Όσα ενώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και οι αξιώσεις του Τσίπρα

Είναι δεδομένο ότι στην κοινή γνώμη είναι πιο γνωστές οι αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα συνεκτικά στοιχεία του. Έστω κι αν αυτά έχουν αποδειχθεί πολύ πιο δυνατά στο πέρασμα του χρόνου και ανθεκτικά σε μεγάλους κλυδωνισμούς.

Ένας σημαντικός λόγος είναι το ότι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και κοινής γνώμης μεσολαβούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ιδίως εκείνα που έχουν την τάση να «πολλαπλασιάζουν» μια ατάκα του Τσακαλώτου ή του Πολλάκη. Την ίδια στιγμή που «καταπίνουν την καμήλα» της ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο της Ν.Δ, κι ας διαφώνησε με το 70% των πολιτικών επιλογών του Μητσοτάκη, κι ας επηρεάζει καμιά 30αριά βουλευτές.

Βοηθάει – αντικειμενικά – μια «κουλτούρα» συνύπαρξης διαφορετικών προσεγγίσεων που διατηρεί εδώ και δεκαετίες ο ΣΥΡΙΖΑ. Ουδέποτε μάλιστα την αποκήρυξε ακόμη και την περίοδο που ήταν στην κυβέρνηση για δεύτερη φορά. Άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του συνεχίζει να την θεωρεί πηγή δύναμης και ανανέωσης και όχι «αχίλλειο πτέρνα».

Βοηθάει κάποιες φορές και ο Αλέξης Τσίπρας. Ένας πολιτικός αρχηγός που αν και -πριν κάν γίνει πρωθυπουργός- είχε ξεκαθαρίσει τις στρατηγικές του επιλογές, σε επίπεδο τακτικών κινήσεων έχει πάρει διαζύγιο με τη προβλεψιμότητα. Στοιχείο όμως που καταλογίζουν στα θετικά του, στελέχη από όλες τις πλευρές. Το ίδιο συμβαίνει και με το «πολιτικό του αισθητήριο» όπως το αποκαλούν.

Έτσι λοιπόν ήταν απλά …ο εαυτός του την Κυριακή όταν στην συνεδρίαση της Κ.Ε «έφερε σβούρα» τις τάσεις προτείνοντας για γραμματέα την Ράνια Σβίγκου. Το «αισθητήριο» επιβεβαιώθηκε,επίσης, όταν κερδήθηκε (και αυτή) η ψηφοφορία.

Να σημειωθεί ότι οι «τάσεις» από τις οποίες ακούστηκαν «γκρίνιες» για την πρόταση που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας θρυλείται πως αθροίζουν στην 300μελή Κεντρική Επιτροπή καμιά 200αριά ψήφους. Πράγμα που προφανώς δεν είδαμε στην ψηφοφορία για την εκλογή γραμματέων. Δεν υπήρξε επίσης και σοβαρή αμφισβήτηση και της πρότασης που κατατέθηκε για τη σύσταση της Πολιτική Γραμματείας.

Υπάρχει εντωμεταξύ και μια άλλη (κάθε άλλο παρά) λεπτομέρεια που σπανίως βλέπει κανείς στις αναφορές των ΜΜΕ στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Ότι διανύει μια περίοδο εντυπωσιακών ομοφωνιών. Ενίοτε με ποσοστά που δεν θυμίζουν «ανανεωτική αριστερά» αλλά το …ΚΚΣΕ επί Μπρέζνιεφ.

Θυμίζουμε ότι η προγραμματική πρόταση του κόμματος εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 2021 στην συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 97%. Ένα κείμενο μεγάλης σημασίας αφού προορίζεται να αποτελέσει την βάση διαλόγου για την οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία.

Επίσης η πολιτική απόφαση του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έγινε αποδεκτή ομόφωνα. Έχοντας μάλιστα κείμενο πιο «σφικτό» και σαφές ως προς του στόχους, συγκριτικά με προηγούμενα συνέδρια. Τότε που κυριαρχούσαν πιο «φλού» και ευρύχωρες διατυπώσεις.

Όπως είναι γνωστό η πολιτική σύμπνοια και ομοιογένεια ενός κομματικού σχηματισμού κυρίως από αυτά καθορίζεται. Ιδίως όταν αυτός δεν δομείται σε ταξική βάση όπως τα κόμματα άλλων εκφάνσεων της αριστεράς. Εκτός πια αν έχει αλλάξει κάτι στην πολιτική επιστήμη.

Στα συνεκτικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε και ένα εξωγενές: Τον …Κυριάκο Μητσοτάκη (με τους λογαριασμούς «στον θεό», τα Σκόιλ Ελικίκου και τα ΜΑΤ παντού). Θα ήταν αδικία. Πρόκειται άλλωστε για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας που θα καταγράψει στο ενεργητικό πως πέτυχε στην θητεία του να συνυπογράψουν τον Νοέμβρη του 2020 κοινό κείμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25.

Με τα παραπάνω δεδομένα δύσκολα θα απορήσει κανείς με το γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αξιώνει σήμερα από το κόμμα του να υπερβεί κάποιες από τις έως τώρα «συνήθειές» του. Ιδίως ενώ έχει ξεκινήσει μια άτυπη προεκλογική περίοδος που θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μεταβληθεί σε «τυπική».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις