Γιατί πρέπει να επισπεύσει ο πρωθυπουργός

Είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν δήλωσε ότι «οι αποκεφαλισμοί την ώρα της μάχης δεν αποτελούν πράξη πολιτικής γενναιότητας, αλλά πολιτικής δειλίας». Κρατήσαμε δε και την προειδοποίησή του ότι «αφού η μάχη αυτή τελειώσει, αφού και η τελευταία εστία κινδύνου εκλείψει, τότε θα υπάρξει η ψύχραιμη αποτίμηση και η πιθανή απόδοση ευθυνών».

Ο προσδιορισμός «πιθανή», βεβαίως, είναι λάθος. Η εκατόμβη των νεκρών δεν αφήνει καμιά αμφιβολία πως ευθύνες –και μάλιστα μεγάλες- και υπήρξαν και πρέπει να αποδοθούν. Δίκαια, πλην όμως αποφασιστικά, χωρίς συναισθηματισμούς, χωρίς να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις για τυχόν διατήρηση εσωκομματικών ισορροπιών ή για διατάραξη προσωπικής φιλίας. Κανονικά βεβαίως θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί παραιτήσεις από όλους τους αρμοδίους, ακόμα και αν πιστεύουν ότι δεν έκαναν κανένα στρατηγικό λάθος στους σχεδιασμούς για την αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς –ο μόνος που υπέβαλε παραίτηση (και μάλιστα από την πρώτη ημέρα που αποκαλύφτηκαν οι συνέπειες της τραγωδίας ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, γεγονός φυσικά που (αν και αυτονόητο) τον τιμά.

Είναι σαφές επίσης πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα πρέπει να ανοίξει ουσιαστικό και άμεσο μέτωπο με τις αιτίες της τραγωδίας, κάτι που σε τρία χρόνια δεν έπραξε. Όχι δεν έπραξε επαρκώς, δεν έπραξε σχεδόν καθόλου, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό τη μικροπολιτική τακτική των προκατόχων της- κάτι που φυσικά σήμερα πληρώνει.

Τίποτα όμως δεν έχει πολιτικό αποτέλεσμα, αν προηγουμένως δεν προηγηθεί κάθαρση. Αν δεν αποδοθούν ευθύνες. Όχι απλώς γιατί το ζητάει η αντιπολίτευση (και καλά κάνει, αφενός επειδή έχει δίκιο, αφετέρου επειδή -ΝΔ και Χαριλάου Τρικούπη- βρίσκουν μια θαυμάσια ευκαιρία να μην πάει η συζήτηση στις δικές τους ευθύνες), αλλά γιατί η απόδοση ευθυνών στέλνει μηνύματα πως στο μέλλον δεν μπορεί να υπάρξουν ανευθυνοϋπεύθυνοι.

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να επισπεύσει για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η ευθύνη θα αρχίσει να μετατίθεται στον ίδιο, κάτι που εύχεται και προφανώς επιδιώκει η αξιωματική αντιπολίτευση. Και δεύτερον, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αν δεν απαντήσει επαρκώς σε όλα τα ζητούμενα που προκύπτουν από τις πυρκαγιές της Αττικής, το κόμμα του θα κινδυνεύσει με στρατηγική ήττα (Το παράδειγμα του Δημήτρη Χριστόφια με την έκρηξη και τους 13 νεκρούς στη ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί της Κύπρου, ίσως πρέπει να διδάξει πολλά στην Κουμουνδούρου).

Υ.Γ. 1: Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να αποδώσει ευθύνες μόνο στους υπεύθυνους για τις πυρκαγιές. Πρέπει να αντικαταστήσει και τους υπουργούς εκείνους που εκθέτουν την κυβέρνησή του στα θέματα τη καθημερινότητας. Εκείνους που ασχολούνται πολύ περισσότερο με τα μέσα ενημέρωσης, με τους συσχετισμούς δυνάμεων, με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, παρά με το έργο που τους έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση. Με εκείνους που με λίγα λόγια πρόλαβαν ήδη και έγιναν …καθεστωτικοί!

Υ.Γ. 2: Προς κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα: Όσο και αν επικεντρώνετε αποκλειστικά στις ευθύνες της κυβέρνησης, δεν μπορείτε να κρύψετε τις ευθύνες σας για την κατάσταση στην Αττική. Κακά τα ψέματα, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, δεν δημιουργήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ…

Υ.Γ. 3: Θα περίμενε κανείς πως η φονική πυρκαγιά της Αττικής, με την εκατόμβη των νεκρών, θα ήταν η ευκαιρία για ένα ουσιαστικό πολιτικό διάλογο που θα έχει ως αποτέλεσμα ανατρεπτικές πρωτοβουλίες. Ματαίως…

Υ.Γ. 4: Το –τόσο υγιές και αυθόρμητο- κίνημα των εθελοντών που προέκυψε, δεν θα πρέπει να σταματήσει εδώ…