‘Η ιατρική κάνναβη δεν είναι μαστούρα, είναι το φάρμακό μας’

‘Η ιατρική κάνναβη δεν είναι μαστούρα, είναι το φάρμακό μας’

Έλληνες ασθενείς που κάνουν χρήση κάνναβης για ιατρικούς λόγους εξιστορούν στο News 24/7 τις εμπειρίες τους

Ο Ανδρέας είναι 60 ετών. Το 2005, σε ηλικία 48 ετών, διαγνώστηκε με καρκίνο στον προστάτη. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στο χειρουργείο. «Προσπάθησα να τα καταφέρω. Όμως, στα τέλη του 2011 κόντεψα να πεθάνω, αφού η “παλιαρρώστια” είχε επιτεθεί στα κόκαλα», εξομολογείται. Έτσι, στις αρχές του 2012, χωρίς να το βάλει στιγμή κάτω, συζήτησε με έναν φίλο του για τις ιατρικές ιδιότητες της κάνναβης. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Τσεχία, όπου και έμαθε πώς θα καλλιεργεί και πώς θα φτιάχνει το λάδι κάνναβης. «Από το 2012 ζω μόνο με το λάδι κάνναβης. Θα είχα πεθάνει αν δεν καλλιεργούσα. Δεν παίρνω φάρμακα και το μόνο φάρμακό μου είναι η καλλιέργειά μου», προσθέτει ο 60χρονος, που συνεχίζει να εργάζεται στην επιχείρησή του μαζί με το γιο του.

Σαν τον Ανδρέα υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που χρησιμοποιούν την κάνναβη για ιατρικούς λόγους και το μόνο τους αίτημα είναι να μπορούν να καλλιεργούν νόμιμα χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με το νόμο. «Δεν κάνουμε εμπόριο. Είμαστε κατά της χρήσης ναρκωτικών για ευχαρίστηση», μας λένε, τονίζοντας πως το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι «να μπορούμε να έχουμε το φάρμακό μας για να μην πονάμε».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ

Ο Κωνσταντίνος Σύρος είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ασθενών Υπέρ της Χρήσης της Φαρμακευτικής Κάνναβης και εδώ και αρκετά χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα με τις Αρχές, επειδή κάποιοι τον καταγγέλλουν. Όπως εξηγεί στο NEWS24/7, στα 17 του είχε ένα σοβαρό ατύχημα με μηχανή. Έμεινε για αρκετό διάστημα στο νοσοκομείο και χειρουργήθηκε τρεις φορές. Οι θεράποντες ιατροί του τον ενημέρωσαν ότι πάσχει από εξελκυσμό του βραχιονίου πλέγματος. «Έχω κάτσει συνολικά πέντε χρόνια στα νοσοκομεία και έχω κάνει τρεις ολικές ναρκώσεις. Είμαι μη λειτουργικός στο αριστερό μου χέρι. Είμαι αλλεργικός στη μορφίνη, από το πρώτο βράδυ που έπαθα το τροχαίο. Επίσης, έπαθα αλλεργικό σοκ και σε πολλά ιατρικά σκευάσματα. Πάσχω από χρόνιους νευροπαθητικούς πόνους, που είναι αφόρητοι», μας λέει τονίζοντας πως η ιατρική κάνναβη τον ανακουφίζει από τους πόνους αυτούς και τον βοηθά να είναι ενεργό μέλος στην κοινωνία. «Η κάνναβη για μένα είναι το φάρμακό μου. Δεν ήθελα να έχω καμία επαφή με μικροεμπόρους. Χρειαζόμουν μόνο το φάρμακό μου για να μη νιώθω τους πόνους», θυμάται σήμερα στα 45 του.

 

