Τα ξεροκέφαλα γεγονότα…

Άκουσα στο ραδιόφωνο 24/7 στους 88,6 τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να τονίζει στην εκπομπή του Βασίλη Σκουρή και της Αγγελικής Σπανού ότι… πάμε σε αύξηση μισθών. Κι αν συμβεί κάποιο «ατύχημα» και δεν… πάμε ποιος θα ευθύνεται; Όχι πάντως ο έχων την καλή πρόθεση να το παίξει Άι Βασίλης μέσα στον Αύγουστο. Τότε ποιος; Μα, οι έχοντες την κακή πρόθεση να φτωχοποιήσουν τη μεσαία τάξη, εν ολίγοις όλοι αυτοί που συνωμοτούν εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Αυτοί που εδώ που τα συζητάμε, από το πρώτο Καστελόριζο μέχρι το δεύτερο, βοήθησαν ποικιλοτρόπως το 2,5% να γίνει 36% και μαζί του να βρουν… την ανεξαρτησία τους ένα μεσαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και μερικοί αγωνιστές των ηρωικών χρόνων της αντίστασης κατά των μνημονίων.

Δηλαδή, είναι μας «χαλάει» να αυξηθούν οι μισθοί όπως είπε ο Γιάννης Δραγασάκης. Κάθε άλλο, αλλά αν είναι να αυξηθούν όπως… μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ, οι εισφορές και οι φόροι, καλύτερα να χαμηλώσουμε τον πήχη και να χαλαρώσουμε. Κι αυτό γιατί αν δεν με απατά η μνήμη μου μετά από μια εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, την εποχή που θα «σκίζαμε τα μνημόνια», ξεκίνησε η συζήτηση για εκλογές. Οι οποίες και έγιναν μερικούς μήνες αργότερα. Προφανώς η κυβέρνηση βιάζεται για πολλούς λόγους να βγει από το μνημόνιο- παρεμπιπτώντος το σωστό είναι ότι λήγει το πρόγραμμα γιατί δεν δανείζουν άλλα χρήματα στην Ελλάδα- αλλά ο βασικότερος είναι οι εκλογές.

Τα γεγονότα όμως τις περισσότερες φορές είναι τόσο ξεροκέφαλα ώστε δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τα αφηγήματα όσων επιχειρούν να τα συμμορφώσουν. Επί παραδείγματι μόλις ο πρωθυπουργός μίλησε για «καθαρή έξοδο», άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες πληροφορίες ότι οι θεσμοί εξατάζουν την περίπτωση να παραταθεί για ένα εξάμηνο το πρόγραμμα. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν άμεση, αλλά η ουσία είναι ότι το ένα γεγονός ήρθε να καλύψει ένα άλλο. Εκτός όμως από «ξεροκέφαλα» γεγονότα προκύπτουν και «ξεροκέφαλα» στελέχη που αμφισβητούν την «καθαρότητα» του αφηγήματος.

Όλα αυτά έχουν ασφαλώς τη σημασία τους, όση σημασία μπορεί να έχουν όταν είσαι μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ όπως στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση. Εκείνο όμως που έχει πρώτιστη σημασία για την κυβέρνηση είναι να βρει τον τρόπο να μην εφαρμόσει όσα έχει συμφωνήσει με τους δανειστές, να πάρει την «πράσινη κάρτα» χωρίς μάλιστα επιτήρηση, χωρίς πιστοληπτική γραμμή στήριξης, αλλά και με μείωση του χρέους. Όπως αντιλαμβάνεστε για να γίνουν όλα αυτά τα γεγονότα πρέπει να τρελαθούν. Και αυτό η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Γι αυτό και φουσκώνει τις προσδοκίες ώστε στη δεδομένη στιγμή να παίξει το παιχνίδι της «συνωμοσίας» των ισχυρών που δεν αφήνουν τη χώρα να βγει από το μνημόνιο.

Τα μεγάλα συμφέροντα, το παλιό πολιτικό σύστημα, ο Μητσοτάκης, ο Στουρνάρας, ο Ερντογάν και όλοι στη πίστα μιας προεκλογικής περιόδου που θα φανεί στα τέλη του ερχόμενου μήνα αν θα είναι μακρά ή σύντομη. 

Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.