Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;

Αυτή την εβδομάδα, ο «εχθρός της κυβέρνησης» -και φυσικά   του λαού στο όνομα του οποίου βεβαίως ενεργεί – ακούει στο όνομα ΔΝΤ. Το οποίο όπως μάθαμε χθες από τον πρωθυπουργό, θέλει να οδηγήσει την Ελλάδα σε πιστωτικό γεγονός, ίσως και σε χρεοκοπία. Γιατί; Μα για να την εκβιάσει και να την καθυποτάξει όπως άλλωστε επιδιώκουν όλοι οι «εχθροί» που περικυκλώνουν τη χώρα και το λαό της το τελευταίο 15μηνο.

Την περασμένη βδομάδα, ήταν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, με έμφαση στο αμαρτωλό τρίγωνο τράπεζες-κόμματα-ΜΜΕ. Αρχές Μαρτίου ήταν οι χώρες του Βίζενγκραντ, πιο παλιά ο Ντάϊζελμπλουμ και ο Βίζερ, το καλοκαίρι ο Γιούνκερ και την περασμένη άνοιξη η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε και όλοι σχεδόν οι ηγέτες της ΕΕ. Με την εξαίρεση του γάλλου Προέδρου, που από Ολαντρέου είχε εν τω μεταξύ μετεξελιχθεί σε Φρανσουά..

Ως άλλος Άγιος Γεώργιος ο Δρακοκτόνος, ο πρωθυπουργός της χώρας κυνηγάει κάθε βδομάδα με το δόρυ του κι ένα διαφορετικό εχθρό. Αποστολή του να τον σκοτώσει για να ελευθερώσει απ το κακό το λαό του! 

Στην πραγματικότητα, εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να διατηρεί το «στράτευμα»-εν προκειμένω οι βουλευτές του-το φρόνημα υψηλό. Να μη δειλιάσουν, να μη διστάσουν, να μη σκεφτούν να υπαναχωρήσουν την ώρα της τελικής αναμέτρησης. Να ψηφίσουν (τα μέτρα) και μάλιστα με ψηλά το κεφάλι, πεποισμένοι ότι η πράξη τους σηματοδοτεί νίκη στη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού.

Όσο το στράτευμα διατηρεί το φρόνημα υψηλό, ο Αλέξιος ο Δρακοκτόνος δεν έχει να φοβάται τίποτα. Μπορεί να μην κυβερνά, μπορεί τα προβλήματα να σωρεύονται μέρα με τη μέρα, η οικονομία να βουλιάζει και η ανεργία να καλπάζει, οι πρόσφυγες να σφάζονται μεταξύ τους για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στον ύψιστο σκοπό που είναι να εξουδετερωθεί ο «εχθρός».

Τι κι αν ο «εχθρός» ήταν έως χθες «σύμμαχος και φίλος» αφού πιέζει ασφυκτικά τους γερμανούς και τους άλλους «ανάλγητους ευρωπαίους» να κουρέψουν το χρέος μας που δεν είναι βιώσιμο; Τι κι αν ζητάει να μειωθούν κι άλλο τα πρωτογενή πλεονάσματα για να μπορέσει να πάρει ανάσα η οικονομία και να οδηγηθούμε στην ανάπτυξη;

Ποιος τους είπε ότι η ανάπτυξη αποτελεί προτεραιότητα για μας;  Και κυρίως ποιος τους είπε ότι μπορούν να μας την επιβάλλουν;

Περιλαμβάνεται η ανάπτυξη στο 3ο Μνημόνιο που υπογράψαμε το καλοκαίρι; Αλλού αυτά κύριε Τόμσεν και κυρία Λαγκάρντ!  Εμείς έχουμε πει κι επαναλαμβάνουμε ότι δεν πρόκειται να μετακινηθούμε ρούπι απ΄όσα ψηφίσαμε το καλοκαίρι..

Δεν είναι ακόμα σαφές τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα με το «δράκο» του ΔΝΤ. Κάνει απλώς (άλλη) μια παράσταση στους βουλευτές της για να ψηφίσουν τα μέτρα αδιαμαρτύρητα; Θα κλείσει την αξιολόγηση με τρόπο αξιόπιστο, περιλαμβανομένης μιας αξιόπιστης και λειτουργικής απόφασης για τη βιωσιμότητα του χρέους, που υπήρξε πάντοτε υψηλή προτεραιότητα για το ΔΝΤ;

Ή θα κλείσει την αξιολόγηση με μια μεσοβέζικη εμβαλωματική λύση που δεν θα πείσει τις αγορές και θα μας φέρει ενώπιον πολύ δύσκολων καταστάσεων λίγους μήνες αργότερα;

Θα προτιμήσει να διώξει τον «δράκο» του ΔΝΤ έστω κι αν επανεμφανιστεί ο «δράκος» του Grexit;

Ας προσέξει όμως!

Γιατί, κατά πως λέει ο ποιητής «..μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»… 

 *H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.