Η εξομολόγηση ενός ραγιά

Η εθνική υπερηφάνεια δεν αποτελεί το δυνατό μου σημείο.  Προφανώς υπήρχε μέσα μου όταν ήμουν παιδί, το ξέρω, το θυμάμαι από το Ευρωμπάσκετ του 1987, αλλά κάπου στην πορεία, για λόγους άγνωστους σε εμένα, πήγε και κρύφτηκε σε κάποιο σκοτεινό σημείο  απ’ όπου δεν μπορώ να την ανασύρω εύκολα. Ζηλεύω λιγάκι όσους την Παρασκευή (30/1) άπλωσαν στα social media τη δική τους εθνική υπερηφάνεια. O Γιάνης Βαρουφάκης (εφεξής γνωστός ως «Βαρουfucker»)  πήρε τη σκυτάλη από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Νίκο Γκάλη, τον Πύρρο Δήμα, τον Θεοδωρή Ζαγοράκη και την Έλενα Παπαρίζου ως ο νέος ήρωας του έθνους!

Το μόριο του τσολιά

Η φράση με την οποία έστειλε τον κύριο Ντάισελμπλουμ στις γειτονιές του εγκεφαλικού, αντιμετωπίστηκε από χιλιάδες Έλληνες με πρωτοφανή χαρά, ηδονή, κ..λα! Ακόμη και για το νέο, μεγάλο «ΟΧΙ» στους κατακτητές διάβασα κάπου.  Στα αμέτρητα σχετικά status updates και tweets έβλεπες να εκτονώνεται το άχτι και το παράπονο πολλών ετών. Όχι όμως το άχτι και το παράπονο που δημιούργησε η κρίση.  Το άχτι και το παράπονο που δημιούργησε  η απουσία μικρών ή μεγάλων θριάμβων και επιβεβαιώσεων του πόσο σπουδαίος λαός είμαστε!  Αυτής της βαθιάς πεποίθησης που μας κάνει να αποθεώνουμε μια πρώην ρεπόρτερ του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου η οποία με κάτι μήνες προετοιμασία κέρδισε δια περιπάτου χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες χάρη στο ελληνικό DNA  της.  Να φωνάζουμε στους Πορτογάλους (που δεν μας πείραξαν σε τίποτα,  παρά την πίκρα τους) «π…..α στην πρεμιέρα, π……α και στον τελικό, δεν βάλατε μυαλό». Και να πανηγυρίζουμε τη μεγαλύτερη αθλητική στιγμή της ιστορίας μας με συνθήματα για το βάρος του μορίου του τσολιά. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την εθνική υπερηφάνεια.  Όχι ως ένα συναίσθημα ιδιαίτερο, σπάνιο και πολύτιμο. Αλλά ως διαγωνισμό πέους στις σχολικές τουαλέτες. Εμείς απέναντι  στους άλλους. Φυσικά εμείς είμαστε οι πιο προικισμένοι. Και όταν  αυτό δεν αποδεικνύεται εμπράκτως σχεδόν πουθενά,  τότε φταίνε τα κέντρα αποφάσεων που έριξαν τον Κεντέρη και τη Θάνου από το μηχανάκι.

Οι καθημερινοί κρετίνοι

Δεν ένιωσα λοιπόν καμία εθνική υπερηφάνεια την Παρασκευή.  Δεν ένιωσα καμία ανάγκη να γράψω στο προφίλ μου πράγματα όπως: «Επιτέλους ανεβάσαμε τα παντελόνια», «για πρώτη  φορά εδώ και χρόνια νιώθω και πάλι αξιοπρεπής», «οι ραγιάδες ξύπνησαν»,  «Γερμανοί  κατακτητές, πάρτε τον τον π…..ο», «Βαρουφάκη ασέλγησε πάνω μου»  κ.λ.π.

Ίσως επειδή είμαι κι εγώ ραγιάς. Ή  ίσως επειδή δεν ένιωσα ποτέ και ταπεινωμένος. Τουλάχιστον όχι από την Μέρκελ, ή τον Ντάισελμπλουμ, τον Σόιμπλε και τους «κακούς» Ευρωπαίους. Οι Έλληνες με ταπεινώνουν καθημερινά. Οι Σαμαροβενιζέλοι και οι άγνωστοι. Οι επικεφαλής και οι περαστικοί.  Όλοι εκείνοι που αντί για κανονικό πολίτη με δικαιώματα και υποχρεώσεις,  με αντιμετωπίζουν σαν πρόβλημα, σαν ενόχληση σε κάθε μια από τις δραστηριότητες της ζωής μου. Δεν θέλω να νικήσω τους ξένους σε μια μάχη με στόχο το δικαίωμα να είμαι όσο κρετινός γουστάρω!  Θέλω να νικήσω, να νικήσουμε τον κακό εαυτό μας. Ελπίζω ότι η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση έχει τον ίδιο στόχο. Δεν παίρνω και όρκο πάντως.

Συνείδηση

Προφανώς, φοβάμαι κιόλας. Ένα ραγιάς άλλωστε δεν μπορεί παρά να είναι και κότα. Με τρομάζει η απουσία εναλλακτικού σχεδίου από την πλευρά της κυβέρνησης, με τρομάζουν τα σενάρια για έλλειψη ρευστότητας, με τρομάζει ο εγκλωβισμός σε μια ιδεοληψία μέχρι τέλους και η προσπέραση όλων των εξόδων κινδύνου στο προκαθορισμένο ραντεβού με τον απέναντι τοίχοι. Με τρομάζει, τέλος, ο ίδιος ο Βαρουφάκης. Διότι δεν έχω  αποφασίσει αν πρόκειται για έναν cool τύπο που γνωρίζει άριστα μέχρι που να το τραβήξει ή για κάποιον  ωραιοπαθή ανεύθυνο που έγινε σούπερ σταρ από τη μια στιγμή στην  άλλη και ακκίζεται με την κάμερα ενώ ο κόσμος χάνεται.

Ωστόσο, εκτός από την υπερηφάνεια, υπάρχει και κάτι άλλο. Αυτό το άλλο που με σπρώχνει στη γωνία του Βαρουφάκη. Να τον στηρίξω, να του δώσω κουράγιο, να του  προσφέρω μια καλή κουβέντα, είτε γνωρίζει τι κάνει, είτε όχι. Δεν ξέρω από που ξεπήδησε και πως να το αποκαλέσω. Εθνική συνείδηση  ίσως;  Μπα. Διαθέτουν εθνική συνείδηση  οι “ραγιάδες”;

*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Prismanews.gr

* Ο Κώστας Κεφαλογιάννης  είναι δημοσιογράφος. Εργάστηκε στις εφημερίδες Εξουσία, Sportime, Εξέδρα των Σπορ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Sportime 89,2 και Arrena 89,2. Αρθρογραφεί καθημερινά στο www.prismanews.gr και στο Contra.gr. Συνήθως είναι πιο φλύαρος από το βιογραφικό του…