Με σπουδές στην Νομική Αθηνών. Αλλά, φοιτητής ακόμα, μπλέχτηκε στα γρανάζια της δημοσιογραφίας. Είχε την τύχη να δουλέψει επί 35 χρόνια στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, την εμβληματικότερη εφημερίδα της Μεταπολίτευσης. Και έκανε τα πάντα: ρεπορτάζ επαρχίας, υπουργείων, ελεύθερο και πολιτικό ρεπορτάζ, αρθρογραφία.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν πληθωρικός πολιτικός, ιδιόρρυθμος απρόβλεπτος και αντιφατικός. Ο λόγος του και οι πράξεις του διακρίνονταν από το στοιχείο της υπερβολής.
Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, το στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας έχει γεμίσει αλαζονεία μετά τη μεγάλη νίκη στις 21 Μαϊου. Ο Ακης Σκέρτσος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Το μεγάλο άνοιγμα της διαφοράς μπορεί να οφείλεται σε τραγικά λάθη της τελευταίας στιγμής, όπως η περιβόητη δήλωση Κατρούγκαλου, αλλά το παιχνίδι είχε ήδη κριθεί.
Δεν υπάρχει ιδιαίτερη αμφιβολία, το γνωρίζουμε όλοι: η ΝΔ και ο Μητσοτάκης ή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πώς θα μας κυβερνήσουν, μόνοι τους ή με συνεταίρους.
Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι περί αυτόν εμφανίζονται βέβαιοι για τη "μεγάλη νίκη" τους την Κυριακή και την αυτοδυναμία τους στις 2 Ιουλίου, πετάνε στην εκλογική πιάτσα και από ένα φάντασμα...
Ποια τσέπη, άραγε, θα κρίνει τις εκλογές της 21ης Μαΐου; Διότι υπάρχουν οι τσέπες που "υποδέχτηκαν" τα 50 δισ. του Μητσοτάκη και η άλλη "τσέπη", αυτή που αδειάζει στη μέση του μήνα.
Ο κ. Μητσοτάκης ξέρει πολύ καλά ότι, αν οι εκλογές αποδειχθούν ντέρμπι, θα έχει ηττηθεί. Διότι θα έχει ανατραπεί όλη η καλά φιλοτεχνημένη εικόνα για άνετη νίκη.
Στο ισοζύγιο κερδών και ζημιών μεταξύ των δύο διεκδικητών της εξουσίας ο κ. Μητσοτάκης είναι ο χαμένος. Αλλά αυτό ισχύει μόνο για το debate. Οι αδύναμες απαντήσεις σε τρία σημαντικά πεδία κυβερνητικής πολιτικής.
Yπάρχει μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει το επί δεκαετίες μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης και να δοκιμαστούν οι κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας, αλλά τα κόμματα που έχουν την ευθύνη να τις προωθήσουν κάνουν τα πάντα για να τις υπονομεύσουν.
Ο όρος "προοδευτική παράταξη" καθιερώθηκε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και είναι απολύτως συνυφασμένος με το τότε ΠΑΣΟΚ. Και σίγουρα δεν αφορά το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Από το 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησε με τη ΝΔ, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου νταραβερίζεται με το συντηρητικό κόμμα και έχει στο στόχαστρό του το κόμμα της Αριστεράς. Δηλαδή, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ κάνουν αυτό που δεν έκανε ποτέ ο ιδρυτής του.
Η συμπεριφορά του πρωθυπουργού και στενών συνεργατών του φανερώνει εκλογικό άγχος. Γι’ αυτό επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, προβάλλουν βιαστικά "επιτυχίες" της τελευταίας στιγμής κι ανακοινώνουν αποφάσεις, τις οποίες ανακαλούν άρον άρον.
Μετά την καταδίκη της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πίστεψε ότι η Χρυσή Αυγή "ξεπουπουλιάστηκε". Αποβλέποντας στην προσέλκυση των ψηφοφόρων της, απέφυγε να κάνει οτιδήποτε ουσιαστικό για να τους "ξεδοντιάσει" στην πράξη.
Ναι, είναι ντροπή και κατάντια την ημέρα που οι Γερμανοί κατακτητές κατέλαβαν την Αθήνα, σαν σήμερα, η επικαιρότητα στη δημοκρατική Ελλάδα να κυριαρχείται από τον Κασιδιάρη.
Η πολυδιάσπαση στον πέραν της ΝΔ δεξιό χώρο μπορεί να αλλάξει πολλά δεδομένα και ενδέχεται αυτή τη φορά οι εκλογές να κριθούν «στα δεξιά της Δεξιάς»...
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπό το άγχος της μη επανεκλογής της, δίνει και τάζει μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μολονότι οι οικονομικοί υπουργοί έχουν πει ουκ ολίγες φορές "δεν έχουμε άλλα να δώσουμε".
Υποθέσεις σαν της Καϊλή και του Γεωργούλη προφανώς εκθέτουν τα κόμματα στα οποία ανήκουν. Αλλά είναι αδιανόητο να αποτελέσουν εμπόδιο για τις μετεκλογικές συνεργασίες.
Το πιθανότερο πλέον ενδεχόμενο είναι το κόμμα Κασιδιάρη να αποκλειστεί. Όμως, έτσι όπως εξελίχθηκε η όλη υπόθεση, ουδείς είναι σε θέση να πει αν και πώς θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, Τσίπρας και Ανδρουλάκης κάνουν ό,τι (δεν) χρειάζεται για να επιδεινώνονται οι σχέσεις τους και να απομακρύνεται κάθε προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας, αν το εκλογικό αποτέλεσμα το επιτρέψει.
Για να εμποδίσει τον Κασιδιάρη, η κυβέρνηση ψήφισε (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) διάταξη, με την οποία επιχειρεί να παρακάμψει τη συνταγματική διάταξη, "διαγράφοντας" την πρόβλεψη για αμετάκλητη καταδίκη.
Απέδειξε ότι δεν διαθέτει τη στοιχειώδη ευαισθησία, ώστε να ολοκληρώσει αυτό που έκανε την επομένη της τραγωδίας με την παραίτησή του: να μείνει εκτός πολιτικής έστω για μια κοινοβουλευτική θητεία.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Κασιδιάρης και ο επίδοξος «μπροστινός» του Κανελλόπουλος. Το πρόβλημα βρίσκεται στον φοβικό τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει η δημοκρατία μας και το πολιτικό μας σύστημα σύσσωμο.
Οι εκλογές της 21ης Μαίου αποτελούν στοίχημα για τρεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος που θα αντιμετωπίσει πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης.
Τα κόμματα που (δηλώνουν ότι) επιδιώκουν κυβέρνηση συνεργασίας, πρέπει να αποδείξουν ότι το εννοούν. Αν αποδειχθεί ότι το κάνουν μόνο προσχηματικά, ας ετοιμάζονται για άλλη μια θητεία της ΝΔ.
Αν ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ πιστεύουν, όπως διακηρύσσουν, ότι η ΝΔ θα νικήσει άνετα στις πρώτες εκλογές, τότε ο φόβος ότι κυβέρνηση θα σχηματίσουν δύο ή τρία κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης είναι ανεξήγητος.
