Πόσος τυχοδιωκτισμός ακόμη;

Δεν πρόκειται ασφαλώς να βγει κανείς να δηλώσει ανοικτά και επισήμως ότι υπάρχει διασύνδεση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος με την αξιολόγηση. Κανείς δεν πρόκειται να μιλήσει για «τράμπα». Κανείς δεν θα παραδεχθεί ανοικτά ότι υπάρχει εδώ και καιρό σε εξέλιξη μια παρασκηνιακή συνεννόηση Αθήνας-Βερολίνου, που προβλέπει, από τη μια πλευρά αυτό που κυνικά ομολόγησε χθες ο σλοβάκος Πρωθυπουργός -ότι «η Ελλάδα θα γίνει το hotspot της Ευρώπης» -κι από την άλλη, την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης χωρίς πολλά ζόρια και με συνοπτικές διαδικασίες.

Για να είμαστε ειλικρινείς δεν θα είναι δα και η πρώτη φορά που οι εταίροι θα κάνουν τα …στραβά μάτια για να κλείσει μια αξιολόγηση. Και άλλες φορές στο παρελθόν, κάποια προαπαιτούμενα μετατίθεντο για μελλοντικές αξιολογήσεις, μεταρρυθμίσεις ψηφίζονταν αλλά δεν εφαρμόζονταν ή εφαρμόζονταν «μερικώς» και καθυστερημένα. Κάπως έτσι, συμπληρώσαμε αισίως μια εξαετία στα Μνημόνια, με τις μεταρρυθμίσεις να ρχονται και να ξανάρχονται, με την πραγματική οικονομία να βουλιάζει, την ανεργία να καλπάζει, τα δημοσιονομικά κενά να υπολογίζονται κάθε χρόνο ξανά και ξανά, τη μετανάστευση των νέων να οργιάζει.

Αν και η πλέον «αντι-μνημονιακή» χώρα, με βάση την κατά καιρούς ρητορική όλων σχεδόν των κομμάτων και κυρίως βεβαίως του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως το Μνημόνιο τελικά το αγαπάμε. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Και η καλύτερη μέθοδος για να το κρατήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, είναι αφενός να το καταγγέλλουμε και αφετέρου να σπρώχνουμε την εφαρμογή του συνεχώς προς τα πίσω.

Συνηθίσαμε κι εμείς, συνήθισαν και οι δανειστές/εταίροι.

Μέχρι τώρα, η σιωπηρή αποδοχή μετάθεσης δύσκολων αποφάσεων για το μέλλον γινόταν για να διευκολυνθεί πολιτικά η εκάστοτε κυβέρνηση, όταν κρινόταν ότι υπήρχε κίνδυνος αποσταθεροποίησης. Όταν η αποσταθεροποίηση ήταν προεξοφλημένη, όπως συνέβη μετά τις ευρωεκλογές του 2014, τότε έπαυαν να κάνουν και τα στραβά μάτια.

Σήμερα το σκεπτικό είναι διαφορετικό. Γιατί, επιτέλους, μπορεί η Αθήνα να δώσει και κάτι σε αντάλλαγμα, για να παραπεμφθούν τα «δύσκολα» γι αργότερα. Και όχι απλώς «κάτι», αλλά, όπως κυνικά ομολόγησε χθες ο σλοβάκος  πρωθυπουργός, η μικρή καταταλαιπωρημένη και χρεοκοπημένη Ελλάς «μπορεί να σώσει την Ευρώπη»! Πώς; Μα κι αυτό το εξήγησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο άνθρωπος και πέσανε όλοι να τον φάνε: « Η Ελλάδα θα γίνει το hotspot όλης της Ευρώπης»!

Κι ένας άλλος ειλικρινής άνθρωπος, από τους ελάχιστους που διαθέτει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, βγήκε χθες και εξήγησε πως η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, καθώς δεν θα γίνουμε απλώς χώρα hotspot αλλά χώρα εγκατάστασης μεταναστών και προσφύγων. Πόσων; Ουδείς γνωρίζει  ή μάλλον ουδείς ενημερώνει ακόμα κι αν γνωρίζει. Τα γνωστά και συμφωνημένα «πάνω στο τραπέζι» είναι ότι η Ελλάδα θα φιλοξενήσει προσωρινά 50.000 ανθρώπους και θα δώσει άσυλο (δηλαδή μόνιμη εγκατάσταση) σε περίπου10.000. Κάτω από το τραπέζι όμως προφανώς έχουν συμφωνηθεί άλλα: Μπορούμε να αντέξουμε έως 150.000, μας είπε προχθές το βράδυ ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς, κατηγορώντας μάλιστα την Ευρώπη ότι «δεν προετοιμάστηκε εγκαίρως για τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές», ενώ ο ίδιος προειδοποιούσε τους ομολόγους του από τον περασμένο Μάρτιο!! Τότε δηλαδή που η Ελλάδα λειτουργούσε σαν …ταξιδιωτικό γραφείο κι άφηνε μετανάστες και πρόσφυγες να κινούνται ανεξέλεγκτα προς το βορρά, εκβιάζοντας μάλιστα τους ευρωπαίους ότι αν δεν μας δώσουν τη συμφωνία που θέλαμε, θα τους στέλνουμε όλους, περιλαμβανομένων τυχόν τρομοκρατών, στην Κεντρική Ευρώπη!

Αυτά μας είπε προχθές ο κ. Κοτζιάς. Και χθες ο κ. Μουζάλας μας είπε-μέσω των δημάρχων και περιφερειαρχών, και άλλα: ότι τα σύνορα στην Ειδομένη θα μείνουν κλειστά 2-3 χρόνια(!). Και είπε, όπως το συνηθίζει, την αλήθεια : Γιατί αν δεν πρόκειται να μείνουν τα σύνορα κλειστά για 2-3 χρόνια και να εγκλωβιστούν εδώ ίσως και πάνω από 150.000 ψυχές, τότε γιατί η ανθρωπιστική βοήθεια που αποφάσισε χθες να μας δώσει η Κομισιόν, θα είναι «σε βάθος τριετίας»;

Κι ενώ η πραγματικότητα είναι αυτή, προς τι το θέατρο και ο τάχα μου δήθεν «τσαμπουκάς» του πρωθυπουργού, που κάνει …διαρροές ότι αν δεν υπάρξει δεσμευτική απόφαση του Συμβουλίου για αναλογική κατανομή των προσφύγων μεταξύ όλων των χωρών, θα θέσει βέτο; Προς τί το Συμβούλιο πολιτικών Αρχηγών; Για να επικυρώσει τετελεσμένα;

Φοβούμαι, κύριε αναπληρωτή υπουργέ Άμυνας, που προς τιμήν σας χθες βγήκατε και είπατε ότι «ναι, να πάρουμε όλη τη βοήθεια που μπορούμε, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορεί η χώρα να γίνει αποθήκη ψυχών επί χρήμασι», ότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται!  

Διότι, κύριε Βίτσα μου, συμμετέχετε δυστυχώς σε μια από τις πιο κυνικές κυβερνήσεις όλων των εποχών. Που δεν διστάζει, στο όνομα δήθεν του ανθρωπισμού, να χρησιμοποιεί δυστυχισμένους απελπισμένους ανθρώπους που εγκλωβίζονται εδώ, σε συνθήκες που αποτελούν ντροπή για τον πολιτισμένο κόσμο. Που υπονομεύει ανοικτά την ίδια την κοινωνική και οικονομική επιβίωση της χώρας. Κι όλα αυτά γιατί; Για να σιγουρέψει την παραμονή της στην εξουσία..

* H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.