Πώς άρχισα να καλλιεργώ

Έτσι, στα 24 του αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ολλανδία προκειμένου να μάθει όσα περισσότερα πράγματα μπορούσε για τις ιδιότητες του φυτού. Κατά την παραμονή του στο Άμστερνταμ, επισκέφθηκε το μουσείο κάνναβης, εργαζόμενοι του οποίου, τον ενημέρωσαν για τις θεραπευτικές ιδιότητες και την καλλιέργεια της κάνναβης. «Διάβασα πάρα πολλά πράγματα. Εκεί έμαθα ότι υπάρχουν νοσοκομεία που δίνουν σε ασθενείς να ατμίζουν την κάνναβη για θεραπευτικούς λόγους. Και μόλις επέστρεψα στην Ελλάδα, άρχισα να καλλιεργώ. Ξέρετε, αν έπαιρνα όλα αυτά τα φάρμακα που μου έδιναν, με τις παρενέργειες που έχουν, μπορεί να μην μπορούσα να δημιουργήσω οικογένεια», μας λέει ο ίδιος. Και λίγο διάστημα μετά την επιστροφή του στο Ξυλόκαστρο, όπου και διαμένει, άρχισε να καλλιεργεί συστηματικά για ιατρική χρήση. «Δεν έχω αγοράσει ποτέ από κανέναν. Δεν έχω εμπορευθεί ποτέ. Η κάνναβη που καλλιεργώ, έχει συγκεκριμένες ποικιλίες, που ενδείκνυνται για την πάθησή μου και από αυτές τις ποικιλίες βγάζω το έλαιο της κάνναβης, που χρησιμοποιώ καθημερινά», συνεχίζει.

Πώς, όμως, αντέδρασε η οικογένειά του; Σύμφωνα με τον ίδιο, το περιβάλλον του ήθελε ο δικός τους άνθρωπος να νιώθει καλά και να μην είναι αποκομμένος από την κοινωνία. Γι’ αυτό και τόσο η σύζυγός του όσο και οι γονείς του, τού συμπαραστάθηκαν από την πρώτη στιγμή. Ποτέ, όμως, δεν αποκάλυψε την καλλιέργεια κάνναβης στο Ξυλόκαστρο, καθότι, όπως σημειώνει, σε μια κλειστή κοινωνία δύσκολα κάποιος θα δεχθεί τη χρήση κάνναβης για ιατρικούς λόγους.

Παρά την προσπάθειά του να το κρατήσει κρυφό, οι περιπέτειες με τις Αρχές άρχισαν το Σεπτέμβριο του 2013, μετά από ανώνυμη καταγγελία στις Αρχές. Τότε, άνδρες της Ασφάλειας, παρουσία εισαγγελέα, πήγαν σπίτι του για να ψάξουν για ναρκωτικά. «Θυμάμαι, με ειδοποίησε η γυναίκα μου, μιας και βρισκόμουν στο περίπτερο και εργαζόμουν. Άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι μου μπροστά στα παιδιά μου. Τους ζήτησα, όμως, να μην προκαλέσουν ένταση και τους έδειξα που είχα τις ποσότητες που χρησιμοποιούσα για να είμαι καλά. Τους εξήγησα ότι είμαι ασθενής και ότι η κάνναβη είναι για μένα φάρμακο και με ανακουφίζει από τους πόνους», περιγράφει, τονίζοντας ότι από τότε ξεκίνησε μία ατελείωτη περιπέτεια για εκείνον. Κάπως έτσι, οδηγήθηκε για πρώτη φορά στον ανακριτή και τον εισαγγελέα, στους οποίους εξήγησε ότι κάνει χρήση αποκλειστικά για ιατρικούς λόγους. Τους παρέδωσε, επίσης, τις γνωματεύσεις των γιατρών και τους μίλησε για αρκετές πανεπιστημιακές έρευνες που επιβεβαιώνουν τις φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού ως προς την πάθησή του. Εκείνοι, λοιπόν, μετά από την εξιστόρηση του Κωνσταντίνου, τον άφησαν ελεύθερο χωρίς εγγύηση και του όρισαν δικάσιμο. Την ημέρα του δικαστηρίου, κι ενώ πήγαινε στο Ναύπλιο να παρουσιαστεί, αστυνομικοί της Δίωξης Κορίνθου έκαναν «ντου» στο σπίτι του, όπου βρισκόταν η σύζυγός του και τα παιδιά του. «Με πήραν τηλέφωνο και γύρισα πίσω. Δεν παρουσιάστηκα στο Ναύπλιο και παραδόθηκα στην Κόρινθο. Τους εξήγησα, πάλι, τα ίδια ότι η κάνναβη είναι το φάρμακό και με βοηθά στην αρρώστια μου. Τους είπα ότι καλλιεργώ 20 χρόνια. Γι’ αυτό και όταν πήγα πάλι στον εισαγγελέα και στον ανακριτή μου έδωσαν δίκιο και με άφησαν ελεύθερο», σημειώνει.

