Democrazy…

Democrazy…
Αφίσα της ταινίας "Ο Θάνατος του Στάλιν"

Προφανώς η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας δεν είναι αποκλειστική ευθύνη όσων την υπερασπίζονται, με το αζημίωτο φυσικά

Όσοι παρακολούθησαν τη σατιρική ταινία «Ο θάνατος του Στάλιν», θα κατανοήσουν το εκλυτικό αίτιο του άρθρου. Προφανώς η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας δεν είναι αποκλειστική ευθύνη όσων την υπερασπίζονται, με το αζημίωτο φυσικά, ούτε βέβαια η δυσλειτουργία της πρέπει να αποτελεί άλλοθι μιας παρέας ακροδεξιών.

Στις μέρες μας η δημοκρατία περισσότερο κινδυνεύει από τους… ένθερμους υπερασπιστές της. Από όλους εκείνους ομιλούν εξ ονόματος του λαού, αλλά στο όνομά του συκοφαντούν όσουν διαφωνούν μαζί τους, φιμώνουν τους «ενοχλητικούς» και υπονομεύουν όσους αποφασίζουν ενάντια στα συμφέροντα τους, τα οποία συνήθως συμπίπτουν με τα δικά τους.

Τα πράγματα με το όνομά τους: Η δημοκρατία στις μέρες μας καθορίζεται από το βαθμό παρέμβασης της κυβέρνησης στη δικαιοσύνη, στα μέσα ενημέρωσης και στα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα που περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ατομικές ελευθερίες.

Όταν το πολιτικό κλίμα δηλητηριάζεται από εκδικητικές συμπεριφορές, η δικαιοσύνη πολιτικοποιείται και τα ΜΜΕ διασύρονται, η δημοκρατία δεν λειτουργεί. Το επόμενο βήμα σε μια τέτοια δημοκρατία είναι οι σκηνές που εξελίχθηκαν στη βουλή με πρωταγωνιστή βουλευτή της Χρυσής Αυγής και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Το περιστατικό είναι δηλωτικό της νοσηρότητας που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό και της εκδικητικότητας από την οποία διακατέχεται ένα μέρος της κοινωνίας εναντίον των πολιτικών. Και για τα δύο απολύτως υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Αυτοί άνοιξαν την «πύλη της κολάσεως» και δυστυχώς τις επιπτώσεις καλούμεθα να τις πληρώσουμε όλοι.

Ξεκίνησαν ένα κυνήγι μαγισσών διαβάλλοντας και διασύροντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους, προκειμένου να ισχυροποιηθούν στην εξουσία και να δημιουργήσουν ένα «κράτος» μέσα στο κράτος, προσφέροντας ουσιαστικά ένα απρόσμενο δώρο σε όλους εκείνους που μισούν τη δημοκρατία.

Δυστυχώς η χρεοκοπημένη οικονομικά Ελλάδα με εθουθενωμένη τη μεσαία τάξη, διολισθαίνει αργά και βασανιστικά προς τη χρεοκοπία του κράτους δικαίου. Η αποδυνάμωση των θεσμών, η ακραία πόλωση και η συνωμοσιολογία, η ενοχοποίηση πολιτικών που η κυβέρνηση θέλει να βγάλει απ’ τη μέση, προσφέρουν το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι χρυσαυγίτες εναντίον της δημοκρατίας.

Άλλωστε σε μια χώρα που ένας στους τρεις Έλληνες πιστεύει ότι τα αεροπλάνα τους ψεκάζουν, σύμφωνα με τα ευρήματα της «διαΝΕΟσις», γιατί να μην πιστέψουν το κυβερνητικό αφήγημα ότι όλοι είναι διεφθαρμένοι πλην των ιδίων; Το θέμα πλέον δεν είναι ιδεολογικό και προφανώς δεν είναι μια αναμέτρηση ανάμεσα στην Αριστερά και στη Δεξιά. Είναι κάτι περισσότερο και αφορά τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την ελευθερία.

Το χρέος όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας, ώστε να μην υπάρξει συνέχεια και να σταματήσει το κακό εδώ, είναι η συνεργασία όλων των δημοκρατικών δυνάμεων σε ένα Μέτωπο Δημοκρατίας. Και στην προκειμένη περίπτωση ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας οφείλει άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλία και να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας ως πρώτος μεταξύ ίσων.

Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να σύρεται και να διασύρεται από τα άκρα. Δεν αρμόζει στη χώρα αυτή η κατάντια. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να σηκωθεί από τα πατώματα που τον οδήγησε η αυτολύπηση και να αναλάβει τις ευθύνες του έναντι της πορείας που διήνυσε η δημοκρατία από την πτώση της δικτατορίας μέχρι σήμερα.

* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα