Ευρωπαϊκή Ένωση Φόρων

Είναι ολοφάνερο πως οι Βρυξέλλες δεν αφουγκράζονται τις αγωνίες αλλά και τα μηνύματα που στέλνουν με διάφορους τρόπους οι λαοί της Ευρώπης. Το Brexit δεν φαίνεται να εξήγησε τίποτα στους Ευρωκράτες και το Γερμανο-Γαλλικό διευθυντήριο δεν εννοεί να καταλάβει τίποτα από τις ευαισθησίες των υπόλοιπων ευρωπαίων – ακόμη και συμπατριωτών τους.

Τελευταία πρόκληση υπήρξε η απίστευτη ποινή που αποφάσισε η Επιτροπή να επιβάλει στην αμερικανική εταιρία Apple για φορο-αποφυγή στην Ιρλανδία. Το οξύμωρο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι πως η Apple παραβίασε κάποιο νόμο μην πληρώνοντας φόρους. Αλλά πως εφάρμοσε την νομοθεσία της Ιρλανδίας που προβλέπει χαμηλή φορολογία για ξένους επενδυτές – που όμως δεν αρέσει στις Βρυξέλλες!! Καταδικάσθηκε έτσι ο αμερικανικός κολοσσός σε καταβολή ενός εξοντωτικού προστίμου προς την Ιρλανδία – που όμως η ίδια η χώρα αυτή δεν αποδέχεται… Είναι προφανές πως η Γερμανία με την Γαλλία, που ουσιαστικά διευθύνουν την διαδικασία λήψης αποφάσεων στις Βρυξέλλες, πιστεύουν πως γνωρίζουν καλύτερα από το κάθε κράτος – μέλος, τι είναι καλύτερο γι’  αυτό!!

Ο παραλογισμός φθάνει στα άκρα όταν ουσιαστικά η ΕΕ προφέρει στην Ιρλανδία, ένα κυρίαρχο υποτίθεται κράτος – μέλος, μιά επιταγή 19 δισ ευρώ (αν υπολογισ θούν και οι σχετικοί τόκου), που το ίδιο το κράτος φωνάζει πως δεν το θέλει…  Η εμφανιζόμενη αιτιολογία είναι πως η σχετική φορολογική απαλλαγή αποτελεί κρατική ενίσχυση συγκεκριμμένων επιχε΄ρησεων – και κατά σνέπεια παραβιάζει τον υγιή ανταγωνισμό. Εν τούθτοις καμίοα επιχρηματική μονάδα της Ιρλανδίας δεν έχει σχετικά διαμαρτυρηθεί.

Ποιανού λοιπόν τα συμφέροντα σχετικά θίγονται; Είναι φανερό πως μοναχά η Γερμανία και η Γαλλία πραγματικά ενοχλούνται από τον πραγματικό φορολογικό αυτό ανταγωνισμό, μέσω του οποίου οι μικρότερες χώρες της ΕΕ μπρούν να αποκτήσουν σχετικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και να προσελκύσουν επενδύσεις που θα αποφύγουν έτσι τις βαρύτατα φορολογούμενες υπόλοιπες χώρες της Ενωσης. 

Η λογική των Βρυξελλών είναι έτσι πως όλοι θα πρέπει να φερόμαστε σύμφωνα με τα συμφέροντα του Βερολίνου και των Παρισίων. Η όποια σχετική εθνική διαφοροποίηση θα πρέπει να γίνεται μόνο βάσει των συμφερόντων του Γαλλο-Γερμανικού άξονα και με την σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών.  Είναι άραγε αυτή η Ευρωπαική Ενωση που όλοι θέλουμε;  

Η Βρετανία με βάση τις παραπάνω σχετικές συμπεριφορές  οδηγήθηκε στην έξοδο με κατηγορηματική απόφαση του εκλογικού της σώματος. Παρά την σχετική συγχωρδία κινδυνολογικών εκτιμήσεων δεν είναι σίγουρο πως η σχετική ετυμηγορία θα αποβεί σε βάρος των συμφερόντων του Λονδίνου. Χώρια πως μετά την απόφαση των Βρυξελλών για την Apple και την Ιρλανδία ο σχετικός ευρωσκεπτικισμός θα επεκταθεί και σε άλλες ευρωαικές πρωτεύουσες. 

Με πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times (2 Σεπτεμβρίου 2016) ο πρώην, ομολογημένα  πετυχημένος,  Υπουργός Οικονομικών της Μάργκαρετ Θάτσερ, Nigel Lawson, επιμένει πως σήμερα για την Βρετανία ανοίγει ο δρόμος για την ολοκήρωση των επαναστατικών μεταρρυθμίσεων που δρομολογήθηκαν από τα χρόνια εκείνα (Brexit gives us a chance to finish the Thatcher revolution). Κατά την  άποψή του, που θεμελιώνεται πάνω σε στέρεα επιχειρηματολογία, η χώρα τώρα έχει την ευκαρία για σημαντικότατα οικονομικά ωφέλη. Τα οποία και εστιάζει πάνω σε ζητήματα περιορισμού της γραφειοκρατίας, παραπέρα απορρύθμισης της αγοράς, μείωσης  φόρων και πραγματικής ενίσχυσης του ανταγωνισμού κι ενθάρρυνσης της επιχειρηματικής δράσης.

Με όλα αυτά γίνεται γίνεται φανερό πως η ΕΕ δεν αποτελεί πλέον ένα ιδιαίτερα ελκυστικό προιόν, όχι μόνο για όσους δεν είναι μέσα σε αυτή αλλά πιθανότατα και για πολλούς από όσους εξακολουθούν να είναι μέλη της. Εφ΄όσον στόχος των μελών της είναι η οικονομική ευημερία και η ανάπτυξη, δεν είναι πλέον σίγουρο πως αυτά μπορούν να επιτευχθούν κάτω από την κηδεμονία του Γαλλο- Γερμανικού άξονα. Το Διευθυντήριο όμως των Βρυξελλών σε αυτούς τους ήχους μουσικής χορεύει και τέτοιες αρχές υποστηρίζει. Είναι όμως ίδια και τα συμφέροντα των μελών της Ευρωπαικής Ενωσης;

Αυτά είναι τα ζητήματα που οφείλουν να αναλυθούν κι ανάλογα τα μέλη τη ΕΕ να αποφασίσουν. Διαφορετικά ο ευρωσκεπτικισμός θα επεκταθεί και η Ενωση θα κλονισθεί συθέμελα.  

*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.