Όταν η έξοδος από το Μνημόνιο ‘στένεψε’ τον ανασχηματισμό

Η ανάγκη να μην διαταραχθεί το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του Μνημονίου και την “καθαρή έξοδο” από την επιτροπεία περιόρισε τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα στις… απολύτως απαραίτητες.

Επί της ουσίας, ο χθεσινός ανασχηματισμός ήταν αχρείαστος –υπό την έννοια ότι δεν συμπεριλαμβανόταν στον σχεδιασμό του πρωθυπουργού και δε θα γινόταν καμία αλλαγή, αν δεν είχε προκύψει το θέμα με το επίδομα ενοικίου της Ράνιας Αντωνοπούλου, που προκάλεσε “ντόμινο” με τον σύζυγό της και τέως υπουργό Οικονομίας, Δημήτρη Παπαδημητρίου, δημιουργώντας δύο σοβαρά κενά στην κυβέρνηση.

Ούτε μέρα καθυστέρηση

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας εν τέλει προχώρησε στις απαραίτητες αλλαγές, επιφυλάσσοντας ελάχιστες εκπλήξεις, ενώ ήταν ένας από τους σπάνιους ανασχηματισμούς με καθόλου –ή, ελάχιστο- παρασκήνιο και “καραμπόλες”. Βασικός γνώμονας του πρωθυπουργού, σύμφωνα με στελέχη που συνομίλησαν μαζί του τα τελευταία, κρίσιμα 24ωρα, ήταν να μην διαταραχθεί ο κύκλος εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο. Η διαπραγμάτευση, άλλωστε, για τα τελευταία 88 προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ επίκειται και η μεγάλη διαπραγμάτευση για την διευθέτηση του ελληνικού χρέους, αλλά και για τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα διαμορφώσουν την επιδιωκόμενη από την κυβέρνηση “καθαρή έξοδο”. Τούτων δοθέντων, η τελευταία πολυτέλεια που θα είχε το Μαξίμου στην παρούσα συγκυρία θα ήταν νέα κυβερνητικά στελέχη σε παραγωγικά και κρίσιμα υπουργεία, που θα έπρεπε, προφανώς και ευλόγως, να πάρουν τον χρόνο τους έως ότου εξοικειωθούν με το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου τους. Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να μην διαταράξει την πορεία και το έργο της κυβέρνησης με μετακινήσεις και καραμπόλες. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, που ως εκ της θέσεώς του “επόπτευε” το υπουργείο Οικονομίας και είχε άμεση εικόνα για τα ανοιχτά μέτωπα και τις εκκρεμότητες που διαχειριζόταν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ανέλαβε ένα χαρτοφυλάκιο που του ήταν εξαιρετικά γνώριμο. Υπ’ αυτή την έννοια, η “βελούδινη” διαδοχή στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, σε συνδυασμό βεβαίως με τις ικανότητες του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, διασφαλίζει ότι δε θα χαθεί ούτε μία ημέρα σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα του εν λόγω υπουργείου.

Ταυτοχρόνως, οι δικές τους, σοβαρές εκκρεμότητες, που σχετίζονται με την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων, την προώθηση επενδυτικών φακέλων προς διεκπεραίωση, αλλά και την υλοποίηση συγκεκριμένων “μνημονιακών” δράσεων φαίνεται πως κράτησαν στις θέσεις τους τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Δημήτρη Λιάκο, που είναι αρμόδιος για την επισκόπηση όλων των “μνημονιακών” υποχρεώσεων, αλλά και τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομίας, Αλέξη Χαρίτση –κι αυτό παρά το γεγονός ότι αμφότεροι έχουν αξιολογηθεί με πολύ θετικό τρόπο από το Μέγαρο Μαξίμου και, αν δεν είχαν τόσες “καυτές πατάτες” στα χέρια τους αυτή την περίοδο, η αναβάθμισή τους θα ήταν βέβαιη.

Χωρίς αναταράξεις

Η προτεραιότητα που είχε θέσει ο πρωθυπουργός να μην υπάρχουν αναταράξεις και καθυστερήσεις από στελέχη που θα χρειάζονταν χρόνο έως ότου μάθουν τις αρμοδιότητες τους υπαγόρευσε και τις υπόλοιπες επιλογές του πρωθυπουργού: ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τον έμπειρο περί την διαχείριση του υπουργείου Πολιτισμού (αφού είναι εργαζόμενος εκεί ενώ διετέλεσε και διευθυντής του γραφείου του Αριστείδη Μπαλτά όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού) Κωνσταντίνο Στρατή. Ο νέος υφυπουργός καλείται να ενισχύσει διαχειριστικά την υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, ώστε να βελτιωθεί η αποδοτικότητα του υπουργείου χωρίς να υπάρξει η κλασική “αστάθεια” που παρατηρείται κάθε φορά που αλλάζει σε ένα υπουργείο η πολιτική ηγεσία.

Ταυτοχρόνως, το γεγονός ότι ο Δημήτρης Βίτσας ασχολείτο, ως εκ της θέσεώς του, με την επίλυση πολλών διαχειριστικών προβλημάτων στο προσφυγικό, ενώ είχε διατελέσει και συντονιστής για το θέμα μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων, ήταν το βασικό κριτήριο που κατέστησε σχεδόν “αυτονόητη” την μετακίνησή του στην θέση του Γιάννη Μουζάλα.

Ακόμη και η αναβάθμιση του Νάσου Ηλιόπουλου σε υφυπουργό Εργασίας υπακούει ακριβώς στην ίδια λογική: εξάλλου, ο έως τώρα Ειδικός Γραμματέας του ΣΕΠΕ είχε επιδείξει εξαιρετικές επιδόσεις στην επιχείρηση εντοπισμού της “μαύρης” και αδήλωτης εργασίας και γνωρίζει εκ των προτέρων το χαρτοφυλάκιο που καλείται να αναλάβει, υπηρετώντας ήδη στο υπουργείο Εργασίας.

Το μόνο πολιτικό στίγμα που θέλησε να δώσει ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η αξιοποίηση του Φώτη Κουβέλη στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, καθώς εδώ και καιρό ήταν στις προθέσεις του Μεγάρου Μαξίμου να “επιστρατευθεί” στην κυβέρνηση ο ιδρυτής της ΔΗΜΑΡ. Μάλιστα, θεωρείται δεδομένο πως αν ο ανασχηματισμός ήταν σαρωτικός ή δομικός, ο Φώτης Κουβέλης θα αναλάμβανε κάποιο “θεσμικό” υπουργείο υψηλού κύρους, κάτι που αναμένεται να γίνει όταν έρθει η ώρα μίας –κανονικής- αναδόμησης του κυβερνητικού σχήματος.