ΑΡΓΥΡΗΣ ΣΦΟΥΝΤΟΥΡΗΣ: ‘ΠΕΝΘΩ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ’

“ Εμείς θρηνήσαμε και θάψαμε τους νεκρούς μας, δέσαμε τα τραύματα μας και σπείραμε το σιτάρι μας για να έχουμε και πάλι ψωμί. Κανείς δεν μας βοήθησε, ούτε οι θύτες, ούτε οι απόγονοι τους που πλούτισαν με τον πόνο μας. Μας ανάγκασαν να τους δώσουμε αναβολή για την εκπλήρωση των υλικών χρεών τους. Το ηθικό χρέος της Γερμανίας το φορτωθήκαμε και αυτό με διπλό πένθος στους ώμους μας”.

Ο Αργύρης Σφουντούρης, που σε ηλικία 4 ετών έχασε τους γονείς του στην σφαγή του Διστόμου και αφιέρωσε την ζωή του για να δικαιωθούν – τουλάχιστον ηθικά – οι νεκροί των μαρτυρικών χωριών της, βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα με αφορμή την 71 επέτειο της σφαγής αλλά και την έκδοση του νέου του βιβλίου που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τις Εκδόσεις Βεργίνα. Πρόκειται για το βιβλίο “ Πενθώ για τη Γερμανία – Το παράδειγμα του Διστόμου ” το οποίο θα παρουσιαστεί την Κυριακή 7 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).

Το WE του news247 φιλοξενεί σήμερα ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο που περιέχει ντοκουμέντα που περιλαμβάνονται στις διαλέξεις που τις οποίες έχει δώσει ο Αργύρης Σφουντούρης στην Ευρώπη και κυρίως στην Γερμανία και στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων. Το βιβλίο ο συγγραφέας το αφιερώνει στους γονείς του και σε όλα τα θύματα των γερμανικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

“Ληστεία, τρομοκρατία και δολοφονία προήλθαν τότε από τη Γερμανία, μία χώρα που είχε μετατραπεί σε ανελέητη δικτατορία. Γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί εκτελούσαν εδώ, στην κατεχόμενη αυτή χώρα, ό,τι είχαν επινοήσει στη Γερμανία με την εθνικιστική τους ύβρη φανατικοί γραφιοκράτες θύτες”.

Joachim Gauck (Γιοάχιμ Γκάουκ)

 Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

7 Μαρτίου 2014 στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων.

Αν αυτά τα λόγια είχαν ειπωθεί από Γερμανό αξιωματούχο πριν είκοσι χρόνια, αυτό το βιβλίο θα ήταν διαφορετικό.

Όμως όλοι αυτοί οι αγώνες και οι οδύνες που περιγράφονται εδώ, σ’ αυτές τις διαλέξεις – ντοκουμέντα, έχουν συμβάλλει σημαντικά στο αποτέλεσμα αυτό που διαπιστώνουμε σήμερα στους Λιγκιάδες. Γιατί αυτοί “οι φανατικοί γραφειοκράτες θύτες με την εθνικιστική τους ύβρη” δεν έπαψαν να υπάρχουν και να δρουν και μετά το 1945, αλλά ούτε το 1995 όταν μας ανακοίνωσαν γραπτώς πως η σφαγή του Διστόμου δεν ήταν έγκλημα πολέμου, αλλά γεγονός στα πλαίσια του πολέμου, όπως είχε εκθέσει ο υπεύθυνος λοχαγός στην “ψευδή εκ προμελέτης” αναφορά του το 1944.

Και δεν ήταν ότι αγνοούσαν, γνώριζαν πολύ καλά πως το Ψέμα για το Δίστομο είχε ήδη αποκαλυφθεί ένα μήνα αργότερα. Αλλά η “εθνικιστική τους ύβρη” στο Υπουργείο Εξωτερικών ήταν πολύ πιο ισχυρή από τον σεβασμό τους προς την αλήθεια.

Το 2005, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Joschka Fischer (Γιόσκα Φίσερ), έδωσε εντολή να ερευνηθεί στο Υπουργείο του η επιρροή από παλαιο-ναζιστικές και νέο-ναζιστικές διαπλοκές. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, χρόνια αργότερα δημοσιεύθηκαν σε ογκώδεις τόμους των 8.000 σελίδων. Αυτή είναι ακόμη μία πραγματικότητα στη μεταπολεμική Γερμανία και μέσα απ’ αυτήν εύχομαι τα λόγια του Προέδρου στους Λιγκιάδες, να αποτελέσουν μία αφετηρία αναγνώρισης της ιστορικής αλήθειας από την επίσημη κυβέρνηση και τον γερμανικό λαό, προϋπόθεση για να ξεκινήσει επιτέλους αυτό που τόσες δεκαετίες επιδιώκουμε: η πραγματική και αληθινή συμφιλίωση.

