Κεντροαριστερά: Τέλος τα διαδικαστικά, ώρα για πολιτική

Έπειτα από εβδομάδες ατελείωτων συζητήσεων, διαβουλεύσεων και αντεγκλήσεων ανάμεσα στους υποψηφίους για την ηγεσία του νέου, ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς, την Παρασκευή το βράδυ επιτευχθεί μια καταρχήν συμφωνία για τα διαδικαστικά της εκλογικής αναμέτρησης, ανοίγοντας επί της ουσίας τον δρόμο για την πολιτική αντιπαράθεση.

Τα επιτελεία των εν δυνάμει αρχηγών της Δημοκρατικής Παράταξης σπατάλησαν πολύτιμο γι αυτούς χρόνο στα γραφειοκρατικά θέματα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ουσία της διαδικασίας, δηλαδή την ανάδειξη των πολιτικών τους προτάσεων. Πλέον, στον χρονικό ορίζοντα που απομένει μέχρι τις κάλπες, αναζητούν τρόπο να καλύψουν το χαμένο έδαφος, έτσι ώστε να καταφέρουν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την ουσία της υποψηφιότητας  τους.

Αν και όλοι ανήκουν λίγο, πολύ στην οικογένεια της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, αναζητούν εκείνες τις λεπτομέρειες που θα τους καταστήσουν την καλύτερη επιλογή για την επόμενη ημέρα της παράταξης.

Η Φώφη Γεννηματά, με τον αέρα που της δίνει το γεγονός ότι είναι η πρόεδρος του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, ποντάρει πολλά στις προτάσεις διακυβέρνησης που καταθέτει η Δημοκρατική Συμπαράταξη. Το πρόγραμμα «Νέα Ελλάδα» που παρουσίασε στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο, έχει τύχει μεγάλης αποδοχής από μερίδα των παραγωγικών φορέων της χώρας, ιδιαίτερα από τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους. Επίσης, με τις συνεχείς περιοδείες που πραγματοποιεί ανά την Ελλάδα, δείχνει πως ότι πλέον η ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος δεν αντιμετωπίζεται επιθετικά από τους πολίτες, όπως συνέβαινε με τους προκατόχους της, δίνοντας της την ευκαιρία να οικοδομήσει ένα αρκετά φιλολαϊκό προφίλ, με μια αύρα από τα περασμένα μεγαλεία του ΠΑΣΟΚ.

Με μια πιο κεντροδεξιά ατζέντα και μεταρρυθμιστικό προφίλ επιδιώκει να διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών ο Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ ο Γιώργος Καμίνης προσπαθεί να προτάξει το έργο του στον δήμο Αθηναίων, προβάλλοντας ταυτόχρονα ως εκλεκτός του εκσυγχρονιστικού Κέντρου.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης με τη σειρά του, προσπαθεί να διεισδύσει στις νεαρότερες ηλικίες με την αύρα της -παρηκμασμένης μεν, παρούσας δε- ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, την ίδια στιγμή που ο Γιάννης Μανιάτης είναι ίσως ο μοναδικός υποψήφιος που αυτοπροσδιορίζεται ως Σοσιαλδημοκράτης και μιλάει ανοιχτά για την επιστροφή στην πολιτική βάση της παράταξης. Ο Γιάννης Ραγκούσης με την σειρά του υπερασπίζεται το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου -και το δικό του αφού ήταν εκ των βασικών πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών-, ενώ ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος δείχνει να επιθυμεί τον εκσυγχρονισμό της Κεντροαριστεράς στα πλαίσια της περιόδου 1996-2004.