Ο Ευρωσκεπτικισμός αντί να διαλύσει την Ευρώπη, την κυριεύει. Μέχρι να τη διαλύσει

Ο Βίκτορ Όρμπαν ονειρεύεται να γίνει ο Τραμπ της Ευρώπης. Για την ακρίβεια, ονειρεύεται να γίνει επικεφαλής του ΕΛΚ εκτοπίζοντας τη Μέρκελ και έχοντας στο πλευρό του τον  υπουργό Εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζέεχοφερ.

“Όχημά” του, ο αγαπημένος τομέας του νέου λαϊκισμού: Το προσφυγικό.

Ο Ζέεχοφερ όντας πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών, στην πραγματικότητα, τραβάει τη Μέρκελ από το μανίκι μιας και χωρίς αυτόν, δεν μπορεί να κυβερνήσει. Ο ίδιος έχει θέσει διορία στην Καγκελάριο ως το τέλος Ιουνίου για να βρει έναν τρόπο να περιορίσει την εισροή μεταναστών στη Γερμανία και ζητά κλείσιμο των συνόρων στα πρότυπα της Ουγγαρίας.

Από τη δική της πλευρά της η Μέρκελ έχει δηλώσει ότι κάτι τέτοιο θα όξυνε την ένταση μεταξύ της Γερμανίας και των γειτόνων της, ενώ θα ήταν αντίθετο με την αλληλεγγύη που έχει δεσμευθεί πως θα συνεχίσει να δείχνει η ΕΕ.

Το ζήτημα είναι όμως πως στην εξίσωση του λαϊκισμού έχουν μπει εσχάτως και οι Ιταλοί, με τον Σαλβίνι να απαγορεύει την είσοδο καραβιών με μετανάστες εντός των συνόρων του. Έτσι, το νέο “σκληρό γκρουπ” των χωρών της Βίζεγκραντ δείχνει να διευρύνεται, κάτι που φάνηκε και από τους συσχετισμούς που αναπτύχθηκαν στην άτυπη Σύνοδο για το προσφυγικό. Οι Ευρωσκεπτικιστές γίνονται δυνατός πόλος και σιγά σιγά κερδίζουν έδαφος, μέχρι να επιτύχουν την πλήρη περιχαράκωση των κρατών, γιατί στην ουσία, εκεί αποσκοπούν, με τις όποιες οικονομικές συμμαχίες θελήσουν να διατηρήσουν.

Από τη μια τίθενται οι θιασώτες της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, από την άλλη η “ομάδα Μακρόν”, με την οποία συμπορεύεται και η χώρα μας, η οποία ζητά αλλαγή στον κανονισμό παροχής ασύλου (με δίκαιη κατανομή των βαρών φιλοξενίας) και όχι κλειστά σύνορα ή κλειστά κέντρα φιλοξενίας ανθρώπων.

Αντίθετος με την ιδέα της δημιουργίας “προσφυγικών Γκουαντάναμο” είναι και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μετανάστευσης Δημήτρης Αβραμόπουλος δηλώνοντας στο Ραδιόφωνο 24/7 πως “δεν θα επιτρέψουμε στρατόπεδα για πρόσφυγες, είτε εντός είτε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

Ο κ. Αβραμόπουλος μπορεί να έχει κάθε καλή πρόθεση, όμως το αποτέλεσμα θα κριθεί κυρίως από τη στάση που θα επιλέξει η Καγκελάριος Μέρκελ.

Η πρώτη της κίνηση, και μια πιθανή κατεύθυνση, θα είναι να σταλούν μετανάστες και πρόσφυγες σε Αλβανία, Μαυροβούνιο και Κόσοβο, στις προς ένταξη χώρες δηλαδή. Ωστόσο, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα.

Από την άλλη, προτείνεται και η “λύση” δημιουργίας κλειστών κέντρων στη χώρα μας με επιστροφή προσφύγων και μεταναστών στα κράτη υποδοχής, δηλαδή σε Ελλάδα και Ιταλία. Το ενδεχόμενο αυτό απερρίφθη ήδη και από τον Α. Τσίπρα, αλλά και από τον Σαλβίνι, ο καθένας για δικούς του λόγους προφανώς.

Τα παραπάνω απηχούν το πλήρες αδιέξοδο.

Η γραμμή πίεσης Όρμπαν-Ζέεχοφερ δεν αναμένεται πάντως να καμφθεί, καθώς τον Σεπτέμβριο έρχονται εκλογές στη Βαυαρία τις οποίες διεκδικεί το ακροδεξιό AfD. Για να καταλάβει κανείς τις συνεργίες, αρκεί να θυμηθεί πως ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Χορστ Ζεεχόφερ κάλεσε τον Όρμπαν στο συνέδριο του κόμματός του τον Ιανουάριο, ενώ ο συνάδελφός του Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο, έχει εκφραστεί με θερμά λόγια για την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ουγγαρίας.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έχει κατηγορηθεί άλλωστε πως προσφέρει πολιτική κάλυψη στις ακρότητες του Βίκτορ Όρμπαν μιας και δεν έχει λάβει ξεκάθαρη θέση απέναντι στην πολιτική του. Πολλοί κατηγορούν το ΕΛΚ για “ξέπλυμα” της αυταρχικής διακυβέρνησης του Ούγγρου πρωθυπουργού, ενώ άλλοι αναφέρουν πως λειτουργεί ως “ομπρέλα” για την άνοδο της ακροδεξιάς εντός ΕΕ.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε δίκιο όταν έλεγε την Κυριακή πως οι “μονομερείς ενέργειες υπονομεύουν την Ευρώπη”, θυμίζοντας στους εταίρους τις δικές τους αιτιάσεις προ τριετίας περί μονομερών ενεργειών. Στο τέλος της ημέρας όμως, μιλάμε πράγματι για “μονομερείς” ενέργειες ή για ένα καλά συγκροτημένο σχέδιο που λίγο πολύ μας φέρνει ενώπιον του προσώπου της επόμενης μέρας για την Ευρώπη;

Η διελκυστίνδα δυστυχώς διολισθαίνει προς άκρα δεξιά και οι ισχυροί της ΕΕ, αντί να επιλέξουν τις μεταξύ τους προοδευτικές συμμαχίες κόντρα στον λαϊκισμό – πρωτίστως εντός των ιδίων των συνόρων τους- επιλέγουν να “γοητεύσουν” το ακροδεξιό κοινό κάνοντας υποχωρήσεις.

ΥΓ. Στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ, στις 28-29 Ιουνίου, οι Ευρωπαίοι αναμένεται να συμφωνήσουν στην περαιτέρω ενίσχυση των εξωτερικών τους συνόρων και στη μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση ξένων χωρών ώστε να αποτρέπονται οι επίδοξοι πρόσφυγες να ξεκινούν μέσω θαλάσσης για την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ενδείξεις για επίτευξη συμφωνίας ως προς τον καταμερισμό του βάρους των προσφύγων.