Τατσόπουλος στο NEWS 247: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αντεστραμμένο πασοκικό καρπούζι κόκκινο απ’ έξω και πράσινο από μέσα

Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του στη Β’ Αθηνών με το Ποτάμι, ο Πέτρος Τατσόπουλος σκιαγραφεί το προεκλογικό τοπίο και κάνει λόγο για “καλλιστεία προεκλογικής μισαλλοδοξίας, ασχημίας και ηλιθιότητας”. Εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν στο “διαζύγιό” του με τον ΖΥΡΙΖΑ, τονίζοντας πως τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρεί στους κόλπους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης “μια διαρκή διολίσθηση προς το λαϊκισμό και το μαξιμαλισμό”. Δύο “πολιτικά κουσούρια”, που -όπως χαρακτηριστικά λέει- “σε βοηθούν να πάρεις την εξουσία, αλλά σε εμποδίζουν να την κρατήσεις”.

Ο κ. Τατσόπουλος, ξεκαθαρίζει πως δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνυπάρχει με φιλελεύθερους στο Ποτάμι, καθώς οι διαφορές τους είναι “λιγότερο επιζήμιες για τη χώρα από τις διαφορές ανάμεσα στους ρεαλιστές και τους λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ”. Σχολιάζει την απερχόμενη Βουλή, λέγοντας πως το Κοινοβούλιο “συχνά έδινε την εντύπωση αναψυκτηρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια κατά την προπερασμένη δεκαετία”, ενώ δηλώνει έτοιμος να γυρίσει σπίτι του αν αυτό είναι το τίμημα για την εκρηκτική του ιδιοσυγκρασία και τη ροπή του κόντρα στον καθωσπρεπισμό.

Πριν λίγες μέρες ανακοινώσατε ότι θα είστε υποψήφιος βουλευτής με το Ποτάμι. Οι ψηφοφόροι της Β’ Αθηνών που σας εξέλεξαν το 2012 με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί να υποστηρίξουν την υποψηφιότητά σας με το κόμμα του κ. Θεοδωράκη;

Έχω κατ’ επανάληψη δηλώσει πως δεν ήμουν ποτέ μέλος του ΣΥΡΙΖΑ -και όχι φυσικά από… αφηρημάδα. Ήμουν συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012. Για να μιλήσουμε χωρίς περιστροφές, όταν ένα κόμμα συμπεριλαμβάνει στα ψηφοδέλτιά του κάποιον που δεν είναι μέλος του, δεν προσδοκά να ανακυκλώσει το προεκλογικό του ακροατήριο, προσδοκά να το διευρύνει. Εικάζω λοιπόν ότι αρκετοί συμπολίτες μου στη Β΄ Αθήνας δεν με ψήφισαν για την κομματική μου ευπείθεια και άλλες κομματικές αρετές που μπορούν να τις βρουν σε άλλους υποψηφίους με τη σέσουλα. Και κάτι ακόμη. Όταν προσεγγίζεις ένα κόμμα του 6%, όπως καταγραφόταν δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2012, και απομακρύνεσαι από αυτό το κόμμα όταν βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας, μάλλον δεν διακρίνεσαι για την πολιτική σου ιδιοτέλεια. Ας ψάξουμε αλλού για προικοθήρες.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και τι άλλαξε στην πορεία; Ποια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και αποφασίσατε να ανεξαρτητοποιηθείτε;

Θέλω να πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 ήταν αρκετά διαφορετικός από τον σημερινό. Αυτή τουλάχιστον την εντύπωση είχα εγώ τότε -και μπορεί να έκανα εξαρχής λάθος. Στα τρία αυτά χρόνια παρατηρώ μια διαρκή διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαϊκισμό και το μαξιμαλισμό, δύο πολιτικά κουσούρια που σε βοηθούν να πάρεις την εξουσία, αλλά σε εμποδίζουν να την κρατήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται καλός μαθητής όλων των ελαττωμάτων του ΠΑΣΟΚ το 1981. Στην πραγματικότητα είναι ένα αντεστραμμένο πασοκικό καρπούζι: κόκκινο απ’ έξω και πράσινο από μέσα. Οι ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ -στους οποίους περιλαμβανόμουν- περνούν δύσκολες ώρες προεκλογικά. Είναι όμηροι των λαϊκιστών κατ’ ουσίαν. Απολογούνται διαρκώς σε πολιτικούς κομπογιαννίτες που, με τη σειρά τους, ούτε έχουν ούτε είχαν ποτέ πρόβλημα να υποσχεθούν τον ουρανό με τ’ άστρα.

Δηλώνετε αριστερός. Πώς θα συνυπάρξετε με τους φιλελεύθερους του Ποταμιού;

Όχι τώρα, εκ των υστέρων, αλλά τον καιρό που ήμουν ακόμη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είχα γράψει στην Athens Voice ένα άρθρο -το “Μεγάλο Διαζύγιο”, μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα της- όπου ισχυριζόμουν ότι η μεγάλη τραγωδία του 20ου αιώνα ήταν το οριστικό σχίσμα ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό, δύο κινήματα με κοινές ρίζες στον Διαφωτισμό, και το μεγάλο στοίχημα του 21ου αιώνα θα είναι η επανένωσή τους. Χαίρομαι που, τρεις μήνες κατόπιν, όταν είχα ήδη απομακρυνθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε ο Σταύρος Θεοδωράκης το Ποτάμι και τόλμησε να φέρει σε γόνιμη επαφή αυτά τα παραδοσιακά “αντίπαλα” πολιτικά ρεύματα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συνυπάρχω με φιλελεύθερους κάτω από την ίδια πολιτική στέγη. Οι διαφορές μας άλλωστε επί του πρακτέου είναι εμφανώς μικρότερες -και σαφώς λιγότερο επιζήμιες για τη χώρα- από τις διαφορές ανάμεσα στους ρεαλιστές και τους λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι προσδοκάτε και τι αντεύχεστε περισσότερο σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση;

Αντεύχομαι την πολιτική πόλωση που ήδη βιώνουμε -είναι προφανές ότι απευθύνεται στο χαμηλότερο δυνατό παρονομαστή του εκλογικού σώματος, στο θυμικό του, στην οργή του και στις προκαταλήψεις του, χωρίς να δίνει αληθινή διέξοδο στα προβλήματά του, απεναντίας -σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια- αύριο θα τα επιδεινώσει. Προσδοκώ οι δυνάμεις της κοινής λογικής και της συνεννόησης, σε όποιον κομματικό χώρο και αν βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένες, να επιζήσουν σε αυτά τα καλλιστεία προεκλογικής μισαλλοδοξίας, ασχημίας και ηλιθιότητας. Η πατρίδα δείχνει να μην τις έχει προεκλογικά ανάγκη. Θα τις έχει όμως αναμφίβολα ανάγκη μετεκλογικά.

Ποιο είναι το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών και πώς σκοπεύετε να το διαχειριστείτε ως νέο κόμμα;

Το διακύβευμα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν θα είναι μια μέρα εύκολη και -με δεδομένα τα ασφυκτικά δημοσιονομικά περιθώρια, το deadline στα τέλη Φεβρουαρίου- δεν θα επιτρέπει οικονομικά πειράματα με μαθητευόμενους μάγους. Σε αντίθεση με το 1981, δεν έχουμε ούτε το ζωτικό χρόνο του 1981, ούτε τις ανοιχτές κάνουλες δανειοδότησης του 1981. Θέλω να ελπίζω ότι τα ψέματα θα τελειώσουν το βράδυ της 25ης  Ιανουαρίου, οι δημαγωγοί θα κρυφτούν στα λαγούμια τους -κανένα κόμμα δεν θα τους έχει πλέον ανάγκη- και οι ρεαλιστές, όπως συνήθως, θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Θέλω να ελπίζω επίσης ότι το Ποτάμι θα επιλεχθεί από το εκλογικό σώμα ως το τρίτο κόμμα, ώστε να λάβει -αν χρειαστεί- την τρίτη διερευνητική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να παίξει το ρόλο του ως εγγυητή ότι θ’ αλλάξουμε τη χώρα -δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να ΜΗΝ αλλάξουμε τη χώρα- χωρίς να την γκρεμίσουμε.

