Μπουναμάς για τον Άνθρωπο με τον Πέλεκυ

Διαβάζω στο NEWS 247 ότι ο Γιάννης Στουρνάρας, στη δημοσκόπηση της Rass για τον “Τύπο της Κυριακής” 22-23/12/12, παίρνει 47,7% θετικές γνώμες για την αφεντιά του και 47,1% αρνητικές. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίζεται ως έκπληξη. Εκπλήσσομαι και εγώ.

Τώρα, που όλοι — ή σχεδόν όλοι, καθώς  λίπος ως γνωστόν ακόμη υπάρχει — ξέρουμε ότι ο χειμώνας τούτος θα είναι  Σιβηρία, φαίνεται να συντασσόμαστε κατά το ήμισυ με τον άνθρωπο που βαστά τον πέλεκυ. Και κόβει, κόβει, κόβει. Φευ, ναι!

Μια εξήγηση δίνω: Ο κύριος Στουρνάρας βγάζει στη τηλεόραση ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Το βγάζει τόσο με τη γλώσσα του σώματος, όσο και με τη γλώσσα του λόγου—πολύ διστακτικός, πολύ μετρημένος, έως και αγχωμένος. Και εφόσον αυτό το εξέπεμψε, «το είπε η τηλεόραση», η δύναμη του μηνύματος του κυρίου Στουρνάρα είναι δεδομένη.

Ο κύριος Στουρνάρας — για τους αντιπάλους του, ο άνθρωπος του Κεφαλαίου — είναι ευάλωτος μπροστά στις κάμερες, δείχνει ότι μετράει τα λόγια του, και με την ανασφάλεια που αποπνέει στέλνει μήνυμα ότι δεν αισθάνεται άνετα με αυτά που κάνει — κοινώς, με τα μέτρα που μας παίρνει. Κι αυτό είναι ένα καλό μήνυμα για τον αποδέκτη.

Δεν έχω δει ποτέ τον κύριο  Στουρνάρα live. Όμως την πρώτη φορά που τον είδα στη τηλεόραση να πολιορκείται από τους δημοσιογράφους κατά μία από τους αλλεπάλληλες εξόδους του από το Μαξίμου, είπα: «Αυτόν τον συμπαθώ. Δεν είναι μόνο νουμεράκιας, υποφέρει κιόλας. Προφανώς έχει ενσυναίσθηση — τη δυνατότητα να έρχεται στη θέση του άλλου».

Δεν γνωρίζω αν η προσωπική και  άλλη ζωή του κυρίου Στουρνάρα συμβαδίζει με την εικόνα που μου δημιουργεί όταν τον βλέπω στην τηλεόραση. Ούτε δίνω σημασία στο αν θα κάνει κόμμα, και με ποιους άλλους μαζί. Με νοιάζει το γεγονός ότι χρονιάρες μέρες που έχουμε, μέρες αγάπης και ομόνοιας, μοιάζει ο κόσμος να επιβραβεύει μια αίσθηση δικαίου που αποπνέει η συστολή ενός ανθρώπου που κρατάει εν πολλοίς την τύχη της χώρας στα χέρια του.

Ο κύριος Στουρνάρας δεν είναι πολιτικός εξ ου και δεν σέρνει μαζί του το δεκανίκι του ξύλινου λόγου, που έκανε τελικά και τους πολιτικούς μας ξύλινους. Είθε ο κύριος Στουρνάρας να μπορέσει να φέρει σε πέρας το έργο του, και η οικονομία μας να ορθοποδήσει. (Βέβαια, τα δίχτυα προστασίας των μη εχόντων, όπως επικοινωνείται προς τα έξω, μάλλον μοιάζει η ΔΗΜΑΡ να τα σπρώχνει, αλλά αυτό είναι ένα από τα καλά της συγκυβέρνησης.)

Είθε για τη νέα χρονιά οι πολιτικοί μας να αφήσουν το ακολλάριστο look τους και να θυμηθούν ότι οι ψηφοφόροι παίρνουν όλα τα μηνύματα που τους εκπέμπονται — είτε οι πολιτικοί τα βγάζουν προς τα έξω ηθελημένα, είτε ασυνείδητα.

Αίσιον λοιπόν για όλους μας το 2013, αν μπορεί να κολλήσει εδώ η λέξη αίσιο, μια και χαιρόμαστε ότι φέτος θα πιάσουμε πια πάτο. Και μετά θα εκτιναχτούμε. Προς την πολύφερνη ανάπτυξη. Με πολιτικούς που θα διακατέχονται από ενσυναίσθηση. Που θα μπορούν να μπουν στη θέση του άλλου.

Αγάπη σε όλους!

Υ.Γ. Γνωρίζω τις απόψεις ότι οι δημοσκοπήσεις είναι πειραγμένες ανάλογα προς την κομματική κλίση ενός εκάστου εντολοδόχου, αλλά αυτό θα ίσχυε για όλες τις παρατάξεις και θα αλλοίωνε τα αποτελέσματα κατ’ αναλογία. Οπότε θεωρώ ότι είμαστε «μέσα» με την παραπάνω εκτίμηση μας.

* Η Ίρις Ζαχμανίδη έχει θητεία σε Σινεμά, Τηλεόραση, Πολιτισμό. Είναι σκηνοθέτης Ντοκιμαντέρ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.