Η Νέα Δημοκρατία μεταξύ ‘Λαϊκού’ και ‘Κεντρώου’ κόμματος

Εξαιρετικά πρωτότυπο για τα δεδομένα της ελληνικής κεντροδεξιάς το ερωτηματολόγιο που φέρει την υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το σύνολο σχεδόν των ερωτήσεων στοχεύει προς την κατεύθυνση των αναγκαίων αλλαγών που χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία προκειμένου να εδραιώσει τη θέση της στον μεσαίο χώρο. Άλλωστε ο πρόεδρος του κόμματος διεκδίκησε και κατέκτησε την ηγεσία με το αίτημα της «αλλαγής».

Ανεξάρτητα, όμως,  από τις προθέσεις του οι αλλαγές καθυστέρησαν. Αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που η κεντροδεξιά, παρά την εμφανή της υπεροχή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις πλειοψηφικού ρεύματος στη κοινωνία. Χωρίς μισόλογα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κερδίσει ακόμα την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας της μεσαίας τάξης. Κι αυτό δεν αφορά την ηγεσία, στην οποία άλλωστε εναπόθεσε πολλές ελπίδες, αλλά μια συντηρητική προϊστορία που φαίνεται ότι δειλά- δειλά επιχειρεί να παρεισφρήσει στον πολιτικό λόγο της κεντροδεξιάς.

Είναι λοιπόν θετικό το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με μια πρωτοβουλία ιδιαίτερου πολιτικού συμβολισμού, στέλνει το μήνυμα ότι θέλει τη κοινωνία να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία του συνεδρίου. Και έχει ιδιαίτερο νόημα η πρωτοβουλία του σε μια χρονική στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας φλερτάρει ανοιχτά με τη σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη και «διακριτικά» με το κοινωνικό κέντρο στην Ελλάδα. Τα σχέδια του πρωθυπουργού τα γνωρίζει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ την ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα η οποία σε πολλά ζητήματα είναι πιο προωθημένη από αυτή του κόμματος του.

Γι αυτό και σπεύδει να «προλάβει» τον αντίπαλο του, παρά τα προβλήματα και τα εμπόδια που ανακύπτουν λόγω του συντηρητικού DNA της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι κεντρώος «ευκαιρίας» αλλά από πεποίθηση, αποτελεί το «δυνατό» του σημείο εκτός κόμματος. Κάποιοι ωστόσο θεωρούν ότι αυτό αποτελεί το «αδύνατο» του σημείο εντός Νέας Δημοκρατίας, και αυτό είναι τελικά που καθυστερεί τις αλλαγές και τη μετεξέλιξη της κεντροδεξιάς.

Για κάποιον «ουδέτερο» παρατηρητή των διεργασιών στον κρίσιμο χώρο του κέντρου, κάποιον «τρίτο», αυτήν  ακριβώς την «αδυναμία» επιχειρεί να αξιοποιήσει ο Αλέξης Τσίπρας που θέλει να κερδίσει χώρο και χρόνο προκειμένου κι αυτός με τη σειρά του να προχωρήσει σε αλλαγές στο δικό του κόμμα. Γιατί όσο καθυστερεί η Νέα Δημοκρατία να διεισδύσει στο χώρο του κέντρου και αμφισβητείται ο σχεδιασμός του Κυριάκου Μητσοτάκη να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας θα φλερτάρει με την ιδέα να «υποδυθεί» τον κεντρώο στο μέλλον. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε θετική γνώμη για την υποψηφιότητα Μακρόν. Την εξέφρασε παρά το γεγονός ότι επισήμως το κόμμα του υποστήριζε τον υποψήφιο της Δεξιάς.  Στον δεύτερο γύρο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τάχθηκε με τον Μακρόν. Ο Μακρόν κέρδισε, αλλά η κεντροδεξιά δεν αποκόμισε κανένα όφελος.

Εν αντιθέσει με τον ΣΥΡΙΖΑ που υποστήριξε τον Μελανσόν, στον δεύτερο γύρο με «βαριά» καρδιά έδειξε Μακρόν λόγω Λε Πεν, αλλά όλοι πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας από την πρώτη στιγμή ήταν στο πλευρό του Μακρόν! Αξιοσημείωτο δε ότι ο Πρόεδρος της Γαλλίας δεν είναι ούτε Αριστερός ούτε Δεξιός. Παρ’ όλα αυτά εμφανίζεται πιο κοντά του ο Αλέξης Τσίπρας- τον οποίον μάλιστα δημοσιεύματα φέρουν να συμμετέχει μαζί με τον Ρέντσι στη δημιουργία κόμματος στο ευρωκοινοβούλιο- παρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης που υιοθετεί το σύνολο του προγράμματος του! Αυτό και μόνο αποδεικνύει για ποιο λόγο το συγκριτικό πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη κινδυνεύει να χαθεί προς όφελος του Αλέξη Τσίπρα. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς ότι η λέξη «κέντρο» δεν ακούγεται πλέον συχνά, ενώ η έννοια του «λαϊκού κόμματος» φαίνεται ότι διασφαλίζει ταυτόχρονα τη συνοχή και την ανοχή.