Πολιτική ‘Cinecitta’ και Κουρουμπλής

Πολιτική ‘Cinecitta’ και Κουρουμπλής
Συνεχίζονται οι εργασίες απορρύπανσης στην περιοχή της Πειραϊκής. Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017. (EUROKINISSI / ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ) Eurokinissi

Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον και οι συνέπειές για τους πολίτες, σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένες παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου

Οι ακτές του Σαρωνικού μολύνθηκαν και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο δεν αλλάζει είτε αναγνωρίσει τις πολιτικές του ευθύνες ο κ. Κουρουμπλής, είτε πάλι εμφανίζεται ενοχλημένος μέσω διαρροών ο πρωθυπουργός.

Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον και οι συνέπειές για τους πολίτες, σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένες παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.

Προφανώς η συζήτηση στη βουλή που προκάλεσε η επίκαιρη ερώτηση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας ήταν επιβεβλημένη. Άλλωστε ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι καθορισμένος βάσει του Συντάγματος, αλλά και εντός του πλαισίου των κανόνων του θεατρικού παιχνιδιού. Όπως για τους ίδιους λόγους είναι καθορισμένη η στάση της κυβέρνησης.

Όποια κυβέρνηση κι αν είναι αυτή. Στην προκειμένη όμως περίπτωση οι “ηθοποιοί” δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους ότι ο “πρωταγωνιστής” της παράστασης δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που κάνει όλος ο θίασος επί σκηνής. Και ο νοών νοείτω. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα αλλά δεν αντέχει σε καμία κριτική να βλέπεις και να ακούς βουλευτές να κλαίνε για το περιβάλλον, όταν οι ίδιοι όταν βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης αντιδρούσαν ως… υπουργοί. Γιατί εδώ που τα λέμε ο κ. Κουρουμπλής είναι ένας υπουργός “ρολίστας”, αφού μη μου πείτε ότι τοποθετήθηκε σ’ αυτή τη θέση λόγω των γνώσεων που έχει για το χώρο της ναυτιλίας. Θα πείτε, δικαιολογείται γι αυτό τον λόγο ο υπουργός να παραμένει στη θέση του; Ασφαλώς και όχι. Έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί ώστε να διευκολύνει και τον πρωθυπουργό.

Εδώ όμως έχουμε και μια “παράσταση” που πρέπει να ακολουθήσει το σενάριο μέχρι τέλους. Διότι το πολιτικό θέατρο παίζεται σε δύο διαφορετικές πράξεις, όπου κάθε μια έχει τους δικούς της κανόνες. Είναι η πράξη της δημόσιας σκηνοθεσίας των πολιτικών και η πράξη της σκηνοθεσίας της πολιτικής με έμφαση στο πολιτικό στοιχείο του έργου. Το χειροκρότημα και η αποδοκιμασία σ’ ένα κοινό που δεν ξέρει, ούτε θα μάθει ποτέ, ότι αυτό που βλέπει είναι ένα σκηνικό γιατί η ουσιαστική δουλειά γίνεται στα παρασκήνια. Διότι αυτό που έγινε με την επίκαιρη ερώτηση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, όπως γίνεται με όλες τις συζητήσεις στη βουλή ανεξαρτήτως προθέσεων, παράγει εικόνες για την αναμετάδοση μηνυμάτων. Αυτό έγινε στην προκειμένη περίπτωση και αυτό έκανε ο κ. Κουρουμπλής βάζοντας μπροστά το στερεότυπο ότι η κριτική που δέχεται έχει… ταπεινά κομματικά ελατήρια. Το ίδιο και απαράλλακτο ρεπερτόριο, μόνο που αυτή τη φορά ο ρόλος του μοιραίου δεν “πουλάει” ούτε κατ’ εξαίρεση επειδή τον υποδύεται ο κ. Κουρουμπλής. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα εικονικό, αλλά με ένα πραγματικό γεγονός. Δεν πρόκειται για εγκαίνια. Σε τελευταία ανάλυση αφού αυτό δεν το καταλαβαίνει ο υπουργός οφείλει να του το δώσει να το καταλάβει ο πρωθυπουργός. Η “δημόσια αγανάκτηση”, δεν ωφελεί κανέναν και πολύ περισσότερο την κυβέρνηση. Και αυτό αφορά και την αντιπολίτευση, διότι και αυτή μετέχει στο θεατρικό παιχνίδι. Σε τελευταία ανάλυση αυτό που κατάλαβα παρακολουθώντας στη βουλή τη συζήτηση είναι ότι οι πολιτικοί αποκτούν δημοσιότητα ως φαινομενικό ή πραγματικό όρο της νομιμότητας τους όσο υπάρχουν ενδιαφερόμενοι που βρίσκουν όλα αυτά διασκεδαστικά. Νομίζετε κ. Τσίπρα ότι είναι διασκεδαστικό το θέαμα;

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα