Cirque au Soleil

Πηγαίνω στην ύπαιθρο, η Ελλάδα είναι όπως τη γνώριζα. Γυρνώ στην πόλη και ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω μια άλλη Ελλάδα, που δεν την γνώριζα.

Αυτοί που μας φυλάν τα σύνορα, να κατεβαίνουν με τις πολύχρωμες στολές τους σε διαδήλωση στο Σύνταγμα εναντίον του ελληνικού κράτους. Αυτοί που φυλάν τις γειτονιές μας—καυτό κι αυτό το θέμα—να διαδηλώνουν υπό την απειλή των γκλομπς των συναδέλφων τους, επίσης εναντίον του κράτους.

Οι γιατροί στα νοσοκομεία να μη συνταγογραφούν καθότι σε απεργία, αλλά τι να το κάνεις όταν τα φαρμακεία ούτως ή άλλως δεν δίνουν φάρμακα στους ασφαλισμένους γιατί το κράτος τους χρωστάει?

Μύλος!

Και τι λυπηρότερο και μελαγχολικότερο από την κατακρήμνιση που θα επέλθει στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση αν οι σχετικοί φορείς κοινωνικής ψυχιατρικής αφεθούν ολοκληρωτικά στην τύχη τους (χωρίς σάλιο κοινώς), για ένα έργο που το ίδιο το κράτος τους έχει αναθέσει? Εν τω μεταξύ τα κρούσματα κατάθλιψης αυξάνονται…

Και τι περιφρόνηση της δημοκρατίας των ίσων ευκαιριών όταν περικόπτονται οι (πραγματικές) αναπηρικές συντάξεις… Γιατί, όπως έλεγε στην TV ο δικός μας παρα-ολυμπιονίκης, άρτι στεφανωθείς στους αγώνες του Λονδίνου: πως μπορεί να προσληφθεί ένας ανάπηρος από μια ελληνική εταιρεία όταν το κτίριο δεν διαθέτει καν τη μίνιμουμ προσβασιμότητα?

Στεναχώρια, ανησυχία, που πάμε…

Και μέσα στην όλη σύγχυση, η Χρυσή Αυγή κερδίζει έδαφος εισάγοντας μεν την έννοια της ανομίας στην καθημερινότητα μας, ικανοποιώντας δε πραγματικές ανάγκες του κόσμου, όπως αυτές που άκουσα το Κον-Μπεντίτ να αναφέρει στο Ευρωκοινοβούλιο…ότι οι πολίτες της ανέχειας βοηθούνται και οικονομικά από την Χρυσή Αυγή…

Δεν τη θέλουμε λοιπόν τη φτωχοποίηση, που σημαίνει κράτος διαλυμένο και χώρα αβίωτη ακόμη και γι αυτούς που δεν θίγονται τα πορτοφόλια τους από την κρίση. Λέμε ναι στο δίκαιο καταμερισμό των βαρών, όχι στη σπατάλη που ακόμη κρατεί με το κράτος των μετακλητών, ναι στο δίκαιο φορολογικό σύστημα, για το καλό όλων μας. Και θα επιθυμούσαμε οι εθνικοί ευεργέτες, πέραν των θέσεων εργασίας που δημιουργούν με σημαντικές πολιτιστικές υποδομές, να δημιουργήσουν και θέσεις εργασίας στην πραγματική οικονομία, που ελπίζουμε γρήγορα να γίνει η οικονομία της εξωστρέφειας.

Για το τελευταίο έχω βάσιμες ελπίδες. Γιατί μέσα στη σύγχυση και τη μεγάλη  αγωνία, μέσα στο μεγάλο βάσανο, υπάρχει το θετικό ότι έχουμε μια κυβέρνηση με ανασκουμπωμένα τα μανίκια, μια κυβέρνηση που λόγω της αλληλεξάρτησης μεταξύ των εταίρων της λειτουργεί με περιορισμένη αλαζονεία, μια κυβέρνηση τέλος πάντων που προσπαθεί. Έχουμε τις τελευταίες μέρες και ένα ανεβασμένο δείκτη χρηματιστηρίου που δείχνει ότι κάποιοι προσβλέπουν σε μέλλον ελληνικό. Και έχουμε και φούριες στον τομέα της νέας επιχειρηματικότητας, όπως καλή ώρα τώρα με το Ignite Athens, που  χορηγεί επικοινωνιακά το news247: ένα φόρουμ ανταλλαγής  ιδεών και έναρξης συνεργασιών, που πυροδοτεί (ignition=ανάφλεξη), εισάγει καινά δαιμόνια, ήτοι νέους τρόπους πλασαρίσματος μιας επιχειρηματικής ιδέας. Εκεί, ρόλο παίζει η δυνατότητα του πωλητή μέσα σ’ ένα πεντάλεπτο να γοητεύσει τους υποψήφιους πελάτες/συνεργάτες με την από σκηνής παρουσία του, το λόγο του και τις 20 εικόνες που  προβάλλει για να υποστηρίξει οπτικά το «στόρυ» του.

Να θυμίσω ότι το πρώτο pitching, το πλασάρισμα δηλαδή σε Στούντιο της περίφημης σειράς της αμερικανικής τηλεόρασης Miami Vice έγινε τόσο συνοπτικά: MTV Cops. Εν ολίγοις, μια σειρά με Μπάτσους αλά MTV.

CIRQUE DU SOLEIL αυτοί—οι εξαίρετοι Καναδοί μίμοι/ακροβάτες/ηθοποιοί…

Cirque au Soleil εμείς—περιπλανώμενος θίασος εις αναζήτηση μιας θέσης υπό τον ήλιο, που παρόλο που τόσο πλουσιοπάροχα μας παρέχεται, μοιάζει να μην τoν βλέπουμε…

‘Αντε παιδιά, έι-οπ, όλοι μαζί να βγάλουμε τη βαρκούλα στη στεριά!

* Η Ίρις Ζαχμανίδη έχει θητεία σε Σινεμά, Τηλεόραση, Πολιτισμό. Είναι σκηνοθέτης Ντοκιμαντέρ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου