Ο Σάντσεθ, η Φώφη, ο Αλέξης και ο Κυριάκος

Οι εξελίξεις στην Ισπανία επιβεβαιώνουν τις τάσεις που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Όπου τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα συνεργάζονται με τη χριστιανοδημοκρατία ή πολύ περισσότερο αποτελούν ουρά της στην κυβέρνηση χάνουν μεγάλο μέρος της δύναμής τους ή και αποδιαρθρώνονται. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το άλλοτε κραταιό SPD, το ιστορικότερο ίσως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης, αλλά και πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ-το κόμμα που σφράγισε τη μεταπολίτευση στη χώρα μας.

Αντιθέτως, Το Εργατικό Κόμμα στην Βρετανία, με την αριστερή γραμμή του Κόρμπιν, αλλα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Πορτογαλία-που τόλμησε και, ως δεύτερο κόμμα έκανε κυβέρνηση με τα μικρότερα κόμματα της αριστεράς-αυξάνουν τις δυνάμεις τους. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς είχε τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με την αριστερά και άλλα μικρότερα κόμματα, αλλά δεν το τόλμησε. Αν δεν το έκανε και τώρα κινδύνευε με πλήρη απαξίωση, ενώ ο Σάντσεθ θα κριθεί από την κυβέρνηση που θα συγκροτήσει.

Γενικότερα η σοσιαλδημοκρατία, πάντως, στην εποχή της κρίσης έχει χάσει τη φυσιογνωμία της που είναι η δικαιότερη αναδιανομή ενός αυξανόμενου πλούτου. Η κρίση δεν αφήνει κανένα τέτοιο περιθώριο και η σοσιαλδημοκρατία θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα συστρατευτεί με τη χριστιανοδημοκρατία και τη δεξιά ή θα συμπορευτεί με την αριστερά, χωρίς όμως να αμφισβητεί βασικές πτυχές του συστήματος.

Το δίλημμα αυτό έχει να αντιμετωπίσει και η σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας, η οποία προς το παρόν ακολουθεί το αμήχανο δόγμα <<και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι>>. Η πλειοψηφία των στελεχών της, βλέπετε, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις υπουργικές καρέκλες ή έχει εμπολιαστεί με τις νεοφιλελεύθερες απόψεις τα τελευταία χρόνια, εν αντιθέσει από την πλειοψηφία των -πασοκογενών- ψηφοφόρων του που κινούνται σε αντιδεξιά κατεύθυνση.

Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη εάν δεν ξεκαθαρίσει από τώρα τη στρατηγική της, πρώτον θα πιεστεί πολυ προεκλογικά και δεύτερον θα διασπαστεί μετεκλογικά εφόσον το πρώτο κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία. Η εσωτερική αναμέτρηση του χώρου ειναι καλύτερα για τον ίδιο να γίνει τώρα στη βάση βεβαίως αρχών και προτάσεων. Βλέποντάς τα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας θα εντείνει την πίεσή του προς την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, στοχεύοντας πρωτίστως στους ψηφοφόρους της, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως μονόδρομο την επιδίωξη της αυτοδυναμίας, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει ευρισκόμενος αντιμέτωπος ακόμα και με το σενάριο της παρένθεσης.

ΥΓ1 Η κυβέρνηση στην Ισπανία έπεσε από το σκάνδαλο των οικονομικών του κόμματος Ραχόι. Στην Ελλάδα με τα οικονομικά των κομμάτων τι γίνεται;

ΥΓ2 Το Βερολίνο χάνει έναν ακόμα πιστό του σύμμαχο σε άλλη χώρα. Τυχαίο; Δεν νομίζω…