To colpo grosso με “κουκούλα” Novartis

Το χαμηλό επίπεδο που παρουσίασε η βουλή δεν αποτελεί είδηση. Συνηθισμένο το θέαμα καθώς και τα περιστατικά που προσέδωσαν χαρακτήρα Δελφιναρίου σε μια συνεδρίαση που υποτίθεται, ότι λόγω της σοβαρότητας της, θα παρακινούσε τους βουλευτές να ασχοληθούν με την ουσία ενός σεναρίου που τα είχε όλα εκτός από σεξ. Το αποκαρδιωτικό δεν είναι ότι οι βουλευτές της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας ψηφίζουν “(κ)οπαδικά”. Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Το αποκαρδιωτικό είναι ότι με τη ψήφο τους υιοθέτησαν μια σειρά αναπόδεικτων υποθέσεων και συμπερασμάτων τριών προστατευομένων μαρτύρων που με τη βοήθεια ενός επιεικώς κακού προγραμματισμού του προεδρείου της βουλής, μετέτρεψαν τη διαδικασία σε χαμηλής αισθητικής παράσταση. Αλλά και επ’ αυτού δεν πρωτοτύπησε η κυβερνητική πλειοψηφία. Ακολούθησε το παράδειγμα άλλων κυβερνητικών πλειοψηφιών του παρελθόντος.

Εκείνο, όμως, που κάνει ξεχωριστή τη λειτουργία της κυβερνητικής πλειοψηφίας, εντός και εκτός κοινοβουλίου, είναι η συμπεριφορά και οι πρακτικές “Καρανίκα” στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Διότι πως αλλιώς να ονομάσει κανείς αυτές τις πρακτικές, όταν ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού περιγράφει τη Νέα Δημοκρατία ως κόμμα “μαφιόζων” και “δοσίλογων” και ότι “οι Μίζες είναι στο καταστατικό της, στο πρόγραμμα της, είναι το οξυγόνο της, ο χαρακτήρας της, ο επαγγελματισμός της, η Αριστεία και η Αξιοκρατία της. Είναι ψεύτες, καταχραστές, εκβιαστές, διαπλεκόμενοι και υποδύονται ως υποκριτές τους χριστιανούς πολιτικούς που μπαίνουν στην ‘Σαρακοστή’…”; Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται περί γραφικής περίπτωσης. Ναι, αλλά σύμβουλος του πρωθυπουργού γραφικός; Ε, αυτό το στοιχείο είναι που κάνει ξεχωριστή αυτή την κυβέρνηση. Γιατί αναλόγου ύφους είναι και οι παρεμβάσεις υπουργών και βουλευτών που εμφανίζονται ότι εκπροσωπούν την ανανέωση του πολιτικού συστήματος!

Τι κι αν “διακυβεύονται οι θεμελιώδεις θεσμοί του πολιτεύματος και του συντεταγμένου κράτους δικαίου”, όπως είπε στην ομιλία του για την υπόθεση Novartis ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Τι κι αν άκουσαν τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να τονίζει ότι “Κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να στήνει σκευωρίες για να εξοντώνει τους αντιπάλους της. Αν βάζουμε ανώνυμους δήθεν μάρτυρες να σπιλώνουν υπουργούς και πρώην πρωθυπουργούς με σαθρές κατηγορίες του τύπου “άκουσα” και “νομίζω” τότε που βρισκόμαστε;”. Οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είχαν αποφασίσει πριν από τη συνεδρίαση, και ως εκ τούτου ήταν περιττή υπό αυτές τις συνθήκες η 20άωρη ταλαιπωρία των πρακτικογράφων. Όλα αυτά όμως έχουν εξήγηση. Η κυβέρνηση μπορεί να μην έχει σχέδιο για τη χώρα, αλλά ας μη σπεύσει κανείς να την υποτιμήσει γιατί έχει σχέδιο για το χώρο. Το χώρο της Κεντροδεξιάς, εννοείται. Και τι κάνει; Κατ’ αρχήν επισπεύδει μια υπόθεση που σχεδίαζε να την βγάλει κοντά στις εκλογές. Το συλλαλητήριο γαρ. Ωστόσο μη βιάζεστε γιατί θα ήταν αφελές να θεωρηθεί ότι τσουβάλιασε κυριολεκτικά τους πολιτικούς αντιπάλους της προκειμένου να αλλάξει την ατζέντα. Αυτό είναι που φαίνεται. Αυτό που θα φανεί προσεχώς είναι η πρόθεση να προκληθεί ρωγμή στη Νέα Δημοκρατία, να τεθούν εκτός μάχης τα κορυφαία στελέχη της Κεντροδεξιάς αλλά και προσωπικότητες του ευρύτερου κεντρώου χώρου με σκοπό να υπονομευθεί μια ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία, ενώ παράλληλα να συνεχισθεί η συντήρηση του φλερτ με “πρόθυμους” νεοδημοκράτες και πασόκους παλιάς κοπής. Ο στόχος είναι προφανής: Οι εκλογές με απώτερο σκοπό να μην είναι αυτοδύναμη η Νέα Δημοκρατία ώστε να βρεθούν οι “αντικαταστάτες” των ΑΝΕΛ, μια και οι περισσότεροι εξ αυτών οδεύουν προς ενσωμάτωση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το “δεν μπορεί”, “δεν το έχει”, και άλλα τέτοια που συνήθως συνοδεύουν τα σχόλια μερικών “προθύμων” νεοδημοκρατών για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τα οποία εντελώς… συμπτωματικά απηχούν κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αποτελούν μια μορφή προσομοίωσης με το κοντινό μέλλον. Αυτά το… φανταστικό σενάριο, που δεν είναι τόσο φανταστικό όσο οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων έναντι του απροστάτευτου πολιτικού συστήματος, καλό θα ήταν να αρχίσει να προβληματίζει την ηγεσία, τα στελέχη και τον κόσμο της Κεντροδεξιάς παράταξης. Άλλωστε, όπως έχει πει ένας αμερικανός συγγραφέας, όταν αρχίσει το πιστολίδι, θα προτιμούσες να είσαι οπλισμένος ή νόμιμος;

* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.