Όχι στο πισωγύρισμα

Είμαι άραγε Ελληνίδα, απόγονος των Δωριέων, καθώς ο προπάππος μου ανέβηκε στην Αθήνα από το Λεωνίδιο της Αρκαδίας, όπου ακόμη ομιλείται η Τσακωνική, διάλεκτος ανήκουσα «στην υπολειμματική δωρική ζώνη τής Νέας Ελληνικής;» Ή  μήπως είμαι Ελληνίδα της Ανατολής, καθώς ο άλλος μου προπάππος κατέβηκε από την Τραπεζούντα στην Πόλη, όπου και γεννήθηκε ο πατέρας μου; Τρέχει βέβαια και κάποιο αρβανίτικο αίμα στις φλέβες μου, καθώς ο παππούς μου από τη μάνα μου κρατούσε από Καρπενήσι μεριά…Επιπλέον, η αφεντιά μου γεννήθηκα και μεγάλωσε στην Πλάκα, στο πόδι ακριβώς της Ακρόπολης, μετερχόμενη απολύτως τη δόξα και τη λάμψη του Χρυσού Αιώνα του Περικλή! Ποια είμαι λοιπόν; Είμαι ένα πολυπολιτισμικό προϊόν, αυτό είναι σίγουρο…

Σήμερα όμως είμαι και Ευρωπαία. Με τη βούλα. Είμαι πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νόμισμα μου είναι το Ευρώ. Το τελευταίο μάλιστα στη γλώσσα των αγορών, σημαίνει ότι είμαι πολίτης του κόσμου, διότι αυτές τις μέρες η συζήτηση για την οικονομική προοπτική της χώρας μου—εντός η εκτός Ευρώ—επηρεάζει όλα τα χρηματιστήρια του πλανήτη. Ποια είμαι, τέλος πάντων!

Θέλω όμως να είμαι ένα απλό ευκαιριακό πρωτοσέλιδο, ή θέλω να είμαι πολίτης ενός τόπου με μέλλον και προοπτική, υπόδειγμα συνδυασμού του παλιού με το καινούριο?

Το αν συμφέρει μακροπρόθεσμα εμάς τους Έλληνες να μείνουμε ή να φύγουμε από το Ευρώ, ομολογώ ότι με ξεπερνάει. Αυτό όμως που ξέρω μετά βεβαιότητας, ως αποτέλεσμα της ενασχόλησης μου με τον Πολιτισμό και συνακόλουθα με Ευρωπαϊκά Πολιτιστικά Προγράμματα, είναι ότι δεν θέλω να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν θέλω να απεμπολήσω τη δυνατότητα να δίνω και να παίρνω από τους άλλους Ευρωπαίους συμπολίτες μου, θέλω να ανοίγει το μυαλό μου μέσα από αυτή τη διάδραση.

Θέλω να μπορώ να πάρω από τον Βοριοευρωπαίο προτεστάντη συμπολίτη τα καλά του λεγόμενου “work ethic”, του εργασιακού ήθους δηλαδή που βασίζεται στη συστηματικότητα, τη συνέπεια και εν τέλει στην εμπιστοσύνη, και να του ανταποδίδω τα καλά του λεγόμενου «work smart», που βασίζεται στο «πιάνω πουλιά στον αέρα», είμαι ένας σύγχρονος Οδυσσέας που διασχίζει τις θάλασσες (χαίρε ω χαίρε ελληνική ναυτοσύνη), και που όντας γρήγορος και ευρηματικός, βρίσκει λύσεις για όλα (χαίρετε έλληνες πληροφορικάριοι με τις start-ups σας).

Θέλω να είμαι στο παιχνίδι του Ευρωπαϊκού διαλόγου, του διαλόγου που αναζητεί διαρκώς την ισορροπία μεταξύ της ελεύθερης επιχειρηματικότητας και της κοινωνικής προστασίας. Θέλω να ανήκω σε μια Ευρωπαϊκή συμπολιτεία όπου όλα τα λουλούδια ανθίζουν και όλες οι σχολές σκέψης αντιπαραβάλλονται, για να θυμηθούμε τι έλεγε κάποια στιγμή και ο πρόεδρος Μάο.

Η αφεντιά μου λοιπόν, αυτό το πολυπολιτισμικό προϊόν που διαμορφώθηκε στα σταυροδρόμια Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου, στα σταυροδρόμια δηλαδή  που κάνουν την πατρίδα μας σημαντική και πολυσήμαντη, εύχεται και προσδοκά από τους συνέλληνες να μην εξωθήσουν εν τέλει τη χώρα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης και  ζύμωσης. Και αν πρέπει για να το πετύχουμε αυτό να μείνουμε εντός Ευρώ, να μείνουμε πάση θυσία—με δίκαιο επιμερισμό των εσωτερικών τουλάχιστον θυσιών.

Συμπερασματικά: Όχι στο πισωγύρισμα, ναι στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ισονομία, ναι στην Ευρώπη. Γιατί και η Ευρώπη ζωντανός οργανισμός είναι, και αλλάζει.

*Η Ίρις Ζαχμανίδη έχει θητεία σε Σινεμά, Τηλεόραση, Πολιτισμό. Είναι σκηνοθέτης Ντοκιμαντέρ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.