Στην Ινδία καταγγέλλονται 100 βιασμοί την ημέρα

Δυο ημέρες μετά τη σύλληψη 14 υπόπτων για τον ομαδικό βιασμό και τη δολοφονία (την έκαψαν ζωντανή) μιας έφηβης στο Jharkhand, ανατολικά της Ινδίας προέκυψε η πληροφορία πως μια 17χρονη παλεύει να κρατηθεί στη ζωή, έπειτα από το βιασμό της, στην ίδια περιοχή. Ο θύτης ήταν ένας γείτονας. Μεταξύ αυτών των υποθέσεων υπήρξε και μια ακόμα περίπτωση ομαδικού βιασμού, 14χρονης, στη γείτονα περιοχή της Odisha. Ο αριθμός των συλληφθέντων έφτασε τους 22.

Θα διερωτάστε αν η Ινδία ασχολείται -έστω- με αυτά τα εγκλήματα. Πολλώ δε ,από τη στιγμή που πρόκειται για μια από τις πέντε χώρες “υψηλού κινδύνου” για μια γυναίκα (στο Νο1 είναι το Αφγανιστάν). Τα στατιστικά στοιχεία αναφέρουν πως μια γυναίκα πέφτει θύμα βιασμού στο Delhi, κάθε 24 ώρες και άρα μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει στις αγροτικές περιοχές. Μόλις τον περασμένο Απρίλιο το κοινοβούλιο ενέκρινε τη θανατική ποινή, ως τιμωρία των υπεύθυνων για τα πιο ειδεχθή των εγκλημάτων. Παρ’ όλα αυτά, δεν φαίνεται να ‘χει αλλάξει κάτι επί της ουσίας.

Το News 24/7 είχε ασχοληθεί εκτενώς, με τους γάμους ανήλικων κοριτσιών, στους οποίους ωθείται το 45% εξ όσων ζουν στην Ινδία, ενώ συνολικά στον κόσμο φτάνουν στο ένα εκατομμύριο, κάθε μήνα. Στο ίδιο κείμενο υπήρχαν στοιχεία για τα αίσχη που συμβαίνουν στην Ινδία και αφορούν βιασμούς μικρών κοριτσιών. Ακόμα και βρεφών.

Μια τέτοια περίπτωση αποκαλύφθηκε στις 30/1 του τρέχοντος έτους, με την Swati Jai Hind, πρόεδρο της επιτροπής γυναικών του Delhi, να ενημερώνει ότι οκτώ μηνών κοριτσάκι βιάστηκε από τον 28χρονο εξάδελφο της, στην πρωτεύουσα της χώρας. Οι γονείς της την πήγαν στο νοσοκομείο, αφότου είδαν αίμα στο κρεβατάκι της, μόλις επέστρεψαν σπίτι από τη δουλειά. Χρειάστηκε επέμβαση που κράτησε τρεις ώρες, ώστε να σωθεί το μωρό, με την DCW (Delhi Commission for Women) να καλύπτει τα ιατρικά έξοδα -κάτι που αδυνατούσαν να κάνουν οι φτωχοί γονείς.

Ο βιασμός είναι ένδειξη σεξουαλικότητας στην Ινδία

To 2012 είχαν καταγραφεί -επισήμως- 228.650 εγκλήματα κατά γυναικών, με τον αριθμό των βιασμών να έχει παρουσιάσει αύξηση της τάξεως του 17%. Μετά το βιασμό 23χρονης φοιτήτριας ιατρικής, σε λεωφορείο, από ομάδα ανδρών στις 16/12 εκείνου του έτους, οι δρόμοι της χώρας γέμισαν από ανθρώπους που διαμαρτύρονταν εντόνως για το ατιμώρητο των βιαστών.