Η τελευταία περιπέτειά του με τις Αρχές διαδραματίστηκε λίγες ημέρες μετά την κατάθεση στο Ειρηνοδικείο Ξυλοκάστρου του Συλλόγου Ασθενών Υπέρ της Χρήσης Φαρμακευτικής Κάνναβης, του οποίου είναι και πρόεδρος. «Η κατάθεση έγινε στις 15 Σεπτεμβρίου και σχεδόν ένα μήνα μετά με συνέλαβαν ξανά», περιγράφει. Αυτή τη φορά, μάλιστα, λέει, δεν πήγε στο σπίτι του η Δίωξη Ναρκωτικών αλλά αστυνομικοί του Α.Τ., οι οποίοι έκλεισαν το κέντρο του Ξυλοκάστρου για δύο ώρες και εισέβαλαν στο σπίτι του, μπροστά στη γυναίκα του που είναι 6 μηνών έγκυος. «Το κατηγορητήριο της αστυνομίας ήταν όλο ένα λάθος. Δεν με άκουγαν που τους εξηγούσα για την αρρώστια μου. Είχα στεναχωρηθεί, όμως, τόσο πολύ γιατί πήραν μαζί και τη γυναίκα μου. Με ανάγκασαν να τηλεφωνήσω, μάλιστα, στον πατέρα μου για να τον ειδοποιήσω να έρθει να προσέχει τα παιδιά μας. Μας δημιούργησαν πανικό. Όμως, πάλι με οδήγησαν σε εισαγγελέα και ανακριτή και πάλι με άφησαν ελεύθερο», περιγράφει. Στη συνέχεια, παίρνει το τηλέφωνο να μιλήσει για το δικό του πρόβλημα ο οροθετικός, Χρήστος Ριγανάς. Ο Χρήστος από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 δίνει μάχη με αλλεπάλληλες προφυλακίσεις και φυλακίσεις με σκοπό να του αναγνωρίσουν το δικαίωμα νόμιμα και να κάνει χρήση κάνναβης ως ασθενής. Όπως αναφέρει ο ίδιος, το 1995 διαγνώστηκε με τον ιό και οι γιατροί του έδιναν χρόνο ζωής μέχρι το 2004. «Οι γιατροί επέμεναν να πάρω τις πρώτες αντιρετροϊκές αγωγές που είχαν ανακαλυφθεί τότε. Εγώ ποτέ δεν τους άκουσα και αποφάσισα να καλλιεργήσω κάνναβη μόνος μου. Άρχισα να καλλιεργώ μανιωδώς, ψάχνοντας για παραθυράκια στο νόμο. Και φυσικά, χάρη στις ιδιότητες της κάνναβης, δεν πέθανα όπως μου έλεγαν οι γιατροί. Είμαι ζωντανός και είμαι μια χαρά», λέει ο Χρήστος.

 

Στόχος, μάλιστα, των τριών ασθενών αλλά και χιλιάδων άλλων που δεν θέλουν να δημοσιοποιήσουν την ιστορία τους είναι η κυβέρνηση να νομιμοποιήσει την καλλιέργεια του κάθε ασθενούς για ιατρικό σκοπό αλλά και να δοθούν άδειες σε συλλόγους και σε εταιρείες να μπορέσουν να παράξουν φάρμακα για όλους τους ασθενείς, που το έχουν ανάγκη. «Η ιατρική κάνναβη δεν είναι “μπάφος ούτε μαστούρα”. Είναι το φάρμακό μας και μας κάνει να μην πονάμε. Χάρη σε αυτό ζούμε», μας λένε και οι τρεις τονίζοντας ότι ουσιαστικά θα δοθεί το πράσινο φως για την καλλιέργεια από 3 έως 6 φυτά ανά ασθενή για ιατρικούς λόγους. Αναμένεται, επίσης, να δοθούν και οι άδειες στους συλλόγους με την κυβέρνηση να εξετάζει πολύ σοβαρά να εξάγει το προϊόν στο μέλλον. Και γι’ αυτό και οι τρεις καταλήγουν: «Είμαστε ασθενείς και έχουμε ελεύθερο δικαίωμα στην επιλογή του φαρμάκου μας. Είναι συνταγματικό δικαίωμα αλλά και βάσει διεθνών συμβάσεων, που έχει επικυρώσει το ελληνικό κράτος στην υγεία και επιλογή θεραπείας. Το κράτος έχει συνταγματική υποχρέωση να προστατεύει και να μεριμνά για την υγεία και την αξιοπρέπειά μας».

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα