Τιτίκα Γκλεντή – Παναγιωτίδου: Η ιστορία πίσω από την φωτογραφία – σύμβολο του αντάρτικου

Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές φωτογραφίες του αντάρτικου αγώνα στην Ελλάδα είναι αυτή του Σπύρου Μελετζή που απαθανατίζει την 16χρόνη τότε (Ελένη) Τιτίκα Γκλεντή – Παναγιωτίδου στα βουνά στην σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ στην Ρεντίνα Καρδίτσας. Η Τιτίκα Παναγιωτίδου, ή Τίτο, έφυγε από την ζωή πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 90 ετών, έχοντας ακολουθήσει την σταδιοδρομία της δικηγόρου στην Θεσσαλονίκη.

Ερωτώμενος ο φωτογράφος της Αντίστασης Σπ. Μελετζής, ποιες φωτογραφίες θεωρεί ενδεικτικές του έπους της Εθνικής Αντίστασης είχε αναφέρει “Χωρίς αμφιβολία, η αντάρτισσα η Τιτίκα και ο ανώνυμος αντάρτης που κρατάει το όπλο του και είναι σκαρφαλωμένος πάνω σε μια ράχη. Εξάλλου, αυτές οι δυο φωτογραφίες έκαναν το γύρο του κόσμου“.

Για την ιστορική φωτογραφία είχε μιλήσει και η Παναγιωτίδου πριν από μερικά χρόνια στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, τον Ιό της Ελευθεροτυπίας αλλά και τον Στέλιο Κούλογλου από όπου και το απόσπασμα που ακολουθεί.

Η οργάνωση έστειλε τον Μελετζή στο βουνό. Αυτός ήθελε να βγάλει φωτογραφίες για τους στρατιώτες, να δει και ανταρτίνες. Πήγαινε, του λένε, στην σχολή αξιωματικών και θα ικανοποιηθείς. Είχαμε το στρατηγό Πούντιο. Μας κάλεσε ένα πρωινό όλες τις αξιωματικίνες, τις 11, εμείς τρώγαμε εκεί στην λέσχη αξιωματικών. (…)

Και λέμε εμείς τώρα όλες μαζί τι να μας θέλει ο στρατηγός; Μας παρουσιάζει τον Σπύρο Μελιτζή. Θέλει να σας βγάλει φωτογραφία. Για να δημοσιευθούν και να μάθουν και όλες οι γυναίκες ότι πραγματικά υπάρχουν γυναίκες που πολεμούν.

Στο δρόμο αυτά μας τα έκανε πιο λιανά ο Μελιτζής και μας έβγαλε έξω εκεί που κάναμε τις ασκήσεις, με φόντο την απεραντοσύνη, να βγάζει φωτογραφία. Είχε μεγαλούτσικη μηχανή. Πότε κοντά, πότε αυτό, μια ανφάς, μια προφίλ, μία από εδώ, μια από εκεί.

Και στο τέλος σταματάει και μας λέει. Θέλω να βρω το κατάλληλο πρόσωπο, το κατάλληλο προφίλ και να δείξω την Ελληνίδα που πολεμάει και αυτή θα κυκλοφορήσει σε όλα τα περιοδικά και στις εφημερίδες.

Ωχ, η καρδιά μας άρχισε να χτυπάει. Όλες το ομολόγησαν και εγώ το ομολογώ. Γιατί η κάθε μία ήθελε αυτή να είναι το πρόσωπο που θα διαλέξει. Αγωνία. Νομίζω ότι δεν θα είχα τόση αγωνία αν ήταν να κυριεύσω ένα εχθρικό λόφο, που συνήθως κάνουν, και υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, γιατί εκεί ήταν άλλο το θάρρος, άλλο να λες θέλω να βγω πρώτη, να προχωρήσω μπροστά. Εδώ ήταν κάτι άλλο.

Και ξαφνικά ανακοινώνει το όνομά μου. Οι άλλες στην άκρη και έβγαζε εμένα φωτογραφίες. Μία εδώ, μια εκεί, όπως είπα, ανφάς, προφίλ, έτσι, έτσι, έτσι. Πολλές φωτογραφίες, εκ των οποίων η μία έγινε και γραμματόσημο της εθνικής αντίστασης το 1981 ή 1982, το 1982 μάλλον, γιατί το 1981 Οκτώβρη είχε βγει, με εντολή του Προέδρου μας, του Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί εγώ ανήκω στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., θέλω δεν θέλω θα το πω.

– Με πληροφορίες από το : emfilios.blogspot.com