυξης, να κατηγορήσει “ξένα και ντόπια συμφέροντα” αλλά και να στραφεί στο λίκνο του λαϊκισμού: στον εθνικισμό και την συνακόλουθη πατριδοκαπηλία.

Η πορεία της ισοτιμίας της Τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου την τελευταία δεκαετία

Ταυτόχρονα εκτιμούν ότι αυτός ο καλπάζον πληθωρισμός δεν έχει κάποιον σοβαρό σκοπό αλλά η Κεντρική τράπεζα της Τουρκίας, ευάλωτη σε πολιτικές πιέσεις, αδυνατεί να αντιδράσει. “Πρέπει να αποδείξει η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας ότι συνεχίζει να είναι ένας αξιόπιστος θεσμός” δήλωσε στο Reuters αναλυτής της Capital Economics.

Μην ξεχνάμε όμως ότι ο Ερντογάν έχει εκλογές ενόψει και το “θαύμα” της Τουρκικής οικονομίας υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα βασικά “χαρτιά” του. Πασχίζει λοιπόν να εμφανίσει μια οικονομία που καλπάζει, με κάθε κόστος. Την ώρα που όλοι ανησυχούν για την ανούσια υπερθέρμανση της οικονομίας και επισημαίνουν ότι “τόση ανάπτυξη δεν είναι θετικό στοιχειό” ο Ερντογάν απάντησε με τον κυνισμό ενός γνήσιου λαϊκιστή. “Γιατι δεν είναι καλή η ανάπτυξη; Επειδή ζηλεύουν. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο”. Είπε την περασμένη Δευτέρα σε μια από τις πολύωρες ομιλίες του.

Δεν είναι σαφές ποιοι ζηλεύουν, αλλά δεν έχει σημασία. Άλλωστε η “γραμμή” της Κυβέρνησης στη γειτονική χώρα είναι ότι “η πορεία των μακροοικονομικών δεικτών δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα της οικονομίας”. Τάδε έφη Binali Yıldırım, ο πρωθυπουργός της χώρας σε χθεσινή ομιλία του. Σας θυμίζει τίποτε αυτή η “πραγματική εικόνα” που δεν αντιλαμβάνονται οι αγορές αλλά ούτε και οι πολίτες που φτωχοποιούνται καθημερινά;

Οι επενδυτές πάντως δεν πιστεύουν και πολύ την κεντρική Κυβερνητική γραμμή. Η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου βρίσκεται σε επίπεδα ουσιαστικής χρεοκοπίας, σχεδόν στο 13%! Ο Ερντογάν όμως επιμένει: “Πρόκειται για παιχνίδια που παίζονται σε βάρος της οικονομίας μας” υποστήριξε χθες μιλώντας στην Άγκυρα. Προειδοποίησε δε όσους επιτίθενται στην Τουρκική οικονομία, ότι “Θα αποτύχετε, όπως αποτύχατε και στο παρελθόν θα αποτύχετε και τώρα”. Προφανώς μαθαίνει εντατικά νταούλι για να κάνει τις αγορές να χορεύουν στον ανατολίτικο ρυθμό του.

Η πορεία της απόδοσης του δεκαετούς ομολόγου της Τουρκικής Δημοκρατίας την τελευταία δεκαετία

Με το έλλειμμα όμως να διαμορφώνεται σε 4,152 δισ. δολάρια τον Φεβρουάριο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέπουν ότι η Τουρκία -πριν το τέλος του έτους- θα ζητήσει για μια ακόμη φορά τη βοήθεια του ΔΝΤ για να τα βγάλει πέρα. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 60% σε σχέση με έναν χρόνο πριν και κυρίως ότι ο Ερντογάν ετοιμάζεται να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων για εξοπλιστικά και εμβληματικά έργα όπως το πυρηνικό εργοστάσιο στο Akkuyu. Ακόμη και αν επενδύσεις όπως ο πυρηνικός σταθμός αποδώσουν αργότερα, θα δημιουργήσουν τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα βραχυπρόθεσμα.

Στη χώρα μας βεβαίως οι αναλυτές του πεζοδρομίου επιχαίρουν για την δεινή κατάσταση της Τουρκικής οικονομίας. Όχι γιατί θεωρούν ότι ο Εντογάν έχει να ασχοληθεί με σοβαρά προβλήματα και θα αφήσει κατά μέρος τις εχθροπραξίες αλλά γιατί εκτιμούν ότι μια αποδυναμωμένη οικονομικά Τουρκία δεν είναι σε θέση να τα βάλει με την (οικονομικά πανίσχυρη;) Ελλάδα.

Πρόκειται για καθαρή ανοησία. Η Τουρκία συνηθίζει να εξωτερικεύει τις εσωτερικές κρίσεις της, ακριβώς με τον τρόπο που το κάνουν όλοι οι στριμωγμένοι λαϊκιστές. Οδεύοντας προς τις εκλογές, ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να στρέψει το ενδιαφέρον αλλού. Ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλεία αποτελούν ιδανικό φερετζέ για να κρύψει τα θεμελιώδη προβλήματα της οικονομίας.

Ιδίως καθώς το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), το μικρότερο από τα τέσσερα κόμματα του κοινοβουλίου, με επικεφαλής τον Devlet Bahçeli, έχει δηλώσει στις αρχές του έτους ότι θα στηρίξει τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις εκλογές του 2019. Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι είναι αρκετά ευέλικτος στις απόψεις του και δεν θέλει προφανώς να χάσει μια τέτοια στήριξη παριστάνοντας τον ειρηνιστή. Τουναντίον. Οι ιδεολογίες άλλωστε δεν έχουν πλέον καμία σημασία ούτε στην Τουρκία, ούτε αλλού. Τα ψηφαλάκια των ακροδεξιών είναι παντού ευπρόσδεκτα. Ιδίως καθώς δια του λαϊκισμού διαρκώς αυξάνονται. Στην Τουρκία εκτός από το MHP, εμφανίζεται πολύ δημοφιλές και το κόμμα της πρώην Υπουργού Εσωτερικών Meral Akşener που αποχώρησε από το MHP για να ιδρύσει το δικό της κόμμα. Ο πατερούλης Ερντογάν, δεν θα αφήσει όλους αυτούς του ψηφοφόρους να πάνε χαμένοι…

Επιπλέον, οι εθνικιστικές κορώνες δεν του στοιχίζουν τίποτε. Είναι ανεξάρτητες από την κούρσα των εξοπλισμών και τονώνουν άμεσα το εθνικό φρόνημα. Ιδίως αν έχουν σαν αποτέλεσμα και την αντίδραση της Ελλάδας. Αν η χώρα μας αδιαφορούσε για τους θεατρινισμούς Ερντογάν, εμμένοντας στην στιβαρή διπλωματική αντιμετώπισή τους, το αποτέλεσμα θα ήταν ισχνό. Όσο όμως εμφανίζονται πρόθυμοι να ρίξουν νερό στο μύλο του Ερντογάν, όπως ο -πολλά βαρύς βουλευτής Βέττας που έσπευσε να υπερασπιστεί τους θεατρινισμούς του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμένου- ο Ερντογάν θα τραβά το σχοινί. Ιδίως αν το νταηλίκι συνδυάζεται με τη αφέλεια ότι ο Σουλτάνος είναι πλέον ανίσχυρος και “μας παίρνει” να πουλάμε μαγκιά…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα