Η ελπίδα ή η κυβέρνηση πεθαίνει τελευταία;

Κάπου διάβασα ότι το Μαξίμου έχει στα χέρια του «μυστικές» δημοσκοπήσεις, οι οποίες σε αντίθεση με τις φανερές, δείχνουν «ανατροπές» και «εκπλήξεις». Προφανώς η κατάρρευση στις φανερές δημοσκοπήσεις υποχρέωσαν το επιτελείο του πρωθυπουργού να διαρρεύσει το «μυστικό» ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό είναι το προφανές. Γιατί το εμφανές είναι ότι η κυβέρνηση όταν μιλάει για «ανατροπές» και «εκπλήξεις» παραδέχεται ότι η Νέα Δημοκρατία προηγείται με διαφορά, οπότε δια των «μυστικών» δημοσκοπήσεων επιχειρεί να καθησυχάσει στελέχη και ψηφοφόρους για την επερχόμενη ήττα.

Πέραν όμως της σκοπιμότητας που διακρίνει κανείς σε τέτοιου τύπου παλαιοκομματικές τακτικές, είναι εμφανές ότι το Μαξίμου προσπαθώντας παντοιοτρόπως να καθυστερήσει το μοιραίο βάζει στην προεκλογική αναμέτρηση ένα σκληρό δίλημμα: Θα πεθάνει τελευταία η ελπίδα ή η κυβέρνηση;

Μια αρχαία ελληνική παροιμία λέει πως «Ό συ κρύβεις εις την αγοράν κηρύσσεται». Όπως θα λέγαμε στα νέα ελληνικά «ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Εν προκειμένω «αυτοί» που έχουν τις «κρυφές» δημοσκοπήσεις «καμαρώνουν» ελπίζοντας να χάσουν με τη μικρότερη δυνατή διαφορά. Αυτό πασχίζουν να κρατήσουν μυστικό από τα στελέχη και τους ψηφοφόρους τους, εμφανίζοντας αόρατες δημοσκοπήσεις ως «μυστικό».

Δεν είναι όμως μυστικό ότι ο πρωθυπουργός αδυνατεί να κρυφθεί από τον εαυτό του. Τον Αλέξη Τσίπρα που στις ευρωεκλογές του 2014 με 26% και με διαφορά 4% από τη Νέα Δημοκρατία, ζητούσε εκλογές από τον τότε Πρόεδρο Παπούλια επικαλούμενος «μεγάλη δυσαρμονία ανάμεσα στη βούληση του λαϊκού σώματος» και τους συσχετισμούς στη βουλή. Τότε μάλιστα μιλούσε για «ιστορική ανατροπή».

Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα συνεχίσει να κυβερνά μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαΐου, αφού αν χάσει με ποσοστό άνω του 4% ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει επιτύχει μια μεγάλη «ιστορική ανατροπή». Αλλά και να κάνει «γαργάρα» την ήττα- που είναι και το πιθανότερο- πως θα σταθεί μέχρι τον Οκτώβριο υπό την πίεση της δυσαρμονίας του εκλογικού σώματος με μια κυβερνητική πλειοψηφία που θα στηρίζεται σε βουλευτές «χωρίς σύνορα»;

Πόσο μάλλον εάν επιβεβαιωθούν οι φανερές δημοσκοπήσεις και η Νέα Δημοκρατία κερδίσει με διπλάσια διαφορά αυτής του 4% που είχε επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2014. Εντάξει, η κυβέρνηση μπορεί να πεθάνει προτελευταία από την ελπίδα και το Μαξίμου να το κρατήσει μυστικό, όπως και τις «μυστικές» δημοσκοπήσεις. Δεν αποκλείεται κι αυτό. Θα καταφέρει όμως να κρύψει τη «δυσοσμία» που θα αναδύεται από το Μαξίμου τόσους μήνες μέχρι τον Οκτώβριο;

Εν τέλει, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, μόνο ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει πόσο θα αντέξει μετά τις ευρωεκλογές να κρατάει μυστικό το «θάνατο» της κυβέρνησης του. Θα αποφασίσει άραγε να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα μέχρι τον Οκτώβριο ή θα πάει σε εκλογές μετά τα 40 από το «θάνατο» της κυβέρνησης του; Εκτός κι αν αποφασίσει σκεπτόμενος ότι μια ψυχή που είναι να βγει τι Σάββατο βράδυ τι Κυριακή πρωί, να πάει σε εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές.

Όπως και να ‘χει και όσο πλησιάζουμε στο αναπόφευκτο ο ΣΥΡΙΖΑ θα… ερωτεύεται ότι μισούσε. Τον… Παπαντρέο, τον Ποπάυ, τον Ζορρό. Το σχετικό τραγούδι του Νικόλα Άσιμου το αναφέρει ξεκάθαρα: Καταρρέω κι άλλο πλέον δεν μπορώ… Πως να αποφύγω το μοιραίο…