“Όλα έχουν να κάνουν με το τι βλέπουν τα αγόρια να συμβαίνει σπίτι τους, όπως μεγαλώνουν. Με το πώς φέρονται στη μάνα και τις αδελφές του”, εξηγούσαν οργανώσεις της χώρας, πριν τονίσουν ότι “ακόμα και στις ταινίες του Bollywood αυτό που κυριαρχεί είναι να ερωτεύονται οι κακοποιημένες γυναίκες τους βιαστές τους”. Ο πιο διάσημος ηθοποιός της χώρας, Shah Rukh Khan είχε δηλώσει ντροπή “που ο βιασμός είναι ένδειξη σεξουαλικότητας, βάσει του πώς έχει προσδιοριστεί από την κουλτούρα και την κοινωνία μας. Λυπάμαι πολύ που είμαι μέρος αυτής της κοινωνίας και αυτής της κουλτούρας”.

Το κεντρικό σύνθημα ήταν να αλλάξει ο νόμος και να επιβάλλεται πια η θανατική ποινή σε εκείνους που βασάνιζαν με όλους τους πιθανούς τρόπους, γυναίκες, γνωρίζοντας ότι δεν θα πληρώσουν κάποια συνέπεια. Κυρίως γιατί οι γυναίκες δεν κατήγγειλαν τους βιασμούς, ενώ και αυτές που έκαναν την υπέρβαση έβλεπαν τις υποθέσεις τους να μην εκδικάζονται.

Ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Manmohan Singh είχε διατάξει έρευνα για το βιασμό της 23χρονης και υποσχέθηκε νέους νόμους που επρόκειτο να προστατεύουν τις γυναίκες και θα αφορούσαν πιο σκληρές ποινές για τους βιαστές. Τονίστηκε και ότι στο εξής η κυβέρνηση θα δημοσίευε φωτογραφίες, ονόματα και διευθύνσεις των καταδικασμένων βιαστών. Τι έγινε; Τίποτα. Εννοούμε θετικό.

Τον περασμένο Αύγουστο τουλάχιστον 36 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε βίαιες ταραχές που ξέσπασαν στο κρατίδιο Χαριάνα της Ινδίας, μετά την καταδίκη ενός γκουρού για τον βιασμό δύο γυναικών. Χιλιάδες υποστηρικτές και μαθητές του είχαν βγει στους δρόμους για να διακηρύξουν την αθωότητά του.

Παρεμπιπτόντως, ένας άλλος γκουρού που είχε συλληφθεί το 2013 με την κατηγορία βιασμού 16χρονης, καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης. Φέτος τον Απρίλιο ο κόσμος ξαναβγήκε στους δρόμους, αυτή τη φορά για να διαδηλώσει για την ατιμωρησία των βιαστών, έπειτα από σκάνδαλο που είχε προκύψει και αφορούσε πρώην και νυν πολιτικούς, αλλά και υψηλά ιστάμενους στην αστυνομία, σε σχέση με τη συγκάλυψη δυο βιασμών ανήλικων κοριτσιών. Η μια περίπτωση αφορούσε την 8χρονη Asifa.

Συμμορία είχε απαγάγει το κορίτσι, το βασάνισε και το κακοποίησε σεξουαλικά, στο ναό Hindu της Kathua, στα βόρεια της χώρας. Μετά τη δολοφόνησαν και πέταξαν το άψυχο σώμα σε ένα δάσος. Οι -Μουσουλμάνοι- γονείς της είχαν δηλώσει την εξαφάνιση της, αλλά η αστυνομία δεν έκανε το παραμικρό. Ή μάλλον έκανε ό,τι μπορούσε για να καλύψει την εμπλοκή μελών της. Την ίδια χρονική περίοδο, ένας άνδρας πέθανε, ενώ ήταν υπό κράτηση. Προηγουμένως είχε κατηγορήσει έναν πολιτικό για απαγωγή και βιασμό της 16χρονης κόρης του. Οι αρχές είπαν πως αυτοκτόνησε.

Στις 21 του ίδιου μήνα (Απρίλιος) η Βουλή της χώρας ενέκρινε τη θανατική ποινή, ως τιμωρία των βιαστών για κορίτσια κάτω των 12 χρόνων και για όσους έχουν ήδη μια σχετική καταδίκη. Μια στάση εδώ: δημιουργήθηκε αυτόματα κενό στο νόμο, καθώς στην περίπτωση που ο βιαστής σκοτώσει το θύμα του, γλιτώνει τη θανατική ποινή.

Ο πρωθυπουργός Νarendra Modi είχε συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση, στον απόηχο των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας που έγιναν σε όλες τις περιοχές του έθνους. Ο Modi εισηγήθηκε και την ταχύτερη διερεύνηση των υποθέσεων (στους δυο μήνες). Για την ιστορία, με το ίδιο νομοσχέδιο οι βιασμοί κοριτσιών κάτω των 16 χρόνων, θα τιμωρούνταν στο εξής σε φυλάκιση 10 χρόνων, από τα 20 χρόνια, ενώ ο βιασμός των ενήλικων έγινε από 7 χρόνια σε 10 χρόνια. Δεν προβλέφτηκε κάτι για το βιασμό αγοριών ή ανδρών.

Η σεξουαλική βία παραμένει taboo για την Ινδία και τα θύματα που επιβιώνουν φοβούνται το στίγμα ή την εκδίκηση των βιαστών, εάν καταγγείλουν την κακοποίηση τους. Το κοινωνικό στίγμα, η βαθιά πατριαρχία και η μακροχρόνια και συχνά ταπεινωτική έρευνα για την καταγγελία, κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Βλέπετε, πολλές φορές οι οικογένειες των θυμάτων είναι αυτές που απαγορεύουν την καταγγελία, ώστε να γλιτώσουν… την κοινωνική κατακραυγή.

Το ανώτατο δικαστήριο επικυρώνει τις θανατικές ποινές

Ένα πρόβλημα υπάρχει και με την εκδίκαση αυτών των υποθέσεων, που αντιστοιχούν στο 89.6% όλων όσων εκδικάζονται στα δικαστήρια της Ινδίας -αυτός ήταν ο αριθμός για το 2016. Όταν αρχίσει η δίκη, τα θύματα υποβάλλονται σε εξευτελιστικές διαδικασίες, προκειμένου να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα. Το Wire έδωσε και μια ακόμα παράμετρο: το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας πρέπει να επιβεβαιώσει τη θανατική ποινή και αυτό είναι κάτι που δεν εξαρτάται από τα στοιχεία, αλλά από την προσωπική άποψη των δικαστών. “

Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι είναι διαφορετικές οι επιπτώσεις στις περιθωριοποιημένες και ευάλωτες ομάδες”, τονίζει η Vrinda Bhandari, δικηγόρος στο Delhi, η οποία κατέληξε στο ότι “η μόνη λύση για αυτήν τη χώρα είναι να υπάρξει μια προσπάθεια να βρεθεί μακροπρόθεσμη λύση, που θα μεταρρυθμίσει τη διερευνητική και τη δικαστική διαδικασία και που εν τέλει, θα αλλάξει τους πολιτιστικούς και τους κοινωνικούς κανόνες που συχνά δικαιολογούν την κουλτούρα των βιασμών. Μόνο τότε θα σώσουμε τα παιδιά μας”.

Kάθε χρόνο γίνονται 35.000 βιασμοί στην αστυνομία της χώρας. Το 2016 έφτασαν τις 40.000 (100 την ημέρα), με το 40% των θυμάτων να είναι παιδιά. Αυτά τα νούμερα αφορούν τις δηλωμένες αξιόποινες πράξεις. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως τα περισσότερα περιστατικά παραμένουν αδήλωτα. Επίσης, να σημειώσουμε πως σύμφωνα με τα στοιχεία του National Crime Records Bureau, τα δηλωμένα περιστατικά βιασμών παιδιών αυξήθηκαν κατά 82% μέσα σε ένα χρόνο (από το 2015 στο 2016).