Η ιστορία μίλησε: Τα όργια της Πομπηίας σε εντυπωσιακά ψηφιδωτά

Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη Πομπηία.

Η πρώτη ανακάλυψη τμήματος της αρχαίας Πομπηίας έγινε τυχαία το 1592, όταν ξεκίνησε η κατασκευή υπόγειου υδραγωγείου. Οι ανασκαφές έφεραν την Πομπηία σχεδόν “ζωντανή” στα μάτια μας, αποκαλύπτοντας πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κατοίκων της.

Διασώθηκαν οι πλούσιες επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες τους, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες, τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια.

Τα ευρήματα μας αναδεικνύουν το ξαφνικό τέλος της πόλης που διακόπηκε αιφνίδια. Άνθρωποι που έτρωγαν ξαπλωμένοι στα ανάκλιντρα, άνθρωποι που πνίγηκαν απ’ τις αναθυμιάσεις προσπαθώντας να ξεφύγουν απ’ το φριχτό θάνατο. Στα τραπέζια των πανδοχείων βρέθηκαν παρατημένα τα κύπελλα και τα πιάτα, σ’ ένα δωμάτιο βρέθηκαν τα σώματα επτά παιδιών που ο θάνατος τα είχε προλάβει ενώ έπαιζαν.

Η Πομπηία μας φέρνει από τα βάθη του χρόνου μια ιδέα της ρωμαϊκής πόλης στο σύνολό της, μέσα στην άνθηση της ακμής και του πλούτου της, ενώ οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, φέρνοντας στο φως νέα ψηφιδωτά.

Η τελευταία αναστήλωση – αποκατάσταση έχει να κάνει με ένα αρχαίο οίκο ανοχής τον οποίο επισκέπτονταν οι επιφανείς επιχειρηματίες της εποχής, έμποροι, εύποροι γενικά και πολιτικοί άνδρες. Ο εν λόγω οίκος ανοχής βρισκόταν πλαισιωμένος από άλλα σπίτια που πρόσφεραν “πληρωμένο έρωτα” και εντός τους, στεγάζονταν όργια και ποικίλες ερωτικές περιπτύξεις με εκδιδόμενες γυναίκες.

Παρότι το εν λόγω πορνείο δεν ήταν ούτε το πλέον πολυτελές, ούτε το πιο σημαντικό κτίριο της αρχαίας Πομπηίας, είναι σήμερα ο χώρος τον οποίο επισκέπτονται περισσότερο οι τουρίστες μετά την πλήρη αναστήλωση του φέτος.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως στον οίκο ανοχής, δεν εκδίδονταν μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες. Επίσης, εντός του, πωλούνταν σκλάβοι. Τα ψηφιδωτά αποκαταστάθηκαν και παρουσιάστηκαν από την καθηγήτρια Kelly Olson του Western University.

Η καθηγήτρια μάλιστα έκανε λόγο για το πόσο ανοιχτή σεξουαλικότητα είχαν οι άνθρωποι της Πομπηίας, η οποία απεικονίζεται σε τοιχογραφίες σαν αυτές που μπορείτε να δείτε παρακάτω, αλλά και σε γλυπτά. Επίσης, η ίδια υποστηρίζει πως η κοινωνική θέση των γυναικών στην πόλη ήταν ιδιαιτέρως ενδυναμωμένη, αλλά όχι όσο η αντίστοιχη του άνδρα.

“Οι παντρεμένοι άνδρες μπορούσαν να κοιμηθούν σε αυτόν τον χώρο με όποιον ήθελαν. Όρος ήταν να μην πηγαίνουν με τη γυναίκα κάποιου άλλου”, δήλωσε η Olson στο CBC. “Οι παντρεμένες γυναίκες από την άλλη, δεν είχαν δικαίωμα να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άλλον άνδρα”.

Όπως ακόμη αναφέρει, οι τοιχογραφίες που θα δείτε δεν ήταν δημιουργημένες για λόγους διακόσμησης, αλλά στην ουσία ήταν ένας εικονογραφημένος “κατάλογος” των ερωτικών υπηρεσιών που προσφέρονταν για κάθε ενδιαφερόμενο. Η πορνεία ήταν νόμιμη στη ρωμαϊκή πόλη, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς.

Οι εκδιδόμενες και οι εκδιδόμενες, είχαν φτάσει στην πόλη ως σκλάβοι, αρκετοί και αρκετές εκ των οποίων έρχονταν στην Πομπηία από τον ελλαδικό χώρο. “Η Ελληνίδα Ευτυχία για δυο δηνάρια είναι πολύ φιλική”, αναγράφει μάλιστα μία επιγραφή.

Στον πάνω όροφο του κτιρίου υπήρχαν πέντε δωμάτια, καθένα από τα οποία είχε ένα μπαλκόνι στο οποίο έβγαιναν οι γυναίκες για να καλέσουν τους πελάτες. Όπως και στη Ρώμη, οι ερευνητές εικάζουν πως οι εκδιδόμενες της Πομπηίας (ανάμεσα τους όσες απελευθερώνονταν από το καθεστώς της δουλείας ή δεν ανήκαν σε κάποιον μαστροπό – πάτρωνα) είχαν κάθε νομική υποχρέωση, εγγράφονταν στα μητρώα, πλήρωναν φόρους και φορούσαν ξεχωριστή ενδυμασία από τις άλλες γυναίκες, όταν κυκλοφορούσαν στον δρόμο ή στην αγορά. Διαχωρίζονταν επίσης σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με τον οίκο στον οποίο εργάζονταν.

Μπόνους, ένα βίντεο που απεικονίζει το πώς έγινε η καταστροφή της Πομπηίας:

Πολλές φωτογραφίες από τον Βεζούβιο και την Πομπηία μπορείτε να δείτε εδώ