Εκλογές 2015: Μία πρώτη ανάλυση του debate Τσίπρα- Μεϊμαράκη για χατήρι των αναποφάσιστων

Το δεύτερο debate, μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ήταν κατά κοινή ομολογία πιο “ζωντανό” από την πρώτη τηλεμαχία όλων των πολιτικών αρχηγών, χάρη και στους νέους κανόνες.

Δύσκολα όμως θα φέρει ανατροπή στο εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς αποτελεί ερώτημα εάν κάποιος από τους δύο κατάφερε να επηρεάσει καθοριστικά το κοινό των αναποφάσιστων, που ήταν και ο στόχος και των δύο.

Ο κ.Τσίπρας επιστράτευσε όλες του τις επικοινωνιακές δυνάμεις και βγήκε κερδισμένος στα σημεία, όχι κατ’ ανάγκην της ουσίας, αλλά των εντυπώσεων. Διαβασμένος ο κ.Μεϊμαράκης ώστε να απευθυνθεί στους αναποφάσιστους, ανέδειξε τα αρνητικά της επτάμηνης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Τι από τα δύο θα βαρύνει περισσότερο; Τα ανέκδοτα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ή τα στοιχεία που επικαλέστηκε ο πρόεδρος της ΝΔ; Η κάλπη θα δείξει. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι ψηφοφόροι δεν έγιναν σοφότεροι- ίσως όμως αυτό δεν αναμένετο από ένα debate.

Η στρατηγική των δύο μονομάχων διεφάνη από την πρώτη στιγμή, μέσω της εικόνας από την άφιξη τους στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με το σακάκι στον ώμο και χωρίς γραβάτα (αν και στη συνέχεια φάνηκε πως στην τσέπη του σακακιού είχε ένα μαντιλάκι, συνεχίζοντας την “αστικοποίηση” της παρουσίας του σε συμβολικό επίπεδο). Ο πρόεδρος της ΝΔ με κοστούμι, γραβάτα και “πρωθυπουργικό” σοβαρό στυλ. Ο πρώτος έπαιξε με το νέο, κεντρικό στοιχείο άλλωστε της στρατηγικής του, ο δεύτερος θέλησε να εμφανιστεί γνώστης, αποφασισμένος να κυβερνήσει.

Το κυριότερο όπλο του κ.Τσίπρα και σε αυτή τη συζήτηση πάντως ήταν η ανάμνηση της διακυβέρνησης Σαμαρά, την οποία η ΝΔ δεν έχει αποκηρύξει, με στόχο βέβαια τη συσπείρωση του αποσυσπειρωμένου ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο φόβο επιστροφής της προηγούμενης κατάστασης. Η αναφορά του ονόματος του Σταύρου Παπασταύρου δεν έμεινε χωρίς απάντηση από τον κ.Μεϊμαράκη, που κατηγόρησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι εισέπραξε μηδέν από τη λίστα Λαγκάρντ γιατί κυνηγά ένα κομματικό πριν τις εκλογές. Απέφυγε όμως το δημοσιογραφικό ερώτημα, εάν θα κυβερνήσει με τα πρόσωπα της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου συν ορισμένα από το Ποτάμι.

Ο πρόεδρος της ΝΔ πέταξε αρκετές φορές τη μπάλα στην εξέδρα, ενώ σε άλλα σημεία ανέβασε επιθετικά τους τόνους κατά του κ.Τσίπρα. “Κύριε πρόεδρε, δεν είστε ωρομίσθιος. Μας λέτε 17 ώρες, μας έχετε ζαλίσει”, ήταν μία ατάκα του, που συζητήθηκε, όπως και η αναφορά του στη σκηνοθεσία που έδειχνε τους δύο μονομάχους ισοϋψείς, ενώ ο κ.Μεϊμαράκης είναι σαφώς ψηλότερος του κ.Τσίπρα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και το χαρτί της μάχης κατά της διαπλοκής, επιμένοντας εμμέσως στο στόχο της αυτοδυναμίας (χωρίς όμως να αποκλείει συνεργασίες, καθώς διαπιστώνει πως αυτή η στάση του κοστίζει) και ποντάροντας στη συσπείρωση, ενώ όπως ήταν λογικό εκμεταλλεύθηκε το δώρο που του έκανε νωρίτερα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος δήλωσε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά βρισκόταν στο σωστό δρόμο.

Ο κ.Μεϊμαράκης από την πλευρά του απαντώντας στα περί “παλιού” υπενθύμισε και τα καλά της Μεταπολίτευσης, σχολιάζοντας πως ούτε ένα νομοσχέδιο δεν έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά διαπλοκής και πως ο νόμος για τα ΜΜΕ απλώς μπήκε στο τραπέζι αλλά δεν ψηφίστηκε ως μέσο εκβιασμού των καναλιών από τον κ.Τσίπρα.

Αδυναμία του κ.Τσίπρα το γεγονός ότι η ρητορική περί δύσκολου αγώνα που έδωσε δεν απαντά στο ερώτημα γιατί δεν ήταν καλύτερα προετοιμασμένη η απελθούσα κυβέρνηση, καθώς όλοι γνώριζαν πως οι Ευρωπαίοι θα κρατούσαν σκληρή στάση.

Δύσκολη στιγμή για τον κ.Μεϊμαράκη η συζήτηση για το προσφυγικό, καθώς έδωσε αφορμή στους αντιπάλους του να τον συνδέσουν με τη σκληρή σαμαρική ρητορική στο συγκεκριμένο θέμα. Καλύτερο δικό του χαρτί τα όσα λένε σήμερα πρώην σύντροφοι του κ.Τσίπρα, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Γιάννης Βαρουφάκης, τα λεγόμενα των οποίων υπενθύμισε για να αποσυσπειρώσει τον πολιτικό του αντίπαλο. Ταύτισε επίσης τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με την αστάθεια.

Στο διαταύτα πάντως το επικοινωνιακό χάρισμα Τσίπρα, που φάνηκε για άλλη μία φορά, δε φαίνεται πιθανό να αρκεί για να κρίνει το αποτέλεσμα της κάλπης, καθώς ο κ.Μεϊμαράκης υπηρέτησε το δικό του στόχο, χωρίς να καταφέρει ούτε εκείνος τη διαφορά, μοιάζοντας να ασφυκτιά στο κοστούμι της προσέγγισης των αναποφάσιστων με πιο μετρημένο λόγο.

πηγή φωτογραφίας: sooc