Ευτυχώς, υπάρχει και η Άνγκελα…

Αλήθεια, πού είναι εκείνες οι εποχές που το Σύνταγμα κατακλυζόταν από αντι-μνημονιακούς «αγανακτισμένους», οι οποίοι έκαιγαν ευρωπαϊκές και γερμανικές σημαίες και κράδαιναν στα χέρια τους πλακάτ, με τη φωτογραφία της γερμανίδας καγκελάριου να φιγουράρει άλλοτε με τη σβάστικα  κι άλλοτε  με χιτλερικό μουστάκι;

Πού είναι εκείνο το αγόρι που διέσχιζε το παλλόμενο από αγωνιστικό ενθουσιασμό πλήθος, αγκαζέ με τον Πρόεδρο του Die Linke,  κι αποθεωνόταν από τους διαδηλωτές όταν φώναζε ότι «ο ελληνικός λαός λέει «όχι» στη Μέρκελ και στους εν Ελλάδι μερκελιστές και θα δώσει τη δική του περήφανη απάντηση στην Ευρώπη»;

Ούτε δυο χρόνια δεν έχουν περάσει από τότε κι όμως,  σήμερα το αγόρι εκείνο -και μαζί του κι εμείς -έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην ίδια «τρισκατάρατη» καγκελάριο, που αποτελεί το βασικό μας ανάχωμα μήπως και γλυτώσουμε τον de facto αποκλεισμό μας από τη ζώνη Σένγκεν!

Το ίδιο εκείνο αγόρι, που μεγάλωσε κι έγινε πρωθυπουργός, ανακάλυψε, έστω με καθυστέρηση, ότι πέραν των ιδεολογικοπολιτικών διαφορών, η βασική απειλή που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα είναι οριζόντια κι αφορά τη διαίρεση μεταξύ αυτών που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή ιδέα κι εκείνων που θέλουν λιγότερη Ευρώπη. Αυτών που πιστεύουν στη συνέχιση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κι εκείνων που έλκονται από τις σειρήνες του εθνικισμού και θέλουν να σηκώσουν φράκτες και να κλείσουν σύνορα για τους «έξω». Και μάλιστα, όχι μόνο τους «έξω» των τρίτων χωρών, των κατατρεγμένων από τον πόλεμο και την πείνα, αλλά ακόμα και για τους μετανάστες ευρωπαϊκών χωρών, που αποτελούν το κεντρικό θέμα του δημοψηφίσματος για το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου!

Μέσα σ αυτό το σκηνικό της διαίρεσης και της αποσύνθεσης, που ξεδιπλώνεται από σήμερα  στη διήμερη Σύνοδο κορυφής, η Άνγκελα Μέρκελ βγήκε για άλλη μια φορά  να βάλει φρένο στα σενάρια περί εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν!

Την ώρα που η Ομάδα των χωρών του Βίσεγκραντ προωθεί το σχέδιο για κλειστά σύνορα στην Ευρώπη και υπουργοί της κυβέρνησης το προεξοφλούν σχεδόν μοιρολατρικά, την ώρα που η γερμανίδα καγκελάριος δέχεται σφοδρή επίθεση για την πολιτική της στο προσφυγικό ακόμα και μέσα από το ίδιο της το κόμμα, την ώρα που η Ελλάδα είναι απομονωμένη και στοχοποιημένη -εν πολλοίς εξαιτίας δικών της καθυστερήσεων και λαθών-η ΆνγκελαΜέρκελ «παίρνει πάνω της» και την Ελλάδα και την Ευρώπη:

«Θα ήταν μια αντι-ευρωπαϊκή συμπεριφορά, που θα έφερνε την Ελλάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, χωρίς να λύνει το πρόβλημά μας», δήλωσε χωρίς περιστροφές όταν εκλήθη να σχολιάσει τις πληροφορίες για κλείσιμο των συνόρων και ανέγερση φράχτη στην ελληνοσκοπιανή μεθόριο. «Για τη ροή προσφύγων και μεταναστών, κατέληξε η γερμανίδα καγκελάριος, τα αποφασιστικής σημασίας εξωτερικά σύνορα (της Σένγκεν)βρίσκονται μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας».

Βεβαίως, όσο ισχυρή κι αν είναι η Μέρκελ, ουδείς γνωρίζει ποιά θα είναι η  κατάληξη όλης αυτής της διελκυστίνδας με το προσφυγικό, όσο ο πόλεμος στη Συρία εξακολουθεί να μαίνεται κι όσο η αντι-μεταναστευτική φρενίτιδα διαπερνά οριζόντια κόμματα και κοινωνίες στην Ευρώπη.

Οφείλουμε ωστόσο να της αναγνωρίσουμε την προσπάθεια να διασώσει, σε χαλεπούς καιρούς, τη «χαμένη τιμή» της Ευρώπης. Κι οφείλουμε επίσης να θυμόμαστε και αύριο, όταν το μεταναστευτικό δεν θα κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή ατζέντα, ότι η Ευρώπη δεν απειλείται μόνο «από τον νεοφιλελευθερισμό» αλλά και από τον αντι-ευρωπαϊσμό, τον λαϊκισμό και τον εθνικισμό.

Η κυβέρνηση, για την οποία όλα αυτά αποτελούσαν «βασικά εργαλεία» για να κάνει παιγνίδι, θα πρέπει να αποφασίσει επιτέλους σε ποιό «στρατόπεδο» ανήκει.   Η κριτική σε επιμέρους ευρωπαϊκές πολιτικές είναι όχι απλώς αποδεκτή αλλά επιβεβλημένη. Μέχρις εκεί όμως! Γιατί ευρωπαϊστές « a la carte» στο προσφυγικό και αντι-ευρωπαϊστές, εθνικιστές,  λαϊκιστές  ή και δραχμιστές στα υπόλοιπα, δεν παίζει!

* H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.