Αυτό το “αχ” και το “γιατί” όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί κι ας σαραντάρισα…

Ακόμα και έτσι, υπάρχουν κάποιοι που στο άκουσμα του ονόματος του Ανδρέα Παπανδρέου αισθάνονται ένα ρίγος…

Ακόμα και έτσι, υπάρχουν κάποιοι που στον ήχο της “κάρμινα μπουρένα” σταματάνε και ακούνε με νοσταλγία…

Ακόμα και έτσι, υπάρχουν κάποιοι που στην θέα του “πράσινου ήλιου” αναπολούν τις νυχτερινές αφισοκολλήσεις με την αλευρόκολα σε κάποια κολώνα των Εξαρχείων…

Αυτοί ίσως να είναι οι ρομαντικοί, που στην εφηβεία τους μπήκαν στο ρεύμα της “Αλλαγής” πιστεύοντας οτι το σύνθημα “Ο Λαός στην εξουσία” ήταν το πιο αγνό πράγμα που είχαν ακούσει μέχρι τότε στη ζωή τους.

Αυτοί ίσως, δικαιωματικά, να έχουν κάθε λόγο να γιορτάσουν, 40 χρόνια μετά, τα γενέθλια της  πολιτικής τους ενηλικίωσης, την επέτειο της νιότης τους, να σβήσουν τα κεράκια των αναμνήσεων τους…

Οι υπόλοιποι, αυτοί που ξεχώρισαν, που πήραν τα πόστα, που ανδρώθηκαν μέσα στον κρατικό μηχανισμό, που στελέχωσαν τις …καρέκλες των υπουργείων, που χρησιμοποίησαν την “ιδρυτική διακήρυξη” ως το πλέον αναγνωρισμένο πτυχίο για την πρόσληψη τους, που το έβγαλαν φωτοτυπία και στα συγγενικά τους πρόσωπα για να μπορέσουν και αυτοί να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση σε κάποιον οργανισμό, για όλους αυτους, η σημερινή επέτειος μοιάζει περισσότερο με “γενέθλια θανάτου…”

Και αν στο πέρασμα του χρόνου η Χαριλάου Τρικούπη εγινε συνώνυμο των πιο ιστορικών στιγμών μιας ολόκληρης παράταξης, το Ζάππειο γίνεται πλέον ορόσημο ή η αρχή του τέλους μιας ιστορίας 40 χρόνων!

Ίσως η ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά ήταν το 2007 όταν ο Ευάγγελος Βενιζελος έφευγε από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη μετά την εκλογική ήττα από τη ΝΔ, με κατεύθυνση το Ζάππειο, όπου δήλωνε παρών στην κούρσα της εκλογής νέου προέδρου.

Μόλις προχθές, στον ίδιο χώρο, το Ζάππειο Μεγάρο, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, που έχοντας απέναντι του τον διάδοχο του, δήλωνε και εκείνος παρών για τη “Νέα Αλλαγή”.

Αν το ζητούμενο, 40 χρόνια μετά, είναι μια πολιτική ρεβάνς, ίσως στο θυμικό του καθενός να δικαιολογείται οι εσωκομματικός διχασμός.

Αν πάλι το διακύβευμα είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, τότε και πάλι κάποιοι να πουν “καιρός ήταν και αργήσαμε…”.

Μόνο που αυτή τη φορά, η πίτα του 8% δεν αποτελεί σοβαρό κίνητρο για μεγαλεπήβολα σχέδια και πολιτικούς μεγαλοϊδεατισμους!

Ίσως πάλι το άλλοτε αυτονόητο σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου οτι “το ΠΑΣΟΚ είναι κίνημα εξουσίας, που δεν τεμαχίζεται και δεν κληρονομείται” ήρθε η ώρα να διαψευστεί στην πράξη…

* O Γιάννης Πιτταράς  είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στο “ΚΑΝΑΛΙ 29”, το “ALTER”, το “STAR”, το “NEW CHANNEL”, την “ΒΡΑΔΥΝΗ”, το “ΚΑΡΦΙ” και σήμερα  καλύπτει το πολιτικό ρεπορτάζ για την τηλεόραση του “ALPHA”.