Τσάμπιονς Λιγκ: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον μεγάλο τελικό

Είναι το πολύ μεγάλο παιχνίδι που περιμένουν οι απανταχού, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ποδοσφαιρόφιλοι. Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ έχει εξελιχθεί στη μεγαλύτερη γιορτή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου σε ετήσια βάση και σε διασυλλογικό επίπεδο, όχι άδικα αφού μιλάμε για τον αγώνα που χαρίζει το πιο “ακριβό” τρόπαιο σε επίπεδο συλλόγων. Παρακάτω, θα διαβάσετε πέντε πράγματα που πρέπει να ξέρετε για την αποψινή τεράστια μάχη της Μαδρίτης μεταξύ τη Λίβερπουλ και της Τότεναμ.

1.Το γήπεδο που στοίχειωσε η Αθήνα

To γήπεδο στο οποίο διεξαχθεί ο τελικός, το Μετροπολιτάνο της Μαδρίτης, έχει μακρά ιστορία παρά το γεγονός ότι άνοιξε επίσημα τις πύλες του τον Σεπτέμβριο του 2017. Η πρώτη version του ανεγέρθηκε το 1994 για τις ανάγκες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου του 1997 που διεκδικούσε η Μαδρίτη. Τελικά όμως εκείνοι οι αγώνες κατέληξαν στην Αθήνα. Το στάδιο-πρόγονος του Μετροπολιτάνο έκλεισε το 2004 για να ενταχθεί στο φάκελο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 από τη Μαδρίτη. Η ισπανική πρωτεύουσα όμως έχασε και εκείνη τη μάχη, από το Λονδίνο. Οι εγκαταστάσεις πέρασαν στη ιδιοκτησία της Ατλέτικο Μαδρίτης το 2014 η οποία σε συνεργασία με μεγάλες κατασκευαστικές και τη συνδρομή της κινέζικης Wanda δημιούργησε το νέο γήπεδο το κόστος κατασκευής του οποίου εκτινάχθηκε στα 240 εκατομμύρια ευρώ. Το Μετροπλιτάνο έχει χωρητικότητα 67.829 θεατών και σπάει την παράδοση του Σαντιάγο Μπερναμπέου το οποίο μέχρι στιγμής ήταν το μόνο γήπεδο της Μαδρίτης που έχει φιλοξενήσει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (το 1957, το 1969, το 1980 και το 2010).

2.Το γνωστό πρόσωπο

Πρεσβευτής του τελικού είναι ένα πρόσωπο γνωστό στους Ελληνες φιλάθλους. Μπορεί πλέον να μην το θυμούνται πολλοί, ωστόσο ο Λουίς Γκαρσία έπαιξε στον Παναθηναϊκό τη σεζόν 2010-2011, η οποία ήταν και η τελευταία σεζόν κατά την οποία οι πράσινοι αγωνίστηκαν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο λόγος της επιλογής του Γκαρσία πάντως δεν έχουν να κάνουν με τίποτα με τον Παναθηναϊκό. Ο παλαίμαχος Ισπανός άσος επελέγη γιατί ήταν παίκτης της Λίβερπουλ το 2005 στην επική ανατροπή στον τελικό της Κωνσταντινούπολης όταν οι “ρεντς” βρέθηκαν να χάνουν με 3-0 από τη Μίλαν αλλά τελικά κατέκτησαν το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ.Αυτό είναι και το τελευταίο Τσάμπιονς Λιγκ που έχει βάλει στην τροπαιοθήκη της η Λίβερπουλ.

3.Η ευρωπαϊκή παράδοση των μονομάχων

Tα ευρωπαϊκά τρόπαια δεν λείπουν από την Λίβερπουλ, το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Οι “ρεντς” έχουν κατακτήσει συνολικά 11 τα οποία αναλύονται σε 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών/ Τσάμπιονς Λιγκ, 3 Κύπελλα UEFA/Europa League και 3 ευρωπαϊκά σούπερ καπ. Είναι, έτσι, με βάση τα νούμερα η πιο επιτυχημένη αγγλική ομάδα στα ευρωπαϊκά Κύπελλα διαχρονικά. Τα ευρωπαϊκά τρόπαια όμως δεν λείπουν ούτε από τη συλλογή και την τροπαιοθήκη της Τότεναμ. Τα “σπιρούνια” έχουν πανηγυρίσει μία κατάκτηση Κυπέλλου Κυπελλούχων (1963) και δύο κατακτήσεις Κυπέλλων UEFA (1972, 1984).

4.Σάνκλι, ο σοσιαλιστής της Λίβερπουλ

Πέρα από κάθε αμφιβολία ο άνθρωπος που αναμόρφωσε τη Λίβερπουλ στα μέσα του προηγούμενου αιώνα ήταν ο Μπιλ Σάνκλι. Ο Σκωτσέζος προπονητής ανέλαβε τους “ρεντς” το 1959 στη Β’ Εθνική κατηγορία και αφού τους οδήγησε στην άνοδο, τους χάρισε εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους. Ο Σάνκλι πίστευε στις αξίες του σοσιαλισμού και δεν δίσταζε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις σε μία καθαρά καπιταλιστική χώρα όπως η Αγγλία. Ο ίδιος έλεγε: Ο σοσιαλισμός στον οποίο πιστεύω δεν είναι τόσο πολιτική άποψη αλλά τρόπος ζωής. Είναι η ανθρωπότητα. Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να είσαι πραγματικά επιτυχημένος είναι η συλλογική προσπάθεια στην οποία ο ένας δουλεύει για τον άλλον και όλοι στο τέλος της ημέρας απολαμβάνουν τους καρπούς. Φαίνεται ίσως υπερβολικό αλλά είναι ο τρόπος που βλέπω το ποδόσφαιρο και τη ζωή. Στο ίδιο μήκος κύματος ο συγγραφέας Στέφεν Κέλι: Το ποδόσφαιρο του Σάνκλι είναι το ποδόσφαιρο του σοσιαλισμού, είναι η αξιοπρέπεια του εργαζόμενων.

5.Η Τότεναμ και το εβραϊκό στοιχείο του Λονδίνου

Η σύνδεση της Τότεναμ με το εβραϊκό στοιχείο της πόλης του Λονδίνου ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα. Εβραίοι μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στο East End υποστήριζαν την Τότεναμ την οποία θεωρούσαν καλύτερη και πιο “λαμπερή” σε σχέση με τη Γουέστ Χαμ και την Άρσεναλ. Υπήρχαν επίσης πολλοί Εβραίοι και σε άλλες περιοχές του βορείου Λονδίνου όπως το Barnet και το Harrow. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 70 και του 80 οι οπαδοί της Τότεναμ γίνονταν πολλές φορές αποδέκτες αντισημιτικών συνθημάτων ενώ ακόμα και τώρα οπαδοί αντίπαλων ομάδων έχουν “συλληφθεί” να μιμούνται τον ήχο που παραπέμπει στο αέριο που σκορπούσε το θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν έχουν περάσει άλλωστε ούτε έξι μήνες από την επίθεση που εξαπέλυσαν ακροδεξιοί οπαδοί της Λάτσιο εναντίον οπαδών της Τότεναμ στη Ρώμη.