Η άλλη γερμανική πραγματικότητα είναι ότι το 2003 το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο διακήρυξε πως η σφαγή του Διστόμου ήταν ένα αποτρόπαιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, υποστήριξε δηλαδή, ως η μόνη αρχή στη Γερμανία, την ιστορική αλήθεια, παρ’ όλο που δεν ήταν σε θέση – με τα μέτρα του Δικαίου, όπως ανέφερε – να μας δικαιώσει στο θέμα των αποζημιώσεων. Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης η “εθνικιστική ύβρη” υπήρξε για δεκαετίες πολύ έντονη και σε όλους γνωστή, κυρίως στις Νομικές Σχολές, μιας και δεν έγινε ποτέ αποναζιστικοποιήση των χιλιάδων δικαστών που καταδίκαζαν σε θάνατο τους αντιπάλους του ναζισμού, αλλά έπρεπε να διατηρείται ως κοινό μυστικό. Όταν, το 1978, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου Baden – Wurttemberg (Μπάτεν – Βύρτεμπεργκ), Hans Filbinger (Χανς Φίλμπινγερ) έπρεπε να παραιτηθεί, ανίκανος πια να παίξει τον ρόλο του, μίας και έμεινε “γυμνός αυτοκράτορας”, πιεζόμενος από το παρελθόν του, ξέσπασε και ξεφώνησε πως: “δεν μπορεί να είναι σήμερα άδικο, αυτό που τότε ήταν δίκαιο”. Τότε υπήρχε ακόμα η ανάγκη να μην εκτίθεται η Γερμανία διεθνώς με το ζωντανό ακόμη ναζιστικό παρελθόν της.

Αυτό άλλαξε γρήγορα μετά την αναζωπύρωση της “εθνικιστικής ύβρης” με την επανένωση. Το 2006 το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δεν δέχτηκε να συζητήσει το θέμα των αποζημιώσεων μας, και ένας από τους δικαστές του δήλωσε, πως τα γεγονότα του Διστόμου ήταν στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου… Έχουν ακόμη τον Μεφιστοφελή μέσα τους αυτοί οι αμετανόητοι “φανατικοί γραφειοκράτες θύτες”.

Το θέμα των αποζημιώσεων είναι πάρα πολύ κρίσιμο, και θα χρειαστεί μακρύς χρόνος ακόμα και μεγάλος αγώνας ώσπου να επιτευχθεί μία σταθερή και μακροπρόθεσμη διεθνής συμπαράσταση. Είναι πιο δύσκολο να κοινοποιηθεί στον “απλό λαό” και να γίνει αποδεκτό απ’ ό,τι είναι το θέμα της οικολογίας, γιατί δεν έχει σχέση μόνο με την οικονομία, δηλαδή με την απληστία των ανθρώπων, των επιχειρήσεων, των κρατών, αλλά είναι πολύ έντονα και στενά συνδεδεμένο με το θέμα της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ. H έλλειψη αυστηρών κανόνων για αποζημιώσεις στο διεθνές δίκαιο και στις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για τη συνέχιση πολέμων.

Ακούμε συχνά πως η ανθρωπότητα δεν διδάσκεται από την ιστορία, και ίσως μόνο λίγα άτομα να καταφέρνουν να παίρνουν μαθήματα από τα προσωπικά λάθη και τις ήττες τους. Οι φιλοπολεμικές χώρες όμως έχουν “διδαχθεί” από την ιστορία και έχουν καταλάβει πολύ καλά τι κέρδος προκύπτει από τους πολέμους τους. Και θα συνεχίσουν έτσι, αν δεν σταματήσουν οι πόλεμοι να είναι κερδοφόροι. Αυτό θα γίνει μόνο όταν επιτέλους υπερνικηθεί το παλαιολιθικό δίκαιο του ισχυρού, όταν πραγματικά υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα (δικαιώματα των θυμάτων των πολέμων) διακηρυγμένα μεν μεταπολεμικά από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και μπλοκαρισμένα από το Συμβούλιο Ασφαλείας και τα βέτο των φιλοπόλεμων κρατών.

Ακόμη και η φαντασία του ανθρώπου και των λαών δεν φτάνει για να κατανοήσουμε την αναγκαιότητα της ειρήνης. Ας φανταστούμε πως καταφέρνουμε κάποτε να σώσουμε τη γη μας απ’ την οικολογική καταστροφή. Θα θέλαμε άραγε τότε, αυτός ο οικολογικά άψογος πλανήτης μας να κατοικείται από Βαρβάρους”.

Αργύρης Σφουντούρης

sooc.gr

Φωτογραφία sooc.gr

– To βιβλίο του Αργύρη Σφουντούρη Πενθώ για τη Γερμανία – Το παράδειγμα του Διστόμου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βεργίνα. Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας την Κυριακή 7 Ιουνίου στις 12.00 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50.