Αριστερά, όπως κάθεται ο Πρόεδρος

Είναι παράξενη λέξη η Αριστερά, οπότε είναι εξίσου παράξενο να είσαι αριστερός. Η λέξη παράγεται από το αρχαίο άριστος – τυχαίο; Δε νομίζω… Ο αριστερός, λοιπόν, είναι αυτός που βρίσκεται στη διεύθυνση που ορίζεται από τη θέση της καρδιάς στο ανθρώπινο σώμα, όμως η λέξη συνδέθηκε στην αρχαιότητα με την οιωνοσκοπία, όπου η δεξιά πλευρά σήμαινε την εύνοια, ενώ η αριστερή την καταστροφή. Υπ’ αυτή την έννοια ο αριστερός, ο δυσοίωνος, ήταν στ’ αρχαία ο ευώνυμος. Αυτό βέβαια κατ’ ευφημισμόν, όπως οι Ερινύες, που τις έλεγαν Ευμενίδες. Ο ίδιος συμβολισμός και στη Χριστιανική θρησκεία – οι δίκαιοι θα καθήσουν εκ δεξιών του Θεού, στη Δευτέρα Παρουσία, ενώ οι καταδικασμένοι στο αιώνιο πυρ θα πάνε στ’ αριστερά Του.

Ο σημερινός διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων σε δύο μεγάλα ρεύματα, σ’ εκείνο υπέρ του σοσιαλισμού και του κομουνισμού, και σ’ εκείνο υπέρ του συντηρητισμού, έχει χωροταξική βάση. Τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης, στα τέλη του 18ου αιώνα, τα ριζοσπαστικά κόμματα κατέλαβαν τα αριστερά έδρανα του Κοινοβουλίου σε σχέση με τον Πρόεδρο του Σώματος, ενώ οι λιγότερο επαναστάτες, ας πούμε, κάθισαν στα δεξιά του Προέδρου.

Να κλείσουμε με τον κορυφαίο ορισμό της λέξης Αριστερά, από το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας: αυτή είναι λοιπόν «η παράταξη που εκφράζει την άρνηση της φυσικής ανισότητας των ανθρώπων, την εμμονή στην προτεραιότητα της δικαιοσύνης έναντι της καθιερωμένης τάξεως»! Άρα, αν και καταγόμενοι εκ των αρίστων, οι δίκαιοι Αριστεροί, δεν τα πάνε καλά με την αριστεία, τη φυσική ανισότητα των ανθρώπων, δηλαδή την καθιερωμένη τάξη των πραγμάτων…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.