Αρχαία μνημεία και ‘αρχαία’ μυαλά

Ξαφνικά οι νεοέλληνες ανακάλυψαν ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Και ως απόγονοι αισθάνονται το ύψιστο χρέος να υπερασπιστούν τη μνήμη και τα μνημεία των προγόνων τους.

Ανακάλυψαν αίφνης, ότι δεν αρκεί να συνδυάζεις το week end με το θέατρο της Επιδαύρου, ώστε να φέρεις τον τίτλο του άξιου κληρονόμου του καλλιτεχνικού μεγαλείου των Αρχαίων, ούτε βέβαια να παρακολουθείς στο Ηρώδειο της παραστάσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά χρειάζεται και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο προκειμένου το συναίσθημα να έχει και επιστημονικό υπόβαθρο. Δεν ξέρω που ήταν το ΚΑΣ τις τελευταίες δεκαετίες για να προστατεύσει τους αρχαιολογικούς θυσαυρούς του Ελληνικού, ή καλύτερα που ήταν όταν δημιουργήθηκαν στους ίδιους χώρους οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Για να μην πάμε πιο πίσω όταν αποφασίστηκε στην περιοχή να γίνει ο Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών.

Αντιλαμβάνομαι απολύτως ότι όταν εγείρονται τέτοια ζητήματα ο κόσμος διαχάζεται, ενώ οι απόψεις των μεν και των δε, όπως για παράδειγμα η δική μου, διχάζουν. Αφήστε που όπως γίνεται συνήθως όλοι γίνονται… αρχαιολόγοι, όπως γίνονται σεισμολόγοι και πάει λέγοντας. Ωστόσο είναι μια πραγματικότητα οι μισοί να θυμούνται τον Σωκράτη, σ’ ένα διάλειμμα του τσιφτετελιού, και οι άλλοι μισοί να λένε δε βαριέσαι το cash να πέφτει και ας σκεπαστούν τα αρχαία. Όπως θάφτηκαν κάτω από όλες τις πόλεις της χώρας- η Αθήνα τραγική περίπτωση- προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.

Εδώ, όμως, περισσεύει και η υποκρισία. Τόσο από εκείνους που εμφανίζονται με περισσή ευαισθησία να υπερασπίζονται τις αποφάσεις του ΚΑΣ, που μερικές φορές λαμβάνονται κάτω από συνθήκες που προκαλούν απορίες και ερωτηματικά, όσο και από τους άλλους που αναγάγουν μια επένδυση σε κοσμοϊστορικό γεγονός. Εν ολίγοις στην περίπτωση της επένδυσης στο Ελληνικό, εκτός από το χρόνο και την αξιοπιστία του κράτους, χάθηκε και το μέτρο και συνακόλουθα και η σοβαρότητα. Αυτά που γίνονται στην Ελλάδα δεν γίνονται σε σοβαρές χώρες. Ακόμα και οι αντιδράσεις της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης είναι τόσο υπερβολικές που ουσιαστικά ευτελίζουν το σκοπό. Αφενός της αυτονόητης ανάδειξης των αρχαιολογικών θησαυρών στο φυσικό τους χώρο, και αφετέρου της επένδυσης.

Δεν είμαι ειδικός ώστε να προτείνω πως θα συνυπάρξει η ανάπτυξη της περιοχής με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ιστορία, αλλά πιστεύω ότι με ψυχραιμία και σύνεση θα βρεθεί η χρυσή τομή. Θα είχε βρεθεί, εδώ που τα λέμε, αν πραγματικά ήμασταν αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε. Δηλαδή απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, και όχι ανατολίτες. Διότι αυτοί, βλέπετε, παρά τις έριδες και τις συγκρούσεις στο τέλος συναινούσαν. Παν μέτρον άριστον. Αυτό χάσαμε με την άναρχη δόμηση και ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι υπάρχει το ΚΑΣ. Εν κατακλείδι, η επένδυση πρέπει να γίνει και τα Αρχαία πρέπει να αναδειχθούν και να προφυλαχθούν με σκοπό να προσδώσουν στο Μητροπολιτικό Πάρκο λάμψη και ελληνικότητα. Για όλα υπάρχουν λύσεις.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.