Το Ποτάμι δεν είναι το μοναδικό νέο κόμμα που διεκδικεί την ψήφο του Έλληνα πολίτη. Πώς βλέπετε το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου, την Τελεία του Α. Γκλέτσου, τις ΡΙΖ.Ε.Σ. του Β. Καπερνάρου;

Δεν θα ήθελα να σχολιάσω αναλυτικά τα άλλα νέα κόμματα -ούτε την ίδια καταγωγή έχουν, ούτε το ίδιο εκτόπισμα (συμπεριλαμβανομένου του εκτοπίσματος σοβαρότητας), ούτε καν κατεβαίνουν όλα στις εκλογές. Ο χρόνος θα κρίνει ποια ήταν αναγκαία εγχειρήματα και ποια πυροτεχνήματα.

Είσαστε από τους βουλευτές που αντιπαρατέθηκαν από νωρίς και με πάθος στη Χρυσή Αυγή. Τελειώσαμε μαζί τους κ. Τατσόπουλε; Ή μήπως η ποινική αντιμετώπιση του φαινομένου δεν αρκεί;

Από την αρχή -και με προσωπικό κόστος ενίοτε- έχω πει ότι η Χρυσή Αυγή θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου, όχι επειδή τα ηγετικά στελέχη της, σε πλείστες όσες δηλώσεις τους, ορισμένες βιντεοσκοπημένες, αυτοπροσδιορίζονται ως ναζιστές ή φασίστες (αυτό είναι το γελοίο του πράγματος), αλλά επειδή δημιούργησαν μια παραστρατιωτική οργάνωση. Δεν γίνεται να κατεβαίνουμε για ν’ αγωνιστούμε στο ίδιο γήπεδο, εγώ όμως άοπλος κι εσύ με περίστροφο. Είναι προφανές ότι δεν τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή -ωστόσο εύχομαι ν’ ακούμε εφεξής τη στριγκή φωνή της μονάχα στα δικαστήρια.

Η παρούσα Βουλή είναι ίσως η πιο επεισοδιακή των τελευταίων χρόνων. Παρακολουθήσαμε ουκ ολίγες φορές μία αγοραία θα έλεγε κανείς συμπεριφορά, που δεν ήταν συνηθισμένη στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Εκτροπή ή νέα ήθη κόντρα στον καθωσπρεπισμό;

Δεν συμπεριλαμβάνομαι στους άγρυπνους φρουρούς του πολιτικού καθωσπρεπισμού -αφήνω άλλους συναδέλφους, έμπειρους Ταρτούφους, γι’ αυτή τη δουλειά. Είναι αλήθεια όμως ότι συχνά το κοινοβούλιο έδινε την εντύπωση αναψυκτηρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια κατά την προπερασμένη δεκαετία (και συγγνώμη από τα αναψυκτήρια). Εντούτοις, δεν παύει  η βουλή ν’ αποτελεί αντανάκλαση των επιθυμιών του εκλογικού σώματος. Ως εκ τούτου, να βάλει ο Θεός το χέρι του και… πού να δείτε την επόμενη!

Πολιτεύεστε έντονα εντός και εκτός Κοινοβουλίου, με μια συχνά εκρηκτική παρουσία στα τηλεοπτικά πάνελ και τα social media. Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι που είπατε;

Μετανιώνεις για την ιδιοσυγκρασία σου; Ξέρετε, ποτέ δεν είδα την πολιτική ως ρόλο, ως κάτι που θα έπρεπε να υποδυθώ -να υποδυθώ φερ’ ειπείν τον ψύχραιμο όταν δεν είμαι ψύχραιμος ή τον σεμνότυφο ή τον θρήσκο, αναλόγως με το ακροατήριό μου. Εάν το τίμημα γι’ αυτό είναι να γυρίσω σπίτι μου, καλώς να γυρίσω.

Φωτογραφία: sooc.gr