Η ταμπακιέρα του Δημοψηφίσματος

Μπαίνοντας σε κάποιο ταξί στη Βαρκελώνη και ζητήσεις από τον ταξιτζή να σε πάει στο Nuevo Campo, το γήπεδο της Μπαρτσελόνα, το πιθανότερο είναι να βρεθείς αντιμέτωπος με την εκκωφαντική σιωπή του οδηγού.

Θα πρέπει να πας δασκαλεμένος γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η ονομασία του γηπέδου – στα καταλανικά φυσικά – είναι Camp Nou!

Η έννοια της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης του συγκεκριμένου κομματιού της Ισπανίας, όπως αντίστοιχα και των Βάσκων, είναι βαθιά χαραγμένη στο DNA τους.

Φυσικά δεν χρειάστηκε ποτέ να γίνει κάποιο δημοψήφισμα για το πως θα λέγεται το γήπεδο της φημισμένης τους ομάδας.

Για αυτό φρόντισαν οι ίδιοι οι κάτοικοι εξακολουθώντας χρόνια τώρα να μιλούν τη δική τους τοπική διάλεκτο και υποχρεώνοντας εγχώριους και ξένους τουρίστες να “συμμορφώνονται” στους ιδιωματισμούς τους.

Σε αυτή την περίπτωση, η άμεση Δημοκρατία εφαρμόστηκε χωρίς καν να χρειαστεί να στηθούν κάλπες.

Στην Ελλάδα αυτά τα έχουμε λύσει εδώ και καιρό. Το Σύνταγμα προβλέπει οτι “δημοψηφίσματα μπορεί να πραγματοποιηθούν μόνο για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από δημοσιονομικά”.

Και σε αυτή την περίπτωση όμως προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών (180 βουλευτές).

Από τα συνολικά 7 δημοψηφίσματα που έγιναν στην Ελλάδα, τα 6 αφορούσαν το πολιτειακό και το ένα την έγκριση Συντάγματος. Μάλιστα, τα 3 από τα 7 δημοψηφίσματα διενεργήθηκαν από δικτατορικές κυβερνήσεις.

Το ζήτημα έρχεται και επανέρχεται κατά καιρούς με σχεδόν όλους του πολιτικούς παράγοντες να επιδίδονται σε έναν ιδιότυπο “πλειστηριασμό Δημοκρατίας”, χωρίς ωστόσο ποτέ να αγγίζουν την …ταμπακιέρα!

Λογικό! Προκαλείς κάτι όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων και το αποτέλεσμα. Εκτός και αν η μη λύση ενός προβλήματος, είναι η καλύτερη λύση…

* O Γιάννης Πιτταράς  είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στο “ΚΑΝΑΛΙ 29”, το “ALTER”, το “STAR”, το “NEW CHANNEL”, τον “Alpha”, την “ΒΡΑΔΥΝΗ”, το “ΚΑΡΦΙ”.