Ο Τσίπρας και οι άλλοι

Η εξήγηση τους, απλή: όλες οι κυβερνήσεις από το ΄74 ως το 2010, κρίνονταν από τις παροχές που έκαναν, ενώ από το Μνημόνιο και μετά, κρίνονται από τις περικοπές στις οποίες αναγκαστικά προχωρούν. Έτσι, ο νόμος της φθοράς λειτουργεί πιο γρήγορα – παράδειγμα, οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά.

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η εξαίρεση σε όλα αυτά; Στο επίπεδο των κυβερνητικών επιλογών, όχι: πέρα από τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση εχει δεσμευτεί για συγκεκριμένες περικοπές το 2019 και το 2020 – ενώ οι παροχές (τα περίφημα αντίμετρα) είναι στον αέρα και η εφαρμογή τους εξαρτάται από πολλές προϋποθέσεις.

Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό κόμμα της εποχής της κρίσης, που νίκησε σε εκλογές έχοντας ψηφίσει προηγουμένως το δικό του Μνημόνιο – και έχοντας διαψεύσει όλες τις προσδοκίες για μία «άλλη» διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Η εμπειρία του 2015 οδήγησε πολλούς να θεωρήσουν ότι ο νόμος της φθοράς δεν μετράει για το κόμμα του κ. Τσίπρα. Και σε έναν βαθμό , οι δημοσκοπήσεις τους δικαιώνουν: πρώτον, για πρώτη φορά στα μνημονιακά χρόνια οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια οριακή αισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία και δεύτερον, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν μετακινούνται εν μία νυκτί στα άλλα κόμματα.
Στην πραγματικότητα, αυτό που δείχνουν οι μετρήσεις είναι η αυτονόμηση της κοινωνίας από την πολιτική: οι πάντες έχουν υποσχεθεί τα πάντα , οι πάντες έχουν σκίσει τα Μνημόνια και αυτά επιμένουν. Και σε δεύτερο πλάνο, οι μετρήσεις δεν δείχνουν την αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Το 2015, ο κ. Τσίπρας είχε το απόλυτο πλεονέκτημα – πολύ απλά, δεν είχε κυβερνήσει ποτέ ως τότε, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν αμέτρητα ένσημα στην διακυβέρνηση. Στις επόμενες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει το συγκεκριμένο πλεονέκτημα – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα το έχουν ανακτήσει οι άλλοι. Και με την έννοια αυτή, στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, αυτό που θα κριθεί θα είναι το ποιος θα πάει με ποιον και όχι ποιος θα θριαμβεύσει.

* Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής του News247.gr.