Εγώ πάντως προτιμώ τον…Πλούταρχο

Εγώ πάντως προτιμώ τον…Πλούταρχο
ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΣΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΚΕΝΤΡΟ COSMOSTAGE (ΚΑΤΩΜΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ/EUROKINISSI) Eurokinissi

Διαβάστε ένα άρθρο (συμμετοχή στις "Γνώμες" του NEWS 247) για τη φοροδιαφυγή των αστέρων και τη νοοτροπία που πάντα θα οδηγεί σε ελλείμματα

Με αφορμή όλο αυτό το θόρυβο που δημιουργήθηκε για τους καλλιτέχνες και τα εισοδήματα που δηλώνουν, έχω να κάνω μια βαρυσήμαντη δήλωση: Εγώ προτιμώ τον Πλούταρχο

Και εξηγούμαι: «Πετάς ένα γαρύφαλλο παραπάνω που λέει ο λόγος, αλλά ξέρεις ότι ο άνθρωπος θα το δηλώσει, θα πληρώσει το κατιτίς του σε Φ.Π.Α. και φόρο εισοδήματος και θα είναι και το γκουβέρνο ευχαριστημένο».

Ενώ αντίθετα, κάποιοι άλλοι που το «παίζουν» και επαναστάτες και έχουν ξεσπαθώσει εναντίον του μνημονίου,  αποδεικνύεται ότι έχουν ιδιοτελείς σκέψεις, για να το πω κομψά, και όχι όπως το έλεγε η γιαγιά μου…

Αναρωτιέμαι με αφορμή όλο αυτό το θόρυβο που δημιουργήθηκε, αν το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να είναι άριστος τραγουδιστής, ποιητής, πεζογράφος, ποδοσφαιριστής ή παλαιστής του σούμο, να έχουμε “μεγαλώσει” μαζί του, να έχει εκφράσει τα όνειρα μας (sic) και ένα σωρό αλλά τέτοια, που δεν θέλω να χαρακτηρίσω, ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ το να δηλώνει στην Εφορία εισόδημα 3.000 ευρώ (!!!).

Ή δικαιολογεί εισόδημα 3.000 ευρώ, η ηθική του ακεραιότητα, όπως δηλώνουν οι υπερασπιστές του;

Και τι είδους ηθική ακεραιότητα, έναντι της κοινωνίας, έχει ένα τέτοιο άτομο;

Και όλα αυτά ακούγονται πολύ χαριτωμένα (σ.σ. βρήκαν θέμα συζήτησης οι θαμώνες των καφενείων και οι ρέκτες των φραπόγαλων), δημιουργούν μια ατμόσφαιρα (“είδες που σου τα ΄λεγα, ο δικός μου είναι εντάξει δεν έκλεβε, ενώ η δικιά σου, άκου 3.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο”), και μια “κοινωνική ζύμωση”.

Όμως ας σοβαρευτούμε. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, είναι και απαραίτητη και ικανή συνθήκη για την λειτουργία οποιασδήποτε ευνομούμενης Πολιτείας. Προφανώς λοιπόν ουδείς έχει αντίρρηση σε αυτό.

Όμως αυτό είναι το “δέντρο”. Το δάσος έχει και πολλά άλλα “δέντρα” και ένα πολύ μεγάλο: Το “δέντρο” αυτό καταδεικνύει κάθε μέρα, το ότι ως χώρα είμαστε ελλειμματικοί.

Αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί με ένα μαγικό ραβδί, εξοφλούσαμε όλα τα δανεικά και αρχίζαμε από το σημείο “0”, πάλι σε μερικούς μήνες θα είχαμε ελλείμματα.

Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής λοιπόν δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον. Το φάρμακο είναι η ανάπτυξη και η μετατροπή της χώρας από ελλειμματική σε πλεονασματική.

Και ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις, σταθερό νομικό και φορολογικό πλαίσιο και ΜΕΙΩΣΗ του δημόσιου τομέα.

Διάβασα στο ΒΗΜΑ της προηγούμενης Κυριακής, ότι οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες υπάλληλοι του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημόσιου τομέα αμείβονται ακόμη και σήμερα με πολλές χιλιάδες ευρώ, μισθοί οι οποίο προκαλούν δέος στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Ο μέσος μισθός στη ΔΕΘ ήταν 3.825 ευρώ το 2009 και σήμερα 2.409, στο ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ 4.394 και σήμερα 2.684, στον ΕΛΟΤ 4.040 και σήμερα 2.031, στον ΟΠΕ 4.643 και σήμερα 2.767, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (!!!) 4.863 και σήμερα 2.839, στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ 4.200 και σήμερα 2.380, στον ΟΚΑΑ (σ.σ. συγγνώμη δεν ξέρω τι είναι αυτό) 5.425 και σήμερα 1.855, στον ΟΣΕ 3.464 και σήμερα 2.103. ενώ ο ειρηνοδίκης με 15ετή προϋπηρεσία σήμερα παίρνει 46.330 ευρώ το χρόνο, και άλλα παραδείγματα ων ουκ έστιν αριθμός.

Μα για τ΄ όνομα του Θεού… Και εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι θνησιγενείς και πρόσκαιρες λύσεις.

Γιατί αλλιώς θα είμαστε πάντα στον Σαιξπηρικό παρανομαστή: “Όσοι υποφέρουν δεν έχουν άλλη παρηγοριά απ’ την ελπίδα”

* Ο Κων/νος Δεριζιώτης, είναι δημοσιογράφος,  Διευθύνων Σύμβουλος KSD και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΒΕΑ.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα