Ο πρωθυπουργός και ο θυρωρός

H ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ήταν συντριπτική. Μένει να αποδειχθεί αν το εύρος της νίκης της Νέας Δημοκρατίας θα επιβεβαιωθεί και στις εθνικές κάλπες, στις οποίες προσέφυγε ο πρωθυπουργός. Ήταν μια αυτονόητη ενέργεια μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα το βράδυ της Κυριακής, ήταν χαρακτηριστική της μέχρι τώρα πορείας του.  Χρησιμοποίησε άλλωστε αρκετά τον πρώτο ενικό. “Είμαι εδώ”, “δεν θα αποδράσω”. Ο ενικός στις νίκες μεγεθύνει τον αρχηγό, αλλά στις ήττες τον πλήττει.

Ο Αλέξης Τσίπρας που από το 2014 μετρούσε συνεχόμενες εκλογικές επιτυχίες και κατέχει το ρεκόρ πρωθυπουργικής θητείας στη μνημονιακή εποχή, έπεσε θύμα της χαρισματικής του παρουσίας. Η αίσθηση του άτρωτου, κάλυπτε την ανυπαρξία πίσω από τον αρχηγό.

Χρησιμοποίησε σε βαθμό ανεξήγητο, την προσωπική του ακτινοβολία για να καλύψει και να ανεχθεί συμπεριφορές, πράξεις και παραλείψεις υπουργών και στελεχών του, που προκαλούσαν τη χλεύη των αντιπάλων και την απογοήτευση των φίλων.

 Όσοι επισήμαιναν ότι το σύστημα που χρεοκόπησε την Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι το μέτρο σύγκρισης, δεν εισακούστηκαν.

Η εκλογική απήχηση, που ήταν έργο κυρίως του ίδιου του Τσίπρα, δεν οδήγησε ποτέ σε καλύτερη οργάνωση του κόμματος, που παρέμεινε στο επίπεδο των εποχών του 4%.

Όταν ο επικεφαλής άρχισε να δέχεται τη φθορά της κυβερνητικής θητείας, δεν υπήρχε καμία γραμμή άμυνας. Ίσα ίσα που οι άνθρωποι που ο ίδιος κάλυπτε, έβαζαν το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο.

Η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε με ένταση να ταυτίσει τον πρωθυπουργό με όσα στελέχη του προκάλεσαν τους πολίτες, πότε με το ύφος τους, πότε με την αλαζονεία τους και πότε με την εξαιρετική τους ικανότητα να διαφημίζουν με στόμφο το τίποτα της πολιτικής τους παρουσίας.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, δείχνει ότι σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. 

Ο πρωθυπουργός διατηρεί το πολιτικό του κεφάλαιο και τη σχέση του με τον λαό και βάσει ποσοστών εκφράζει τον χώρο από την Αριστερά μέχρι το Κέντρο. Αν μπορεί να επανέλθει, μετά από μια τέτοια ήττα θα το δείξει η ιστορία.

Ένα από αυτά που πρέπει σίγουρα να κάνει είναι να βάλει στην άκρη αυτούς που χωρίς τον ίδιο δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους. Είναι αυτοί άλλωστε που ως ευεργετηθέντες του προκάλεσαν και τη μεγαλύτερη ζημιά.