Εναποθέτοντας την τύχη μας σε άλλους, είμαστε χαμένοι

Όταν ήμουν μικρός συνήθιζα να προσθέτω τους αριθμούς από τα εισιτήρια στα μέσα μαζικής κυκλοφορίας αναζητώντας το γράμμα της αλφαβήτου που αντιστοιχεί στο άθροισμα των αριθμών, πιστεύω ότι κάτι ανάλογο κάναμε όλοι μας και ενδεχομένως να συνεχίζουν και οι σημερινοί νέοι.

Σκέφτηκα λοιπόν χθες ότι το άθροισμα του 2015 μας δίνει το γράμμα Θ και ο συνειρμός που έκανα ήταν για την λέξη θαύμα, γιατί στην ουσία πάντα δίναμε στο άθροισμα των αριθμών αυτό το όνομα που που επιθυμούσαμε περισσότερο.

Ένα θαύμα λοιπόν αναζητούμε στους επόμενους μήνες. Ίσως και χρόνια που θα μας βγάλει από τον εφιάλτη που μας έριξαν όλοι αυτοί που στάθηκαν ανίκανοι να αξιοποιήσουν τα δισεκατομμύρια που ήλθαν μέσω επιδοτήσεων στην χώρα μας από την Ευρωπαϊκή ένωση.

Το αστείο είναι ότι όλοι λίγο πολύ ακούγαμε ότι τα χρήματα κάποτε θα τελείωναν, αλλά σαν τα τζιτζίκια ζούσαμε μες την τρελή χαρά σαν να μην υπήρχε αύριο.

Δυστυχώς οι περισσότεροι από αυτούς που ελέγχουν το πολιτικό μας σύστημα δεν δείχνουν να έχουν καταλάβει τίποτα από αυτά που έχουν επιβάλλει στον ελληνικό λαό, αφού στην ουσία οι περισσότεροι ποτέ δεν είχαν την ανάγκη να καταφύγουν σε ένα Fortune cookie για να παρηγορηθούν ή να αθροίσουν κάποιο εισιτήριο για να δουν το μέλλον τους.

Το μέλλον τους ήταν εξασφαλισμένο από τον πολιτικό ή πλούσιο πατέρα, από την ενασχόληση με τα κομματικά δρώμενα που πάντα τους εξασφάλιζε και δυστυχώς ακόμα τους εξασφαλίζει στην χειρότερη περίπτωση τουλάχιστον ένα καλό μισθό.

Εμείς δυστυχώς θα είμαστε μόνιμα σ’ αυτούς που τραγουδούσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, θα στέλνουμε πάντα χαιρετίσματα στα λάθος άτομα, αφού αυτοί που ελέγχουν το σύστημα ξέρουν να κατευθύνουν με μαεστρία τις προτιμήσεις μας.

Κάποτε γκρινιάζαμε για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν δεξιός, τον Ράλλη που δεν είχε πυγμή, τον Μητσοτάκη που κάποιοι του είχαν προσάψει το στίγμα της αποστασίας, τον Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν λαοπλάνος, τον Σημίτη που έδειχνε να είναι απόμακρος από τον Έλληνα, τον Κώστα Καραμανλή που του άρεσε το Playstation, τον Γιώργο Παπανδρέου που είπε την φράση που σημάδεψε όλη του την πορεία ότι λεφτά υπάρχουν, ενώ ως γνωστόν δεν υπάρχει μία, χθες γκρινιάζαμε για τον Σαμαρά και αύριο ενδεχομένως όσοι δεν γκρινιάζουν ήδη, θα γκρινιάζουμε για τον Τσίπρα.

Συνεχίζοντας λοιπόν την αναζήτηση του θαύματος που θα βελτιώσει την καθημερινότητα μας, θα πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για την συμβολή μας στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, αλλά πάνω απ’ όλα να συνεχίζουμε να ακούμε μουσική και τραγούδια για θαύματα, η μουσική ενώνει τους ανθρώπους ενώ η πολιτική, τουλάχιστον στην Ελλάδα σήμερα μας διχάζει σαν λαό γιατί κάποιοι θέλουν να συντηρείτε η άποψη ότι δεν μπορούν να συστρατευθούν όλα τα κόμματα για μια πιο ενωμένη προσπάθεια τερματισμού του εφιάλτη.

* Αυτοί που χάθηκαν στα 27… Κώστας Ζουγρής: Συγγραφέας, μουσικός παραγωγός, συνδημιουργός του site  #apotis4stis5, κατέχει μαζί με τον Γιάννη Πετρίδη το παγκόσμιο ρεκόρ της μακροβιότερης καθημερινής ραδιοφωνικής εκπομπής Άπό τις 4 στις 5 στο Α΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ΕΡΤ .